Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W piśmiennictwie i orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że wobec braku w owym czasie stosownych definicji „handlu ludźmi” w ustawodawstwie krajowym, należało sięgać do prawa międzynarodowego lub unijnego. (...)Chociaż spośród umów międzynarodowych w badanej materii istotną rolę odgrywa Konwencja Warszawska, to z przyczyn wyżej omówionych, nie mogła ona znaleźć zastosowania do zachowań popełnionych przez oskarżonych. Konieczne było sięgnięcie do aktów prawa międzynarodowego, ratyfikowanych przez Polskę wcześniej. (...)Polskie uregulowania dotyczące handlu ludźmi włączając w to także Kodeks karny z 1997 r. zawsze tworzone były pod kątem zrealizowania przez Polskę zobowiązań międzynarodowych.

W identycznie brzmiących uzasadnieniach pozwów wskazali, iż byli u strony pozwanej zatrudnieni na stanowiskach kierowców w transporcie międzynarodowym, w pełnym wymiarze czasu pracy w równoważonym systemie czasu pracy. (...)W dniu 15.01.2007 r. strona pozwana zawarła z powodem Z. P. umowę o pracę na okres próbny od 29.01.2007 r. do 28.04.2007 r., na stanowisku kierowca w transporcie międzynarodowym , w pełnym wymiarze czasu pracy, w systemie równoważnego czasu pracy, z miejscem wykonywania pracy w K. . (...)W dniu 30.08.2007 r. strona pozwana zawarła z powodem M. K. (1) umowę o pracę na okres próbny od 03.09.2007 r. do 02.12.2007 r., na stanowisku kierowca w transporcie międzynarodowym , w pełnym wymiarze czasu pracy, w systemie równoważnego czasu pracy, z miejscem wykonywania pracy w K. . (...)W dniu 30.08.2007 r. strona pozwana zawarła z powodem T. T. (1) umowę o pracę na okres próbny od 03.09.2007 r. do 02.12.2007 r., na stanowisku kierowca w transporcie międzynarodowym , w pełnym wymiarze czasu pracy, w systemie równoważnego czasu pracy, z miejscem wykonywania pracy w K. .

(...)kierowców wykonujących przewozy w transporcie międzynarodowym, przez co w rezultacie nie zasługuje na ochronę prawną roszczenie pracownika-kierowcy w transporcie międzynarodowym skierowane do pracodawcy o zapłatę(...)(...)Powyższe orzeczenie TK rodzi szereg konsekwencji dla sytuacji prawnej kierowców w transporcie międzynarodowym. (...)Regulacje te są natomiast nieadekwatne do rodzaju pracy wykonywanej przez kierowców w transporcie międzynarodowym. (...)Sąd Okręgowy zważył też, że zgodnie z tą linią orzeczniczą SN do kierowców w transporcie międzynarodowym nie należy stosować przepisów rozporządzeń wykonawczych wydanych z upoważnienia art. 77 5 k.p.

Teza orzeczenia: Skoro Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej może działać tylko na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, której skład będzie ukształtowany w zgodzie z Konstytucją, to w sytuacji gdy takiego organu brak, de facto Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej nie ma możliwości prawnej by powołać jakąkolwiek osobę na stanowisko sędziego

Po myśli art. 9 Konstytucji Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego. (...)Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażaną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą ( art. 91 ust 2 Konstytucji ). A zatem to z samej Konstytucji wynika, że niektóre akty prawa międzynarodowego są ważniejsze niż akty prawa ustanowione w Polsce. (...)Zgodnie z nią Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego.

Wzięto także pod uwagę normy aktów prawa międzynarodowego adekwatne do poczynionych ustaleń faktycznych. (...)W szczególności nie są umowami międzynarodowymi. (...)Te zasady prawa międzynarodowego wyrażają art. 40, 41 ust. 4 i 47 Konstytucji . (...)Nr 61, poz. 284 ze zm.), czy też art. 10 ust. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych.

W powyższym okresie ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu prace w szczególnych warunkach na statkach morskich w żegludze międzynarodowej – pracownik wpisany na listę(...)(...)Prace, które wykonywał ubezpieczony tj. prace na statkach morskich w żegludze międzynarodowej i w polskim ratownictwie okrętowym - pracownicy wpisani na listę członków załogi tych statków - zostały wskazane w punkcie 4 działu VIII wykazu A do ww. rozporządzenia. (...)(...)umów o zatrudnieniu lub umów międzynarodowych pracownik został objęty ubezpieczeniem w trybie i na zasadach obowiązujących w państwie zatrudnienia lub określonych w umowach międzynarodowych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2010r., II UK 328/09, Lex nr 987707). (...)(...)że ustawa lub ratyfikowana umowa międzynarodowa stanowi inaczej.

W uzasadnieniu pozwu, powódka wskazała, iż wykonała na rzecz pozwanej usługę transportu międzynarodowego, za którą pozwana nie zapłaciła mimo skierowanych wezwań do zapłaty. (...)W uzasadnieniu pozwu, powódka wskazała, iż wykonała na rzecz pozwanej usługę transportu międzynarodowego, za którą pozwana nie zapłaciła mimo skierowanych wezwań do zapłaty. (...)Powódka domaga się od pozwanej zapłaty w związku z realizacją umowy przewozu międzynarodowego. (...)Sama ustawa prawo przewozowe stanowi w art. 1 ust. 3 , iż jej przepisy stosuje się do przewozów międzynarodowych, jeżeli umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej.

Teza orzeczenia: Domniemania prawne statuowane powołanymi przepisami art. 471. k.c. i art. 476. k.c. obciążały dłużnika oraz nakazywały przyjąć, że nie dotrzymując terminu zapłaty pozostawał w zwłoce nie zaś w opóźnieniu. Zgodnie z przy tym z treścią art. 17. ust. 3. Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) przewoźnik nie mógł (...)

(...)– POL/BW przewóz to­warów (przewóz międzynarodowy) z miejscowości Monte San Vito we Wło­szech do miejscowości Radomsko stanowiącej punkt docelowy przewozu towa­rów, które miały być dostarczone w dniu 11 września 2013 r. do godziny 18:00. (...)(...)prze­wozu towarów w zakresie przewozu międzynarodowego z miejsco­wości Monte San Vito we Włoszech do miejscowości Radomsko stanowiącej punkt docelowy przewozu towarów, które miały być dostarczone w dniu 11 września 2013 r. do godziny 18:00 (k. 2 – 5, k. 19 – 20, k. 43 – 50). (...)Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Dro­gowego Towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. (...)Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) przewoźnik nie mógł powoływać się dla zwolnienia się od odpowiedzialności na wady pojazdu, którym zamierzał posłu­żyć się dla wykonania przewozu.