Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Ponadto, postanowienia odnoszące się do przeliczenia świadczeń stron kursem franka szwajcarskiego są nieważne jako sprzeczne z art. 353 1 k.c. (...)Jako walutę kredytu powodowie wskazali franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Oznaczałoby to, że walutą zobowiązania kredytowego był frank szwajcarski ( (...) ), jednak walutą jego wykonania – zgodnie z treścią umowy – miała być waluta polska (PLN). (...)(...)że Bank zobowiązuje się postawić do dyspozycji kredytobiorcom równowartość określonej kwoty franków szwajcarskich w złotych polskich, lecz nie wiadomo, jak ma być ustalona ta równowartość (według jakiego miernika).

Na mocy postanowień umownych kredytobiorca nie mógł spłacać kredytu bezpośrednio w walucie franka szwajcarskiego, bowiem wskazano do spłaty rachunek ROR w złotych polskich. (...)Powodowie nie mieli także możliwości spłaty zobowiązania we frankach szwajcarskich. (...)(...)ta konkretna umowa - choć kredyt denominowany formalnie nie był w czasie(...)w istocie stanowiła prawnie dopuszczalny kredyt walutowy w szerokim tego słowa znaczeniu, nosząc wszelkie cechy kredytu denominowanego wprowadzonego w okresie późniejszym do prawa bankowego . (...)(...)bank. głównym elementem konstrukcyjnym umowy kredytu jest oznaczona w umowie kwota środków pieniężnych postawiona do dyspozycji na określony umownie cel,(...)w umowie jest jedynie kwota franków szwajcarskich jako równoważnik kwoty postawionej umownie do dyspozycji w złotych polskich.

Dlatego wnieśli o kredyt w kwocie 200 000 zł w CHF, będąc zapewniani przez pracownika banku, że kredyt w CHF jest stabilny, a kurs franka szwajcarskiego nie będzie odnotowywał dużych wahań. (...)Powodowie otrzymali harmonogram spłaty kredytu, dopiero z którego poznali wysokość zadłużenia w CHF, a kwota ta podana we frankach szwajcarskich była inna niż w umowie. (...)W umowie strony nie ustaliły sposobu przeliczenia franków szwajcarskich na złotówki, ani kursu kupna franków szwajcarskich. (...)Sąd pierwszej instancji zaznaczył, że na ocenę tych postanowień nie ma wpływu okoliczność, że decyzja o zaciągnięciu kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego była decyzją podjętą przez powodów.

Po zapoznaniu się z nią powód zdecydował dokonać wyboru oferty kredytu denominowanego w walucie obcej mając pełną świadomość ryzyka związanego z tym produktem, w szczególności, że niekorzystna zmiana kursu waluty spowoduje wzrost raty kredytu i zadłużenia. (...)Zgodnie z treścią umowy spłata kredytu miała następować we frankach szwajcarskich w ten sposób, że kredytobiorcy uiszczali na rzecz banku stosowną kwotę w złotówkach, przeliczaną wg. kursu sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązującego w banku w dniu zapłaty. Posiadając harmonogram spłaty oraz wiedząc jaka kwota wyrażona w złotych została uiszczona na pokrycie konkretnej raty kredytu, wyrażonej we franku szwajcarskim, powód mógł porównać kwotę raty z ilością franków szwajcarskich jakie mógłby nabyć po kursie(...)(...)Nadto powód został w wyczerpujący sposób poinformowany o ryzyku kursowym oraz zmiany stopy procentowej i dokonał świadomego produktu w postaci kredytu hipotecznego, denominowanego we frankach szwajcarskich.

(...)tabelach, przyznał sobie bowiem prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu i wysokości całej wierzytelności poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego(...)(...)(...)zastrzegł sobie w istocie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem (...) poprzez wyznaczanie w stosowanej w banku tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania tego kursu. (...)Chodziło zatem o przedstawienie powodom relacji między złotym a frankiem szwajcarskim w przeszłości oraz prognoz co do ich kursów na przyszłość w szerokiej perspektywie czasowej. (...)Ponadto nie sposób w realiach sprawy przyjąć do rozliczeń stron kurs średni NBP na podstawie zwyczaju w rozumieniu art. 354 k.c. , czy art. 56 k.c. , ponieważ kurs taki nie był zwyczajowo przyjmowany w praktyce bankowej w umowach kredytu indeksowanego albo denominowanego do waluty obcej.

Kredyt denominowany został udzielony w złotych w kwocie, stanowiącej równowartość 72.699,07 CHF (§ 1 ust. 1 CSU). (...)(...)wyrażonych w walucie obcej, 3/ do przeliczeń wysokości rat kapitałowo-odsetkowych spłacanego kredytu stosuje się kurs sprzedaży danej(...)(...)Sama kwota kredytu (w CHF) nie była uzgodniona indywidualnie, ponieważ ustalenia określonej kwoty franków szwajcarskich dokonał pozwany bank – kredytobiorca(...)z konsumentem – podanie kwoty kredytu w walucie obcej było konieczne z uwagi na konstrukcję kredytu denominowanego i nie wynikało z woli(...)(...)Klauzula ryzyka kursowego w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej określa samą kwotę kredytu, czyli najistotniejsze postanowienie umowy kredytu.

Stawka referencyjna – wartość stawki referencyjnej, w zależności od wybranej waluty LIBOR dla franka szwajcarskiego (CHF) dla międzybankowych depozytów trzymiesięcznych (LIBOR 3M) – dotyczy kredytów udzielanych w CHF (§ 1 pkt 6). (...)Sama kwota kredytu (w CHF) nie była uzgodniona indywidualnie, ponieważ ustalenia określonej kwoty franków szwajcarskich dokonał pozwany bank – kredytobiorca(...)z konsumentem – podanie kwoty kredytu w walucie obcej było konieczne z uwagi na konstrukcję kredytu denominowanego i nie wynikało z woli(...)(...)Klauzula ryzyka kursowego w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej określa samą kwotę kredytu, czyli najistotniejsze postanowienie umowy kredytu. (...)Brak jest podstaw do uznania umowy kredytu za bezwzględnie nieważną.

A. P. (1) i A. P. (2) nie porównywali kursów franka szwajcarskiego stosowanego przez bank z kursami istniejącymi na rynku, gdyż uważali, że „nie po to szli do E. ”. (...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez powodów jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie polskiej i waloryzowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)Samo zakwestionowanie bowiem sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę zapadalności raty kredytu nie oznaczałoby, iż kredyt zawarty przez stronę utraciłby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałby się kredytem złotowym.