Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powodowie zarzucili również pozorność umowy, wskazując, że pozwany udzielając kredytu w istocie nie dysponował kwotą we frankach szwajcarskich (pozew - k. 2-17). (...)Dnia 21 grudnia 2006 r. zawarli z (...) Bank (...) SA w G. dwie umowy kredytu mieszkaniowego na kwotę stanowiącą równowartość 487.880,56 franków szwajcarskich, która to kwota na dzień zawarcia umów odpowiadała wartości 1.130.858,30 zł. (...)Powyższe kredyty były denominowane na franki szwajcarskie, co oznacza, że po ich wykorzystaniu kwota kredytu była przeliczona ze złotych polskich na franki szwajcarskie i od tego momentu saldo kredytu zostało wyrażone w tej walucie. (...)W rozpoznawanej sprawie kredyt był wykorzystywany w kilku transzach, a więc istotny dla wysokości ustalenia kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich jest kurs kupna tej waluty w dniu wykorzystania poszczególnych transz.

Nie poinformowała także o możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (dowód: zeznania powodów, k. 179-180, 208) Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego z uwagi na najniższą ratę. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Podczas wizyty w oddziale banku (...) poinformowała małżonków, że mogą uzyskać kredyt w wysokości 200.000 zł, ale będzie to kredyt denominowany do waluty franka szwajcarskiego. (...)Jako kwota udzielonego kredytu została wskazana kwota 96.183,59 CHF (franków szwajcarskich). (...)Od tego czasu powodowie spłacają kredyt w złotówkach i we frankach szwajcarskich. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Pytał tam o kredyt w złotych, ale powiedziano mu, że nie ma wystarczającej zdolności kredytowej na taki kredyt i zaproponowano mu kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Doradca nie wyjaśnił, na czym dokładnie polega indeksacja oraz na jakich zasadach odbywa się przeliczanie kwoty kredytu na franki szwajcarskie i franków szwajcarskich na złote. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczyły jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat.

Tam doradca klienta powiedział mu, że korzystny jest kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i przedstawił mu odpowiednią symulację. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty jako kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)(...)nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Powodowie byli jednak zainteresowani zaciągnięciem kredytu we franku szwajcarskim. (...)Przedmiotowy kredyt był kredytem udzielonym we frankach szwajcarskich. (...)Małżonkowie J. K. i K. K. kredyt spłacali w złotych polskich, nie zdecydowali się na spłatę kredytu we franku szwajcarskim. (...)Powodowie ocenili, że opłacalny jest dla nich kredyt denominowany we franku szwajcarskim i w istocie w dacie(...)niewątpliwie tak było, bowiem kurs franka szwajcarskiego był dość niski i stabilny, co dawało podstawy do przewidywania, że spłata kredytu i wysokość raty będą atrakcyjne(...)

Przedmiotem żądania zawartego w pozwie było także stwierdzenie przez Sąd, że umowa kredytu (...) nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawarta w dniu 13 czerwca 2008 roku pomiędzy powodami a (...) Bankiem (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. - jest nieważna ex tunc . (...)Sąd Okręgowy zważył, co następuje : Wniosek o zabezpieczenie jest zasadny w części dotyczącej zwolnienia powodów z obowiązku uiszczania rat w związku z umową kredytu (...) nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 13 czerwca 2008 roku. (...)Z treści tej umowy kredytu wynika, że na jej mocy pozwany udzielił powodom kredytu w kwocie 126 693,30 franków szwajcarskich (CHF), denominowanego do kursu PLN (§ 2 ust. 1). (...)(...)rat w związku z umową kredytu (...) nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 13 czerwca 2008 roku – aż do momentu prawomocnego zakończenia niniejszej sprawy.

Odmówiono im także w innych bankach, za wyjątkiem (...) Banku (...) SA , gdzie zaoferowano im kredyt hipoteczny denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Doradczyni nie zaproponowała im kredytu w złotych, natomiast zarekomendowała kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Do Informacji dołączono wykres obrazujący zmiany kursu franka szwajcarskiego od stycznia 2000 r. do września 2005 r. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.