Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Tam przedstawiono im ofertę kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, wskazując, że jest to najbardziej korzystny kredyt a frank szwajcarski jest bardzo stabilną walutą. 27 kwietnia 2005 r. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka na potrzeby wykonywania umów bez zmiany ich istoty jako umów kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Tam przedstawiono powódce wyłącznie ofertę kredytu indeksowanego do kursu franka szwajcarskiego. (...)(...)określone w harmonogramie spłaty we frankach szwajcarskich, natomiast wysokość spłaty była określana w złotych jako iloczyn kwoty we frankach szwajcarskich i kursu waluty, a zatem w przypadku wzrostu kursu franka szwajcarskiego niewątpliwie wysokość spłaty ulegała zmianie. (...)Przy wzroście kursu franka szwajcarskiego pomimo długoletniej spłaty kredytu mogło okazać się, że wysokość kredytu pozostałego do spłaty nie zmalała (nawet minimalnie), ale wzrosła (jak w przypadku powódki). (...)W przypadku kredytu waloryzowanego do kursu franka szwajcarskiego taką stawką jest LIBOR (ang.

Umowa kredytu zawarta przez strony stanowiła specyficzny podtyp umowy kredytu – umowę kredytu indeksowanego do waluty obcej, w tym wypadku – franka szwajcarskiego. (...)(...)Kurs franka, w oparciu o który obliczono podlegający wypłacie na rzecz kredytobiorców kredyt, wynosił ok. 2,09 zł za jednego franka szwajcarskiego. (...)Bardzo znaczna zmiana kursu franka szwajcarskiego do złotówki nastąpiła już po zawarciu umowy kredytu i wypłacie kredytu kredytobiorcom.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności umowy kredytu.

Zatem w omawianej sprawie strony zawarły umowę, mocą której bank przekazał do dyspozycji powodów nieokreśloną kwotę złotych polskich stanowiących równowartość określonych w umowie franków szwajcarskich. (...)Zgodnie z umową, strona powodowa miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia konkretnej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich. (...)(...)o ile umowy indeksowane (waloryzowane) frankiem szwajcarskim nadają się niekiedy do utrzymania w mocy po eliminacji(...)złotowe – choć z kwotą kredytu wskazaną w walucie obcej, to(...)

Przedstawiał franka szwajcarskiego jako stabilną walutę. Nie pokazał symulacji wzrostu wartości zobowiązania, wyrażonej w złotych, przy konkretnym wzroście kursu franka szwajcarskiego. (...)Co więcej, pośrednik kredytowy sugerował powodom stabilność kursu franka szwajcarskiego. (...)Powód z własnej inicjatywy sprawdził historyczne zmiany kursu franka za okres około 5 lat – lecz w takim okresie (nieadekwatnie krótkim względem okresu, na jaki umowa została zawarta) kurs franka szwajcarskiego cechował się stosunkową stabilnością.

(...)roszczenia o wypłatę równowartości udzielonego kredytu w walucie obcej – franku szwajcarskim, który in casu pełnił wyłącznie role miernika wartości wypłaconego świadczenia. (...)Powódkę poinformowano, że frank szwajcarski jest mocną i stabilną walutą. (...)Powódki nie informowano, że kurs franka jest ustalany przez pozwanego jednostronnie. (...)Bank natomiast, który wypłacił powódce kredyt w złotych polskich, a następnie(...)rosnącym kursie ją nabywał, pozyskiwał do swojej dyspozycji środki znacznie wyższe,(...)te czyni ważność umowy niemożliwą do obrony.

W dniu 27 maja 2008 r. powód zawarł z pozwaną, umowę kredytu firmowego na wzrost konkurencyjności firmy, indeksowanego kursem franka szwajcarskiego nr (...) . (...)(...)(...)Przesłał pozwanej pismem z dnia 1 września 2014 r. wypowiedzenie umowy kredytu rozwojowego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego (k. 72). (...)Jak już wcześniej zasygnalizowano umowa kredytowa indeksowana do franka szwajcarskiego jest dopuszczalna na gruncie zasady swobody umów.

Zatem umowa w istocie nie ograniczała swobody Banku w określaniu kursu franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Ponadto obciążenie pozwanego całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego nastąpiło w sposób nietransparentny. (...)Strata taka mogła jednak nastąpić tylko w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego.