Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Opłaty sądowe nie mogą być traktowane jako wydatki drugorzędne, ponoszone wyłącznie po zaspokojeniu wszystkich innych potrzeb zobowiązanego.

Dodać trzeba, że odwoływanie się przez skarżącego do norm prawa międzynarodowego statuujących „prawo do sądu” nie(...)

U. 2011.240.1430), nowelizującej Kodeks postępowania karnego z dniem 1 stycznia 2012 r. poprzez m. in. dodanie rozdziału 66f k.p.k. , oraz przyjęty zakres czasowy stosowania, implementowanego w tej zmianie, instrumentu współpracy międzynarodowej, należy w całości zaaprobować.

Zgodnie z treścią art. 401 1 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania również w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. (...)Zgodnie z art. 190 ust. 4 Konstytucji orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją , umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego,(...)(...)(...)normatywnego z Konstytucją , umową międzynarodową, lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. (...)(...)z Konstytucją , ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem.

Zgodnie z art. 401 1 k.p.c. , można żądać wznowienia postępowania w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją , ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zapadło wydane orzeczenie. (...)Zgodnie z art. 190 ust. 4 Konstytucji orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją , umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego,(...)(...)(...)normatywnego z Konstytucją , umową międzynarodową, lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. (...)(...)z Konstytucją , ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem.

Teza orzeczenia: Roczny termin przedawnienia roszczeń odszkodowawczych, który biegnie od dnia wydania towaru, ma zastosowanie w stosunkach między przewoźnikiem a odbiorcą towaru; natomiast w stosunkach między przewoźnikami zastosowanie znajdzie art. 39 ust. 4 Konwencji CMR, zgodnie z którym bieg terminu przedawnienia należy liczyć od dnia faktycznej zapłaty.

W odpowiedzi na sprzeciw powódka podniosła, że pozwana nie zachowała wymogów wynikających z Konwencji o umowie międzynarodowego transportu drogowego towarów (CMR), tj. nie dokonała pisemnego zastrzeżenia opóźnienia dostawy w 21-dniowym terminie. (...)Łącząca strony sporna umowa przewozu niewątpliwie miała charakter międzynarodowy w rozumieniu Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956r. (Dz.U. 1962, nr 49, poz. 238). (...)Wobec wyżej przedstawionych rozważań, na podstawie łączących strony umów międzynarodowego przewozu towarów, Konwencji CMR oraz art.481 k.c. orzeczono, jak w pkt I i II sentencji wyroku z dnia 11 września 2013r.

Widząc to zaalarmowała konkubenta i zawiadomiła policję o dokonanej kradzieży auta, w wyniku czego dane pojazdu trafiły do międzynarodowego systemu poszukiwawczego. 1. zeznania pokrzywdzonego(...)(...)D. K. , potwierdzone ustaleniami poczynionymi w ramach międzynarodowej współpracy (...) , a w(...)z ustaleniami poczynionymi w ramach międzynarodowej współpracy (...) 3. kopia dowodu(...)(...)Oceny tej nie zmienia fakt, że dzięki międzynarodowej pomocy auto odnalazło się szybko i zostało sprawcom odebrane.

W uzasadnieniu wskazał, że w spornym okresie był zatrudniony na stanowisku kierowcy w transporcie międzynarodowym w pełnym wymiarze czasu pracy. (...)P. B. został zatrudniony przez I. I. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 t w transporcie międzynarodowym w pełnym wymiarze czasu pracy na odstawie umowy o pracę od dnia 02.01.2012 r. do dnia 23.08.2014 r. (...)Wszyscy kierowcy samochodów ciężarowych w transporcie międzynarodowym zatrudnieni u pozwanej (około 80 – 100 osób) wykonywali pracę na takich samych warunkach jak powód – w tym nocowali w kabinach samochodu. (...)W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 12.06.2014r., II PZP 1/14 Sąd uznał, że zapewnienie pracownikowi - kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę(...)

W dalszym toku postępowania niezbędne jest przeprowadzenie szeregu czynności procesowych, w tym, należy dokonać ustaleń dotyczących źródeł dochodu podejrzanych, przesłuchać dalszych świadków, uzyskać materiały w ramach międzynarodowej pomocy prawnej.