Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)obrażeń ciała i został przetransportowany Lotniczym Pogotowiem (...) do Wojewódzkiego (...) im. (...)(...)został skazany, 2/ naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 362(...)(...)Nieco inaczej kwestię tę ujmując, zarzut naruszenia tego przepisu jest uzasadniony wtedy, gdy uzasadnienie nie pozwala na stwierdzenie czy sąd prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego lub procesowego. Tego rodzaju wad nie można doszukiwać się w uzasadnieniu sądu pierwszej instancji, ponieważ wynika z niego w oparciu o jakie ustalenia i wnioski prawne, odwołane do mających w sprawie zastosowanie norm prawa materialnego, na którym sąd oprał swoje rozstrzygniecie.

Prawo energetyczne (Dz. (...)Prawo energetyczne (Dz. (...)Prawo energetyczne (Dz. (...)Stosownie do treści art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.

Uprawnienia określone w art. 11 c ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne i art. 11d ust. 3 tej ustawy nie są, zdaniem Sądu, tym samym uprawnieniem. Kary pieniężne, wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjno-karnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, tom II, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, s. 883). (...)Powód powinien zatem w taki sposób prowadzić działalność gospodarczą, aby nie naruszać przepisów prawa.

W oparciu o powyższy stan faktyczny i po zastosowaniu do nich przepisów prawa Sąd I instancji oddalił skargę. (...)W niniejszej sprawie skarżący musiał zatem wykazać, że bez swojej winy został pozbawiony możności działania w sprawie II Ns 1809/11 Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi oraz że wydane tam orzeczenie narusza jego prawa, w tym wypadku prawo własności do przedmiotowej nieruchomości. (...)na czym polegało naruszenie jego praw, przy czym chodzi tu o naruszenie prawa materialnego, nie zaś uprawnień o charakterze proceduralnym. (...)Sąd jednak zauważył, że w toku sprawy niniejszej nie wykazano, aby wydane w tym postępowaniu orzeczenie naruszało prawa skarżącego, w szczególności dlatego, że nie udowodnił on, że ma jakiekolwiek prawa do spornej działki, w tym także nabyte na drodze zasiedzenia.

L1d ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. (...)(...)oraz art. 11d ust. 3 Prawa energetycznego , poprzez ich błędną(...)11c ust. 2 pkt 2 Prawa Energetycznego , który to artykuł(...)nie art. 11d ust. 3 Prawa Energetycznego na który powołuje się(...)56 ust. 1 pkt 3a Prawa Energetycznego , w sytuacji, w(...)(...)Powód powinien zatem prowadzić działalność w taki sposób, aby nie naruszać przepisów prawa. (...)Nałożona na powoda kara finansowa odpowiada przepisom prawa, a jej wysokość gwarantuje osiągnięcie prewencyjnych i represyjnych celów.

Zachowanie to jest niewątpliwie penalizowane na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a w zw. z art. 11 prawa energetycznego . (...)Powód powinien zatem prowadzić działalność w taki sposób, aby nie naruszać przepisów prawa. (...)Co do naruszenia przepisu art. 56 ust. 6a ustawy Prawo energetyczne (zarzut 4) - Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek. (...)M. Sachajko, uwagi nr 129 i 145 do art. 56, w: Z. Muras, M. Swora (red.) Prawo energetyczne.

Miał bowiem dostęp do pełnych danych ruchu lotniczego w porcie (...) . (...)Po upadku (...) A. G. (1) wycofała się z branży lotniczej. (...)Mąż nie pytał jej o zdanie, nawet przy zakupie linii lotniczych. Oznajmił jej, że kupuje linie lotnicze i nie tłumaczył dlaczego.

Teza orzeczenia: Przepisy o czasie pracy kierowców w zakresie diet z tytułu podróży służbowych nie mają zastosowania do osób wykonujących pracę na stanowisku kierowca/ serwisant w razie kierowania przez nich pojazdu o masie nie przekraczającej 3,5 tony.

(...)śródlądowy, morski, przewóz kolejowy, samochodowy, lotniczy, przewozy barkowe, promowe, przewozy pasażerskie, towarowe, przewóz pracowników, pasażerów. „Transport” to natomiast przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji. (...)Podróżą służbową, zdefiniowaną w art. 77 5 § 1 k.p. ustanawiającym prawo pracownika do dodatkowych świadczeń, jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się jego siedziba, lub wyjazd poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego. (...)W związku z tym pracownicy, których praca z istoty polega na przemieszczaniu się na pewnym obszarze, nie odbywają podróży służbowych (por. wyrok SN z 30.9.1976 r., I PR 115/76 z glosami M. Sobczak-Kaweckiej, OSPiKA Nr 2/1978, poz. 19 i J. Tyszki, Nowe Prawo Nr 4/1977, s. 586). (...)(...)r., II PK 138/09, Monitor Prawa Pracy 2010, nr 6, s. 312, z dnia 9 lutego 2010 r., I PK 57/09, OSNP 2011, nr 15-16, poz. 200, z dnia 3 kwietnia 2001 r., I PKN 765/00, OSNP 2003, Nr 1, poz. 17 i z dnia 22 lutego 2008 r., I PK 208/07, OSNP 2009, nr 11-12, poz. 134).