Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Niespodziewany wybuch pandemii COVID-19 stanowi okoliczność nadzwyczajną zwalniającą przewoźnika z obowiązku zapłaty odszkodowania za odwołanie lotów, jeśli chodzi o loty zaplanowane przed wybuchem pandemii i których nie było możliwości odwołać z 14-dniowym wyprzedzeniem w toku pandemii.

Już 24 marca 2020 r. wydano kolejne, nowe rozporządzenie o zakazach w ruchu lotniczym (Dz. (...)Pozwana, gdyby nie odwołała lotu powoda (pomijając już w tym miejscu omówiony wyżej aspekt epidemiologiczny), musiałaby wykonać prawie pusty rejs, a następnie przeczekać(...)państwowego, żeby następnie wrócić znowu prawie pustym samolotem. (...)Mając powyższe na uwadze, w ocenie sądu dochodzenie w takiej sytuacji ryczałtu 250 euro stanowi ze strony powoda nadużycie prawa. (...)W ocenie sądu wyżej opisane rozumowanie jest istotą wypływającą z wytycznych, a nie jest nią rozróżnienie sytuacji zakazu przemieszczania (wskutek czego prawie nikt nie korzysta z lotów) od sytuacji zakazu lotów zagranicznych (wskutek czego prawie nikt nie korzysta z lotów dolotowych).

Ustalić więc należało, na podstawie zgodnych twierdzeń stron, że podczas prawie połowy z kontroli, które powód przeszedł w stołecznym porcie lotniczym w istotnym dla sprawy okresie, nie był postawiony przed koniecznością zdjęcia turbanu. (...)Skuteczność działania funkcjonariuszy Straży Granicznej nie jest mierzona liczbą osób zatrzymanych, lecz stanem bezpieczeństwa w ruchu lotniczym. (...)(...)zamiar skorzystania z międzynarodowych linii lotniczych, kontroli manualnej, jak również, na zasadach określonych przepisami prawa, kontroli osobistej, do której skarżący zaliczał czynność zdjęcia turbanu przez przedstawicieli religii sikhijskiej. (...)Zgoda osoby pokrzywdzonej, tak jak działanie sprawcy w granicach porządku prawnego, stanowią okoliczności wyłączające bezprawność naruszenia chronionych prawem dóbr osobistych, w tym wolności oraz praw człowieka, nie znoszą natomiast samego naruszenia tych dóbr.

Spadek wartości nieruchomości następuje w przypadku natężenia hałasu lotniczego LDWN powyżej izofony 44 decybeli (dB), o ok. 1,22 % na każdy dodatkowy decybel hałasu lotniczego ponad izofonę 44 decybeli. (...)Wartość tej nieruchomości wynosi 991 000 zł (z występującym hałasem lotniczym) i 1 028 000 zł (bez występowania hałasu lotniczego). (...)Apelujący podniósł ponadto zarzut przedawnienia roszczeń związanych z hałasem lotniczym. (...)Oznacza to, że Sąd II instancji ma prawo dokonać własnych ustaleń faktycznych poddając je ocenie pod kątem zastosowania prawa materialnego.

Co istotne przy tym art. 205b ustawy Prawo lotnicze wskazuje wyraźnie, że ciężar udowodnienia, że uprawnienia przysługujące pasażerowi na podstawie przepisów rozporządzenia nr 261/2004 nie zostały naruszone, obciąża przewoźnika lotniczego. (...)W myśl art. 5 ust. 1 lit. c Rozporządzenia w przypadku odwołania lotu, pasażerowie, których to odwołanie dotyczy mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego z wyjątkami przewidzianymi w tym przepisie. (...)(...)sposób, że do celów stosowania prawa do odszkodowania, pasażerów opóźnionych lotów należy traktować jak pasażerów odwołanych lotów oraz że mogą oni powoływać się na prawo do odszkodowania przewidziane w art.(...)po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. Takie opóźnienie nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, tylko wówczas jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że(...)poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego (zob.

Tylko oskarżony P. J. – korzystając z przysługującego mu prawa do odmowy złożenia wyjaśnień – nie przedstawił swojej wersji zdarzenia jakie miało miejsce w dniu 27 marca 2015 roku, na lotniczym przejściu granicznym w G. . (...)Wymienione dokumenty sporządzone zostały przez uprawnione do tego osoby i w sposób przewidziany przez przepisy prawa. (...)Dokumenty te także sporządzone zostały zgodnie z przepisami prawa. (...)W punkcie IV wyroku, Sąd na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz.

Prawo ochrony środowiska z niniejszym roszczeniem można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. (...)Ze statystyki lotów/ ruchu lotniczego/ ruchu pasażerskiego przedłożonej przez pozwanego(...)pozew, wynika, że liczba operacji lotniczych od 2000 roku sukcesywnie się(...)227.847 pasażerów, przy 13.225 operacjach lotniczych, gdzie już w 2008 r.(...)wyniosła 1.274.679 przy 23.609 operacji lotniczych. (...)Powódka nie może korzystać ze swojej nieruchomości wolnej od hałasu lotniczego, przekraczającego nadto dopuszczalne przez obowiązujące prawo poziomy emisyjne. (...)W ostatecznym rozrachunku liczba operacji lotniczych w ciągu dwudziestu czterech lat ma zwiększyć się o ponad 70%, co niewątpliwie wpływa na ograniczenie prawa własności sąsiednich nieruchomości, a co za tym idzie, na ich wartość.

(...)między konsumentem, czyli pasażerem linii lotniczych, a przedsiębiorcą, czyli przewoźnikiem lotniczym, i która przyznaje wyłączną jurysdykcję sądowi miejsca siedziby tego przewoźnika lotniczego, należy uznać za nieuczciwy warunek(...)(...)Postanowienie 15.2 reguluje dwie kwestie: ustanawia umowny termin zawity, po upływie którego następuje utrata prawa do odszkodowania, oraz wskazuje prawo właściwe do ustalenia terminu przedawnienia roszczeń. (...)Art. 5 k.c. pozwala odmówić ochrony podmiotowi, który prawo swoje wykonuje sprzecznie z zasadami współżycia społecznego lub społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa. Sprzeczność taka określona jest powszechnie jako nadużycie prawa podmiotowego.

Zgodnie z §12 Statutu członkami związku mogą być kontrolerzy ruchu lotniczego, asystencie kontrolerów ruchu lotniczego, specjaliści do spraw ruchu lotniczego oraz praktykanci pracujący zawodowo w służbie kontroli zbliżania G. . (...)Nie oznacza to jednak, że osoby te stoją ponad prawem. (...)Ustawodawca w art. 8 kp wprowadził klauzulę nadużycia prawa wskazując, iż nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.