Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)2016r. powód został przetransportowany przez Lotnicze Pogotowie (...) do (...) Szpitala (...) w W. . (...)Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, iż okoliczności, że opiekę nad powodem sprawowali jego domownicy nie pozbawia go prawa żądania z tego tytułu renty uzupełniającej ani odszkodowania (por. wyrok SN z dnia 4 marca 1969, I PR 28/69).

(...)11c ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne oraz art. 11d ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne nie stanowią samoistnej podstawy(...)2 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne , nie uwzględniony wszakże w treści art. 56 ust. 1 pkt 3a ustawy - Prawo energetyczne . (...)Kary pieniężne, wymierzane na podstawie ustawy Prawo energetyczne , stanowią rodzaj sankcji administracyjno-karnej. (...)M. Swora, Z. Muras, Prawo energetyczne, tom II, Komentarz do art. 12-72, Warszawa 2016, s. 883). (...)Nie przekonuje teza odwołania, że stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa, co miałoby przemawiać za zastosowaniem art. 56 ust. 6a ustawy Prawo energetyczne .

Dyrektywa Rady z dnia 13.06.1990 r. nie przyznaje praw podmiotom w sposób oczywisty i bezwarunkowy, nie doszło w procesie stanowienia prawa polskiego do jakiegokolwiek naruszenia przepisów(...)(...)(...)czy transportem tym jest transport lotniczy), okoliczność, wysokość i termin pobierania przedpłat oraz wysokość rocznego przychodu. (...)Rozpatrując niniejszą sprawę Sąd zważył także, że zasady odpowiedzialności odszkodowawczej państw członkowskich za naruszenie prawa wspólnotowego zostały wywiedzione przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości, nie zostając ujęte wprost w przepisach prawa pierwotnego wspólnot europejskich. (...)Tym samym, treść tych praw jest określona w wystarczający sposób.

Jak wskazano powyżej, podstawą nałożenia na powoda kary pieniężnej może być naruszenie przez niego przepisów art. 11, 11c ust. 3 i 11d ust. 3 Prawa energetycznego . (...)Powód powinien zatem prowadzić działalność w taki sposób, aby nie naruszać przepisów prawa. (...)W ocenie Sądu, również zarzut naruszenia art. 11 ust. 1 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców nie zasługiwał na uwzględnienie. (...)Nałożona na powoda kara finansowa odpowiada przepisom prawa, a jej wysokość gwarantuje osiągnięcie prewencyjnych i represyjnych celów.

W tym miejscu odnosząc się do zarzutów podniesionych w odwołaniu należy wskazać, że w prawie administracyjnym brak jest jednolitej oraz precyzyjnej regulacji prawa międzyczasowego, które określałoby precyzyjnie zasady, jakie należy stosować w przypadku zmiany przepisów prawa. Zasady te ustalane są w orzecznictwie i doktrynie prawa administracyjnego na bazie utrwalonych reguł intertemporalnych innych dziedzin prawa, w szczególności prawa cywilnego oraz prawa karnego, jak również w oparciu o wskazówki wypracowane przez Trybunał Konstytucyjny. Początkowo w orzecznictwie wiodła prym zasada bezpośredniego skutku prawa nowego, z czasem jednakże odmówiono jej absolutnego charakteru określając wypadki, w których zastosowanie znajduje prawo dotychczasowe. (...)

Dodatkowo podniosła, że skoro zarzuty powoda dotyczą jedynie zakwaterowania, obniżeniu winien podlegać jedynie koszt tego świadczenia, a nie pozostałe koszty związane m.in. z biletami lotniczymi, ubezpieczeniem czy opłatami lotniskowymi. (sprzeciw(...)(...)Przyjęcie argumentacji pozwanej prowadziłoby też do wniosku, że w przypadku gdyby nocleg nie został wcale zapewniony, powódka miałaby prawo obniżenia ceny jedynie o koszt zakwaterowania. (...)W ramach stwierdzonych wad Sąd dokonał oceny wysokości żądania posiłkując się Tabelą F. , która choć nie stanowi obowiązującego prawa, to jednak pozwala na usystematyzowanie orzecznictwa sądowego w przedmiocie roszczeń o obniżenie ceny imprezy turystycznej.

Sąd Okręgowy wskazuje, iż skoro nowa obora została posadowiona na gruncie przed dniem 4 listopada 1971 r., to z dniem uwłaszczenia S. M. (poprzednik prawny wnioskodawców) nabył prawo własności działki nr (...) w(...)(...)Okoliczność te potwierdza chociażby zdjęcie lotnicze z roku 2009, na które biegły nałożył linie i punkty ewidencyjne i okazał Sądowi Okręgowemu na rozprawie w dniu 20 maja 2016 r. (...)Sąd Rejonowy miał przy tym prawo uznać, iż przeprowadzone nowe dowody prowadzą do konieczności rozgraniczenia nieruchomości w przedmiotowej sprawie w oparciu o stan prawny wynikających z przyjętego przez Sąd zasiedzenia.

Traktować to należy jako dorozumiane wypowiedzenie umowy, do czego pozwana miała zresztą prawo. Strony nie można bowiem pozbawić prawa do wypowiedzenia zlecenia (usług) z ważnych powodów. (...)Zasadne są także wszystkie koszty przejazdów powódki i jej pełnomocnika do sądu wezwanego jak w pkt 4 pisma, z wyjątkiem niewykazanych i nieuzasadnionych kosztów podróży pełnomocnika – cena biletu 759,53 zł, najprawdopodobniej lotniczego.