Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Przedmiotem żądania pozwu było także stwierdzenie przez Sąd, że umowa kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawarta w dniu 12 września 2008 roku pomiędzy powódką a (...) Bank spółką akcyjną z siedzibą w W. - jest nieważna ex tunc . (...)Sąd Okręgowy zważył, co następuje : Wniosek o zabezpieczenie jest zasadny w części dotyczącej zwolnienia powódki z obowiązku uiszczania rat w związku z umową kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 12 września 2008 roku. (...)(...)roszczenie o ustalenie nieważności umowy kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 12 września 2008 roku pomiędzy nią a (...) Bank spółką akcyjną z siedzibą w W. . (...)W ocenie Sądu powódka uprawdopodobniła także posiadanie interesu prawnego w zwolnieniu jej z obowiązku uiszczania rat w związku z umową kredytu nr (...) , denominowanego do franka szwajcarskiego, zawartej w dniu 12 września 2008 roku – aż do momentu prawomocnego zakończenia niniejszej sprawy.

Umowa nie przewidywała w ogóle możliwości wypłaty wskazanej w umowie kwoty kredytu we frankach szwajcarskich ani też możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Kredytobiorca otrzymywał do dyspozycji każdoczesną równowartość określonej kwoty franków szwajcarskich, nie zaś ściśle określoną w umowie kwotę złotych. (...)Z drugiej strony umowa określa sumę kredytu jako równowartość sumy wyrażonej we frankach szwajcarskich, ale odsyła do określenia tej równowartości w dniu realizacji wypłat kolejnych transz kredytu, czyli do dat w istocie nieskonkretyzowanych. Zachodzi zatem zasadnicza sprzeczność pomiędzy określeniem kredytu jako udzielonego w złotych polskich a oznaczeniem przedmiotu umowy kredytu, jakim jest oddanie do dyspozycji kredytobiorcy oznaczonej sumy pieniężnej wyrażone we franku szwajcarskim.

Bank odmówił powodom udzielenia kredytu gotówkowego natomiast zaproponował kredyt w walucie obcej tj. we frankach szwajcarskich. (...)W 2008 r. najkorzystniejszą finansowo ofertą było zaciągnięcie kredytu w walucie franka szwajcarskiego. (...)W tamtym czasie największym zaufaniem cieszyły się kredyty we frankach szwajcarskich i w złotówkach, ale korzystniejsze ze względu na oprocentowanie były we frankach. (...)Ich zdolność kredytowa do uzyskania kredytu złotówkowego była tylko do określonej kwoty, która była dla nich za niska, więc został im zaproponowany kredyt walutowy we frankach szwajcarskich (CHF).

W kolejnych bankach, w których pytał o ofertę, nie miał zdolności kredytowej na kredyt w złotówkach. (...) Banku (...) SA zaproponowano mu jednak kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty jako kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)(...)nieuzasadniony obciążony całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Wręcz przeciwnie, w takim wypadku kredyt pozostałby kredytem we franku szwajcarskim, który wprost pozwalałby jedynie na spłaty w CHF (bez uszczerbku dla możliwości spłat w PLN na ogólnych zasadach prawa zobowiązań). (...)Powód w toku procedury wnioskowania o kredyt był informowany zarówno o warunkach kredytu złotowego oraz kredytu denominowanego udzielanego we frankach szwajcarskich. Powód zdecydował się na kredyt we frankach szwajcarskich, bowiem był dla niego korzystniejszy zarówno pod względem wysokości raty, jak i stopy oprocentowania. (...)(...)rozważania ofert i następnie wnioskowania do pozwanego o kredyt dokonał wyboru najkorzystniejszej dla siebie(...)ryzyka związanego z wahaniami kursu franka szwajcarskiego i na tejże podstawie uznał kredyt denominowany we frankach szwajcarskich za całościowo korzystniejszy.

Przed zawarciem umowy kredytobiorcy zostali poinformowani o ryzyku zmiany kursu franka szwajcarskiego, a nadto, że zmiana ta będzie miała wpływ na wysokość zadłużenia z tytułu kredytu oraz wysokość rat kredytu. (...)Nie ma zatem wątpliwości, że walutą kredytu jest PLN, a frank szwajcarski służy wyłącznie do określania salda kredytu, pełniąc funkcję waloryzacyjną. (...)Sąd Rejonowy zdaje sobie sprawę, że bank, który udzielał kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego, musiał pozyskać odpowiednią sumę franków, a po przeliczeniu udzielonego w złotówkach kredytu na franki, to w tej walucie było zapisane saldo aktywów banku w jego księgach. (...)Zupełnie niezrozumiałe są tezy, że istnienie umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego po wyeliminowaniu klauzul indeksacyjnych byłoby niesprawiedliwe wobec tych kredytobiorców, którzy w tym samym czasie zawarli umowy o kredyt z złotówkach bez mechanizmu indeksacji.

Po zawarciu przez powodów umowy kredytu mieszkaniowego nastąpiło znaczne osłabienie złotówki w stosunku do franka szwajcarskiego. W konsekwencji zmiany kursu franka szwajcarskiego wzrosły całkowite koszty kredytu i wysokość rat. (...)Umowa przewidywała uruchomienie kredytu zarówno we frankach szwajcarskich, jak i złotych, od początku możliwe było również dokonywanie spłat we frankach szwajcarskich oraz innej walucie. (...)Kredyty indeksowane czy denominowane do franka szwajcarskiego były przez banki przedstawiane jako produkt atrakcyjny dla kredytobiorcy.

Odnośnie do tego drugiego kredytu A. R. powiedział im, że jest to kredyt we frankach szwajcarskich, ale jest wypłacany i spłacany w złotych po kursach, które ustala Bank. (...)Zeznania te stanowiły również wiarygodne potwierdzenie, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie podlegały negocjacjom. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty jako kredytu denominowanego do waluty obcej.