Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy

w składzie: Przewodniczący: SSO Marzanna Chojnowska – spr

SSO Dariusz Niezabitowski

Del SSR Beata Maria Wołosik

Protokolant : Agnieszka Malewska

W obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Marka Żendziana

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2013 r.

sprawy P. T.

oskarżonego o czyn z art 263 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 24 czerwca 2013 r.

sygn. Akt II K 199 /13

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 1§2 kk w zw z art. 17 § 3 kpk postępowanie karne wobec oskarżonego P. T. umarza.

II.  Kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

P. T. został oskarżony o to, że: w dniu 16 października 2012 roku w B. posiadał bez wymaganego zezwolenia amunicję w postaci naboju myśliwskiego, to jest o czyn z art. 263 § 2 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 24 czerwca 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K 199/13 oskarżony P. T. został uznany za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym, że przyjął, iż dopuścił się go w okresie od daty bliżej nieustalonej do dnia 17 października 2012 roku, i za to na mocy art. 263 § 2 k.k. skazano go i wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 44 § 6 k.k. orzeczono przepadek łuski po naboju myśliwskim, opisanej szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych numer I/70/13 na karcie 54 akt sprawy pod pozycją 9.

Na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono oskarżonemu na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby.

Zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty i kwotę 1.067,69 zł (jeden tysiąc sześćdziesiąt siedem złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem pozostałych kosztów sądowych.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł oskarżony P. T.. Zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść rozstrzygnięcia polegający na braku rozważenia, że czyn mu zarzucany cechuje się niską szkodliwością społeczną a w konsekwencji niesłuszne skazanie na dotkliwą i wysoką karę. Z powyższych względów wniósł o umorzenie postępowania ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowego zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego zmierzająca do zmiany wyroku i umorzenia postępowania okazała się zasadna i w pełni zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, że ustalenia Sądu Rejonowego odnośnie posiadania przez oskarżonego w dniu 17.10.2012 roku bez wymaganego zezwolenia amunicji w postaci naboju myśliwskiego a w konsekwencji wyczerpania przez P. T. znamion przestępstwa określonego w art.263§ 2 kk są prawidłowe i nie budzą najmniejszych zastrzeżeń. Argumentacja zawarta w pisemnym uzasadnieniu , bardzo szczegółowa i wnikliwa jest na tyle przekonująca ,że nie ma potrzeby jej ponownego przytaczania . Należy zauważyć , że prawidłowości rozumowania Sądu nie kwestionuje również sam skarżący podnosząc jedynie błędną jego zdaniem ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu mu przypisanego. Sąd Okręgowy przychyla się do argumentacji skarżącego , czego konsekwencją była zmiana wyroku zgodnie z wnioskiem oskarżonego.

.Zgodnie z treścią art. 1 § 2 k.k. nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma. Jak słusznie podnosi się w literaturze o znikomym stopniu społecznej szkodliwości można mówić jedynie wówczas, gdy ujemna zawartość czynu jest atypowo niska (A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Komentarz do art. 1-116 k.k., Zakamycze, 2004, wyd. II., s. 20). Z kolei, aby można było dokonać prawidłowej oceny ujemnej zawartości konkretnego jednostkowego czynu, niezbędnym jest odniesienie się do jego wszystkich elementów składowych, wymienionych w art. 115 § 2 kk. Zgodnie z powołanym przepisem relewantne dla prawidłowej oceny stopnia społecznej szkodliwości popełnianego czynu są: rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnego, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywacja sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Wspomniany katalog elementów wpływających na ocenę czynu jest zamknięty i nie dopuszcza się jego rozszerzającej interpretacji.

W realiach niniejszej sprawy, patrząc przez pryzmat wyżej zarysowanych kryteriów, które zgodnie z art. 115 § 2 k.k. decydują o stopniu społecznej szkodliwości czynu Sąd Odwoławczy uznał, ,że czyn zarzucany P. T. cechuje się niską społeczną szkodliwością o której mowa w wyżej cytowanym przepisie. Trudno bowiem przyjąć , że posiadanie jednego naboju ,a tylko w ramach zarzutu można oceniać zachowanie oskarżonego, wyrządziło jakąkolwiek szkodę ,zaś waga naruszonych przez niego obowiązków jak również motywacja P. T. zasługuje na szczególne potępienie . Bezsprzecznym jest , że na posiadanie zabezpieczonego u oskarżonego naboju należy mieć pozwolenie. Trudno jednak w zachowaniu oskarżonego dopatrzeć się szczególnie nasilonej złej woli, bardziej postępowanie P. T. można nazwać nieostrożnością i brakiem przewidywania konsekwencji prawnych wynikających z bezprawnego posiadania naboju.

Reasumując wszystkie opisane wyżej okoliczności rozpatrywane w kontekście art. 115 § 2 kk nakazują ocenić popełniony przez w/w czyn jako społecznie szkodliwy w stopniu znikomym czego konsekwencją była zmiana wyroku i umorzenie przeciwko oskarżonemu postępowania.

Z tych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k. orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 634 k.p.k. w zw. z art. 626 § 1 k.p.k., art. 632 pkt 2 k.p.k.