Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powódka otrzymała, stosownie do umowy, kredyt w kwocie 231.000,00 zł (§ 1 ust. 2 umowy) waloryzowany do franka szwajcarskiego (§ 1 ust. 3 umowy). Według tabeli kursowej banku, kwota udzielonego w złotych kredytu na dzień 28 czerwca 2016 roku stanowiła równowartość 90.396,80 franków szwajcarskich (§ 1 ust. 3A umowy). (...)Przed zawarciem umowy kredytowej powódka otrzymała symulacje spłaty kredytów zaciągniętych w złotówkach i we frankach. Ofertę tzw. kredytu we frankach szwajcarskich została powódce przedstawiona w ten sposób, że jest to najtańszy na rynku kredyt, o najniższym oprocentowaniu, z najniższymi ratami do spłaty.

Teza orzeczenia: przesłanki ważności umowy kredytowej

Na dzień zawarcia umowy, waluta franka szwajcarskiego historycznie nie odnotowywała znacznych zmian. (...)Kredyt spłacany był w złotych (po 2012 r. również we frankach szwajcarskich). (...)Zgodnie z umową strona powodowa miała spłacać kredyt w złotych według ceny sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującej w banku w dniu wpłacenia danej raty. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich.

Sąd Okręgowy uwzględnił, że w dacie wyrokowania powodowie spłacali kredyt bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Okoliczność, że powód przed wzięciem kredytu denominowanego frankiem szwajcarskim zasięgnął porady ekonomisty w banku, nie przesądza o zakresie informacji wówczas mu przekazanych. (...)Z zeznań powoda wynika też, że obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był denominowany. (...)Z kolei kwota raty kredytu wyrażona we frankach podlega waloryzacji według kursu sprzedaży franka szwajcarskiego z tabeli kursowej banku, co kształtuje wysokość świadczenia kredytobiorcy.

Wybrał kredyt we frankach szwajcarskich, ponieważ mógł uzyskać większą kwotę kredytu. (...)Do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny o numerze 203- (...) na kwotę 66 018,22 franków szwajcarskich doszło 18 kwietnia 2007 r. (...)Prowizja kredytu wynosiła 0,70 % kwoty kredytu, tj. 462,13 franków szwajcarskich. (...)W przypadku kredytu złotowego denominowanego do franka szwajcarskiego, o jednoznaczności można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby umowa określała wysokość udzielonego kredytu w dniu jej zawarcia.

W biurze pośrednika w P. przedstawiono im propozycję dwóch kredytów udzielanych przez pozwanego: jednego w złotych i drugiego indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu. (...)Strata taka mogła jednak nastąpić tylko w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego.

Sąd Okręgowy wskazał, że nie dotyczyły głównych świadczeń stron umowy te jej postanowienia, które przewidywały indeksowanie kredytu według franka szwajcarskiego – a więc i zasady tej indeksacji. (...)Stąd też strony wykorzystując indeksację kredytu do franka szwajcarskiego uzyskały w miarę stabilną podstawę do długookresowego utrzymania stałej siły nabywczej wartości pieniężnych udzielonych w kwocie kredytu - przy jednoczesnym niskim oprocentowaniu umownym. (...)Natomiast przy przyjęciu kursu franka szwajcarskiego wg średniego kursu NBP zadłużenie pozwanych występujące w dniu 5 czerwca 2014 r. nie sięgało 3 miesięcy. (...)Nie jest prawidłowy wniosek Sądu Okręgowego, że wybór spośród ofert kredytu, tego indeksowanego do franka szwajcarskiego świadczy o akceptacji pozwanych także tych warunków, które obecnie nazywają abuzywnymi.

Osobom zainteresowanym zaciągnięciem kredytu we franku szwajcarskim przedstawiano zawsze symulację spłaty kredytu udzielonego w złotówce i we franku. (...)Cechą kredytów denominowanych (inaczej niż indeksowanych) jest ich wyrażenie w walucie, do której nastąpiła denominacja. (...)Wybór ten motywowany był prawdopodobnie korzystną wysokością raty i a także nieuzasadnionym przekonaniem powoda, co do ograniczonej możliwości zmiany kursu franka. (...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron.

Podanie kwoty zadłużenia we frankach szwajcarskich nie oznacza bowiem, że konsument wiedział do czego jest zobowiązany. (...)Pozwany przekazał powodom kwotę w złotych polskich stanowiącą równowartość określonej ilości franków szwajcarskich. Wartość ta była ustalona w odniesieniu do ceny franka szwajcarskiego obowiązującej w (...) w dniu wypłaty kredytu. (...)Wartość kredytu wyrażona została we frankach szwajcarskich, natomiast wypłata kwoty kredytu nastąpiła w złotych polskich.