Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

G. F. była pracownikiem wojska w okresie od dnia 1 stycznia 1972 r. do dnia 31 grudnia 1995 r. zatrudnionym najpierw w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych, a następnie w Domu Wojska Polskiego. (...)Pozwana pismem z dnia 22 lutego 2018 r. wystąpiła do powódki z wnioskiem o udzielenie zgody na przedłużenie na dalszy okres jej prawa do zamieszkiwania we wskazanym powyżej lokalu. (...)Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 sierpnia 2011 r. (II CSK 640/10, LEX nr 964496) wskazał, że istotą prawa cywilnego jest strzeżenie praw podmiotowych, a zatem wszelkie rozstrzygnięcia prowadzące do redukcji bądź unicestwienia tych praw mają charakter wyjątkowy. (...)Poszanowanie konstytucyjnych zasad: ochrony praw nabytych i zaufania obywatela do państwa dodatkowo tylko przemawia za słusznością tego stanowiska.

Sąd zważył: I Powództwo zasługiwało na uwzględnienie prawie w całości. (...)VII Mając na uwadze, że Dyrektywa jako źródło prawa wspólnotowego nie znajduje bezpośredniego zastosowania w systemie prawa krajów członkowskich, należy w ramach(...)„znaczącej nierównowagi wynikających z umowy, praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta”. (...)M. Bednarek [w:] System prawa prywatnego, t. 5, Warszawa 2006, s. 663]. (...)XXV Powyższe powoduje, że roszczenie powódki należało uwzględnić prawie w całości.

Jednocześnie nieruchomość powódki oznaczona była jako położona w obszarze skażonym hałasem lotniczym o poziomie L > 65 bD, z wykluczeniem możliwości uzupełnienia nową zabudową mieszkaniową. (...)Powódka swoje roszczenie wywodzi z treści art. 129 ust. 2 ustawy prawo ochrony środowiska (t.j. (...)Powódka zatem nie została ograniczona w swoich prawach po wprowadzeniu strefy OOU dla lotniska K. . (...)Tak jak była nieruchomością bez prawa do zabudowy, tak taką według studium pozostała.

Skutkiem akcesoryjności prawa własności urządzeń i budynków położonych na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste w stosunku do prawa użytkowania wieczystego gruntu jest brak możliwości przeniesienia samego prawa własności lub udziału w tym prawie. Prawo własności związane z użytkowaniem wieczystym można bowiem zbyć wyłącznie z tym prawem. (...)Każdemu z współużytkowników wieczystych przysługiwał udział w prawie użytkowania wieczystego w wysokości ½, a co za tym idzie również udział w tej samej wysokości w prawie własności budynków i urządzeń trwale związanych z tą nieruchomością. (...)Podkreślić bowiem należy, iż ustawa ta ma charakter lex generalis w stosunku do ustawy Prawo energetyczne i nie znajduje zastosowania w zakresie w jakim ustawa Prawo energetyczne reguluje tryb postępowania koncesyjnego.

Zdaniem powoda pozwany naruszył również treść art. 56 ust. 6 ustawy – Prawo energetyczne . (...)(...)publiczne, np. szpital kub port lotniczy. (...)W związku z tym, uzasadnione było nałożenie na powoda kary według treści art. 56 ust. 3 ustawy – Prawo energetyczne . (...)Zgodnie z treścią art. 56 ust. 6a ustawy – Prawo energetyczne Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek.

II SB KW MO. Sekcja ta od lutego 1977r. zajmowała się ochroną operacyjną Garnizonu W. Lotniczych w P. . (...)Tym bardziej, że baza lotnicza w P. dysponowała wówczas najnowocześniejszym sprzętem wojskowym, którym interesował się zachodni wywiad. (...)Zatem środki demontażu po byłych totalitarnych systemach dadzą się pogodzić z ideą demokratycznego państwa prawa, bowiem zasada ochrony praw nabytych nie rozciąga się na prawa ustanowione niesprawiedliwie. (...)(...)kościołów i związków wyznaniowych, łamaniu prawa do wolności słowa i zgromadzeń, gwałceniu prawa do życia, wolności, własności i bezpieczeństwa obywateli, łamaniu praw człowieka i obywatela.

Jako podstawę swoich roszczeń powód wskazał art. 129 § 2 ustawy Prawo Ochrony Środowiska (pozew – k. 2-5). (...)(...)(...) i przeglądu ekologicznego portu lotniczego im. (...)Wskazać przy tym należy, iż przepis art. 129 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska jest przepisem szczególnym, podlegającym ścisłej wykładni. Konstytuuje on uprawnienie limitowane w czasie, tj. ograniczone terminem prekluzyjnym prawa materialnego, po upływie którego uprawnienie wygasa.

Sąd uznał powództwo za zasadne w oparciu o art. 129 ust 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku – Prawo ochrony środowiska. (...)Ów fakt, wprowadzone ograniczenia i ogólnie okoliczność w postaci sąsiedztwa lotniska wojskowego oraz wynikającego z niego hałasu spowodowanego ruchem lotniczym spowodował obniżenie wartości nieruchomości o kwotę 19407 zł. (...)Tak ukształtowane orzeczenie Sądu Najwyższego nie jest również konsekwencją dokonanej przez Trybunał Konstytucyjny kontroli konstytucyjności Prawa ochrony środowiska, ani aktów powiązanych. (...)W związku z powyższym nie naruszono w sprawie przepisów prawa materialnego art. 129 ust. 2 ustawy - prawo ochrony środowiska i art. 361 § 2 k.c. w sposób opisany w apelacji.