Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący-Sędzia SO Krzysztof Kamiński

Protokolant: Aneta Chardziejko

w obecności prokuratora Wiesławy Sawośko-Grębowskiej, po rozpoznaniu w dniu 3 września 2013 r. sprawy W. K.oskarżonego o czyn z art. 178a§1 k.k. na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny z siedzibą w Siemiatyczachz dnia 8 maja 2013 r. (sygn. akt VIII K 77/13):

I. Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że z orzeczonego w pkt. V części dyspozytywnej zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych wyłącza pojazdy mechaniczne kategorii „T”.

II. W pozostałej zaskarżonej części wyrok utrzymuje w mocy.

III. Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i obciąża nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W. K.został oskarżony o to, że w dniu 13 lutego 2013 roku około godziny 11.20 na trasie (...) (...)– (...)gmina (...)w ruchu lądowym prowadził samochód osobowy marki (...)o numerze rejestracyjnym (...)będąc w stanie nietrzeźwości 1,50 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178a§1 k.k.

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim wyrokiem z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 77/13 oskarżonego W. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a§1 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69§1 i 2 k.k. i art. 70§1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 3 (trzy) lat;

Na podstawie art. 71§1 k.k. wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) zł;

Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej w punkcie III kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach 13 i 14 lutego 2013 roku, przyjmując że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

Na podstawie art. 42§2 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwa) lat;

Na podstawie art. 63§2 k.k. na poczet środka karnego orzeczonego w pkt V zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 14 lutego 2013 roku do dnia 8 maja 2013 roku;

Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł. tytułem opłaty oraz obciążył go pozostałymi kosztami procesu w kwocie 90 (dziewięćdziesiąt) zł.

Powyższy wyrok, na mocy art. 425 k.p.k. i art. 444 k.p.k. zaskarżył w części dotyczącej rozstrzygnięcia o środku karnym obrońca oskarżonego i na mocy art. 427§2 k.p.k. i art. 438 pkt 4 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, bez rozważenia możliwości wyłączenia spod tego zakazu pojazdów kategorii „T”skutkującego niemożnością dalszego prowadzenia przez oskarżonego posiadanego gospodarstwa rolnego, ograniczając tym samym w sposób znaczny możliwości finansowe podsądnego, podczas gdy z uwagi na jego uprzednią niekaralność, właściwości i warunki osobiste wystarczającym do spełnienia celów kary będzie orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów z wyłączeniem środków transportu do prowadzenia których uprawnia kategoria „T”.

Mając na uwadze powyższe wniósł o:

-zmianę zaskarżonego wyroku w pkt V poprzez orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych z wyłączeniem pojazdów objętych kategorią „T”.

Ponadto na podstawie art. 452§2 k.p.k. wniósł o dopuszczenie dowodu z następujących dokumentów:

-decyzji Wójta Gminy (...)o wymiarze podatku rolnego za rok 2013

-decyzji Wójta Gminy (...)o wymiarze podatku rolnego za rok 2013 na okoliczność posiadania i prowadzenia przez oskarżonego gospodarstwa rolnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Należy zgodzić się z apelującym, że Sąd I instancji koncentrując się na wymiarze środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie przeanalizował okoliczności mających wpływ na zakres w/w środka. W konsekwencji tego, w realiach niniejszej sprawy, orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, który nosi cechy rażącej niewspółmierności w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k.

Dokonując oceny kwestionowanego rozstrzygnięcia nie sposób pominąć kilku istotnych okoliczności podnoszonych w apelacji.

Przede wszystkim należy zgodzić się z apelującym, że przedmiotowy czyn był zdarzeniem epizodycznym w nienagannym dotychczas życiu oskarżonego (W. K.nie był karany sądownie) oraz, że prowadził on samochód m-ki (...)na drodze bocznej, o małym natężeniu ruchu (niewątpliwie przekłada się to na stopień zagrożenia dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym). Okoliczności te nie są najistotniejsze z punktu widzenia zakresu omawianego środka. Istotne jest natomiast to, że W. K.jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne o pow. ok. 14 ha. Praca na roli stanowi jego jedyne źródło utrzymania. Orzeczenie w tych okolicznościach zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wszystkich kategorii, de facto ograniczy mu w stopniu znacznym możliwość wykonywania zawodu. Rozstrzygnięcie takie nie tylko wykracza poza stopień winy oskarżonego, ale nadto, zważywszy, że W. K.kierował pojazdem (samochodem osobowym) należącym do innej kategorii, podważa też celowość w/w środka.

Wskazać należy, że obowiązek orzekania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wobec sprawcy przestępstwa polegającego na kierowaniu w stanie nietrzeźwym pojazdem mechanicznym, jest ściśle powiązany przede wszystkim z rodzajem pojazdu, jaki prowadził. Kierując pojazdem określonego rodzaju sprawca nadużył uprawnień do prowadzenia takich właśnie pojazdów ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2007 r., III KK 145/07, LEX nr 296730).

W tym stanie rzeczy orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych należało uznać za rażąco niesprawiedliwie.

Dlatego należało orzec, jak w pkt. I sentencji niniejszego wyroku.

Nie stwierdzając innych uchybień w zaskarżonej części (zgodnie z treścią art. 447§2 k.p.k. apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych), zważywszy, że kara w pozostałym zakresie realizuje wszystkie wymogi określone w art. 53§1 i 2 k.k., orzeczono jak w pkt. II sentencji niniejszego wyroku.

Na mocy art. 624§1 k.k. w zw. z art. 634 k.p.k. – ze względów słusznościowych (apelacja została uwzględniona w całości) – zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.