Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Za każdym razem pracownik pozwanego zapewniał ich, że frank szwajcarski jest bezpieczną, stabilną walutą, a przedstawiona oferta jest rozwiązaniem najbardziej korzystnym dla powodów w długim terminie, korzystniejszym od kredytów złotowych. (...)Do czasu wejścia w życie wskazanej wyżej nowelizacji prawa bankowego kredytobiorca nie mógł dokonywać spłat w walucie, do której kredyt był indeksowany lub w której był denominowany, chyba że przewidywała to umowa stron. (...)Klauzule indeksacyjne zawarte w spornej umowie kredytu zdaniem Sądu Okręgowego nie spełniały(...)kształtowania przez pozwany bank kursów franka szwajcarskiego umieszczanych w Tabeli A i prawidłowości ustalania przez pozwanego wysokości spreadu walutowego. (...)Ponadto, wykonywanie umowy bez zachowania mechanizmu waloryzacji kursem franka szwajcarskiego wiązałoby się z zasadniczą zmianą jej charakteru prawnego, stanowiącego gospodarczą i prawną przyczynę jej zawarcia przez obie strony.

Spłata kredytu następowała w formie obciążenia należną(...)Bank według kursu sprzedaży waluty, do której indeksowany był kredyt podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży(...)Bank w dniu wpływu środków do Banku (§ 1 ust. 1,(...)(...)(...)(...)(...)dotyczące marży Banku w odniesieniu do ustalania kursu franka szwajcarskiego ma charakter samodzielny. (...)W razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego lub denominowanego umowa nie wiąże także w pozostałym zakresie.

(...)tabelach, przyznał sobie bowiem prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego, czym zachwiał równorzędność stron umowy. (...)Przede wszystkim umożliwienie kredytobiorcy spłacania należności, od pewnego momentu wykonywania umowy, bezpośrednio we frankach szwajcarskich, nie usuwa źródła abuzywności jakim jest nierównomierne rozłożenie ryzyka. (...)A. umów kredytów indeksowanych i denominowanych w walucie obcej (frankach szwajcarskich) nie wyczerpuje się w klauzulach(...)(...)(...)abuzywnych klauzul przeliczeniowych nie prowadzi do utrzymania w mocy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej (franków szwajcarskich) jako kredytu Złotowego oprocentowanego według stawki LIBOR(...)(...) 285/22); to samo dotyczy kredytu denominowanego kursem (...) (wyrok Sądu Najwyższego(...)

W dniu 26 września 2008 r. powód złożył wniosek o przewalutowanie kredytu na franki szwajcarskie. W. G. zapewniany był o stabilności waluty i atrakcyjności kredytu denominowanego. (...)Powódka nie była nawet w stanie wyjaśnić czy przystępowała do kredytu złotowego czy denominowanego. (...)Zupełnie chybione jest stwierdzenie, że powódka nie była w stanie wyjaśnić czy przystępowała do kredytu złotowego czy denominowanego.

Wbrew stanowisku powoda, nie ma podstaw do kwestionowania samej konstrukcji kredytu indeksowanego do waluty obcej i dopuszczalności waloryzacji kwoty kredytu jako takiej. (...)Umowy kredytów indeksowanych czy denominowanych stanowią specyficzny podtyp umów kredytowych, w którym istnieje nierozerwalny związek pomiędzy, indeksacją, ryzykiem kursowym oraz LIBOR-em. (...)W konsekwencji stwierdzić należy, że zastrzeżone w umowie kredytu złotowego indeksowanego/denominowanego do waluty obcej klauzule kształtujące mechanizm(...)Głównym świadczeniem kredytobiorcy (stanowiącym essentialia negotii umów kredytu, w tym kredytu indeksowanego do CHF) jest bowiem otrzymanie określonego świadczenia pieniężnego oraz zwrot kredytu.

Wskazał, że powód został rzetelnie poinformowany o granicach ryzyka walutowego – poza ustnymi informacjami od pracownika Banku, otrzymał także pisemną informację o ryzyku kursowym związanym z zaciągnięciem zobowiązania we franku szwajcarskim. (...)W rozpoznawanej sprawie, przedmiotowa umowa na skutek wprowadzonej indeksacji odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)W ocenie Sądu z powyższych przepisów wyraźnie wynika dopuszczenie przez prawo kredytów denominowanych i indeksowanych do waluty innej niż waluta polska. (...)Podczas procesu zawierania umowy pracownicy Banku przedstawiali walutę franka szwajcarskiego jako stabilną, informując jedynie o możliwości niewielkiego wzrostu kursu.

Pozwany stosował dwa różne kursy, kurs kupna do przeliczania pierwotnej kwoty kredytu oraz kurs sprzedaży do przeliczenia wysokości raty. (...)Oceny tej nie zmienia okoliczność, że kwota udzielonego kredytu została określona i poddana oprocentowaniu w walucie szwajcarskiej, a miała być wypłacona i spłacona w walucie polskiej. (...)Bez wątpienia bowiem celem stron było udostępnienie przez pozwanego powodom równowartości określonej kwoty pieniędzy oraz jej zwrot przez powodów w określonym w umowie terminie - przy czym miernikiem tej wartości miał być kurs franka szwajcarskiego do waluty polskiej. (...)Co do zasady zatem uznać trzeba, że brak jest podstaw do uznania, że umowa ze względu na jej konstrukcję (umowa kredytu denominowanego) była sprzeczna z prawem lub z zasadami współżycia społecznego.

Teza orzeczenia: przesłanki ważności umowy kredytowej

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że przed podpisaniem umowy kredytu bank nie informował kredytobiorców o rzeczywistym ryzyku kursowym jakie wiąże się z zaciągnięciem kredytu indeksowanego do waluty obcej, w tym przypadku do franka szwajcarskiego. (...)(...)własnego), nie przystali na propozycję kredytu w złotówkach i wybrali kredyt indeksowany do waluty szwajcarskiej. Wniosek kredytowy dotyczył kredytu w walucie polskiej, zaś postanowienia umowy wyraźnie wskazują, że Bank udziela kredytu w złotych polskich, a jego(...)i jego wykonania, zaś waluta szwajcarska miała być użyta jedynie do przeliczeń zobowiązań stron. (...)Bez znaczenia jest przy tym, że oprocentowanie kredytu wyznaczane jest przy pomocy wskaźnika odnoszącego się do kursu waluty innej niż waluta kredytu.