Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego, pojawiła się w umowie kredytu, jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był indeksowany. (...)Zgodnie z zapisami umowy kredytowej zawartej przez strony, wysokość każdej raty kredytu powinna wynikać z przemnożenia pewnej sumy wyrażonej we frankach szwajcarskich przez ustaloną - w istocie dowolnie - przez jedną ze stron, tj. bank, wielkość tj. kurs waluty. (...)Powodowie nie byli informowani o sposobie ustalania kursów walut w stworzonej przez pozwany bank Tabeli kursów, o sposobie przeliczania rat wyliczonych we frankach szwajcarskich na walutę spłaty, czyli na złotówki. (...)Powodowie kwestionowali, w szczególności te postanowienia umowy kredytowej oraz OWKM, stanowiące tzw. klauzule indeksacyjne waloryzujące zarówno kwotę kredytu, jak i poszczególne raty kapitałowo-odsetkowe do waluty obcej, tj. franka szwajcarskiego.

Kredyt we franku szwajcarskim w opinii doradcy miał być dużo tańszy, ryzyko kursowe bardzo małe, a frank szwajcarski to stabilna waluta. (...)Nie znali kursu franka szwajcarskiego, w jakim był uruchomiony kredyt. (...)Umowy kredytowe indeksowane do franka szwajcarskiego winny być dla konsumentów przejrzyste i zrozumiałe. (...)Nadto, nie do końca rozumieli rolę franka szwajcarskiego w niniejszym kredycie, ani do czego były stosowane dwa różne kursy waluty.

Bank nie przedstawił pozwanym symulacji ile będzie wynosić rata kredytu w zależności od takiego czy innego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Pozwani w toku postępowania nie złożyli stosownego wniosku dowodowego pozwalającego sądowi na „przeliczenie” kredytu przy zastosowaniu średniego kursu (...) franka szwajcarskiego. (...)Powyższe skutkowało tym, że to na pozwanych (konsumentów) przerzucono konsekwencje wzrostu kursu waluty franka szwajcarskiego, a przede wszystkim sposobu wyliczenia stopnia tego wzrostu. (...)(...)doradca w banku namawiała go do kredytu we frankach szwajcarskich, wskazując na stabilny kurs tej waluty oraz zaprezentowała przygotowaną symulację kredytu złotówkowego i we frankach, czym go przekonała, jak zeznał pozwany.

Kwota kredytu została wyrażona we frankach szwajcarskich 106 048,95 CHF (§ 2 ust. 1). (...)Z umowy zatem tyko formalnie wynikało, że powód uzyska kredyt w kwocie wyrażonej we frankach szwajcarskich. (...)Saldo kredytu było wyrażone we frankach szwajcarskich, w tej walucie podawano również wysokość rat. Teoretycznie powód znał wysokość rat we frankach szwajcarskich.

Kredytobiorca nie jest bowiem zobowiązany do zwrotu wyrażonej w złotych kwoty wykorzystanego kredytu i zapłaty odsetek od niej, a do zwrotu, jednak również w złotych, równowartości określonej kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich, powstałej na skutek przeliczenia kwoty kredytu. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu). (...)Nie istnieje zatem żadna podstawa prawna świadczenia spełnionego przez powodów we frankach szwajcarskich.

Oferta kredytu indeksowanego została przedstawiona powódce jako korzystna, a doradca oferujący kredyt potwierdzał stabilność waluty franka szwajcarskiego. (...)Kwestionowane klauzule indeksacyjne dają pozwanemu prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego do CHF i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (...)Jak wynika z poczynionych ustaleń, przedstawiciel banku zapewniał powódkę o stabilności franka szwajcarskiego. (...)Analizując kwestię utrzymania spornej umowy w mocy należy wskazać, że strony zakładały, że jej przedmiotem będzie kredyt złotowy indeksowany do franka szwajcarskiego, ze stopą procentową właściwą dla tej waluty.

Doradcy nie zapewniali klientów, że kurs franka nie przekroczy jakiegoś poziomu. (...)Kredytobiorca zaprzestał regulowania rat kredytu w 2015 r., po drugim znaczącym wzroście franka szwajcarskiego. (...)Już bowiem na etapie składania wniosku, powód jasno określił, iż ubiega się o kredyt we franku szwajcarskim. (...)Finalne wypłacenie złotówek po ich przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowiło wyłącznie rozbieżność między walutą zobowiązania i walutą wykonania zobowiązania.

Doradca kredytowy przedstawił powódce wybrany przez siebie produkt - ofertę kredytu złotowego oraz kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego (...) Banku S.A. , przy czym ofertę kredytu złotowego przedstawił jako znacznie droższą od oferty kredytu indeksowanego. Poinformował powódkę, iż na skutek wahania kursów walut, rata kredytu oraz saldo kredytu mogą wzrosnąć, jednocześnie akcentując stabilność kursu franka szwajcarskiego. Wskazał, iż on sam posiada kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Od dnia zawarcia Umowy do dnia podpisania aneksu z 20 lutego 2014 r. powódka spłacała kredyt w złotych, zaś po podpisaniu aneksu –we franku szwajcarskim.