Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Należy podkreślić, że w rozpoznawanej sprawie chodzi o zawarcie przez stronę powodową umów kredytu denominowanych do franka szwajcarskiego. Każdy z powodów w oświadczeniu o przystąpieniu do grupy wskazywał, że przy zawieraniu(...)sposobów przeliczanie kursów walut w kredycie walutowym oraz wprowadzaniu w błąd co do bezpieczeństwa i braku ryzyka przy zawieraniu umowy kredytu we frankach szwajcarskich. (...)Prezentowane zaś w siedzibie strony pozwanej wykresy i wyliczenia nie uwzględniały kwestii wzrostu franka szwajcarskiego względem złotego, a co za tym idzie wzrostu wysokości zadłużenia. (...)Nadto pracownik banku nie wyjaśnił powodom wprost, że w czasie trwania umowy nie będą mieli oni wpływu na to z jakiego źródła strona pozwana będzie korzystać przy ustalaniu wartości franka szwajcarskiego dla obliczenia wysokości miesięcznej raty kredytu.

Tam doradca klienta przedstawił im propozycję kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, jako najkorzystniejszą w ofercie Banku. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczyły jedynie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty jako kredytu indeksowanego do waluty obcej.

Powodowie zdecydowali się na kredyt denominowany do franka szwajcarskiego, w związku z czym we wniosku kredytowym wpisali, że wnioskują o 50.000 CHF kredytu na 25 lat. (...)Natomiast zeznania te stanowiły wiarygodne potwierdzenie, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie podlegały negocjacjom. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Powodowie wskazali kwotę w złotych polskich, a kwotę we frankach szwajcarskich podaną w umowie kredytu ustalił bank. (...)Powodowie w latach 2015-2016 r. zorientowali się, że umowa kredytu może zawierać klauzule niezgodne z prawem, w związku ze znacznymi wzrostami kursu franka szwajcarskiego. (...)Mimo odwołania się w umowie kredytu do waluty frank szwajcarski, umowa nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie, a kredyt był wypłacony i spłacany w złotych polskich. (...)Umowa kredytu nie przewidywała wypłaty kwoty kredytu we frankach szwajcarskich, ani nie dawała kredytobiorcy możliwości dokonywania spłaty rat kredytowych bezpośrednio w tej walucie.

Umowa ta jest umową kredytu denominowanego do waluty obcej tj. do franka szwajcarskiego. Powodowie przy zawarciu umowy nie byli informowani szczegółowo o ryzyku kursowym, przedstawiono franka szwajcarskiego jako stabilną walutę. (...)Jako walutę kredytu powodowie wskazali franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Powodowie w pierwszym rzędzie domagali się ustalenia, że umowa kredytu mieszkaniowego N. - H. nr (...) 10- (...) denominowanego do franka szwajcarskiego (dalej: (...) ) zawarta w dniu 20 maja 2010 r. pomiędzy powodami K. S. i M. S. , a (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w G. jest nieważna.

Podczas omawiania w placówce (...) Banku SA jego oferty kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego powodowie zostali zapewnieni o stabilności kursu franka i niskim ryzyku jego znacznego wzrostu. (...)Kurs franka szwajcarskiego, po którym miało nastąpić przeliczenie kwoty kredytu na franki szwajcarskie, nie był przez powodów negocjowany i nie był im znany. (...)Sąd uznał je za niewiarygodne jedynie co do tego, że u pozwanego uzyskanie kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego wymagało wyższej zdolności kredytowej niż identycznego kredytu w złotych. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

(...)(...) Bank S.A. ) umowę kredytu nr (...) denominowanego we franku szwajcarskim, o równowartości kwoty 286.000 zł, na zakup działki budowlanej na rynku wtórnym i refinansowanie poniesionych wydatków. (...)(...)L. , wynikający z umowy kredytu z dnia 27 grudnia 2007 r. nr (...) denominowanego we franku szwajcarskim. (...)(...)przez powodów zarzut sprowadzający się do twierdzenia, że należność wynikająca z(...)wykonawczego na dzień wypowiedzenia umowy kredytu z dnia 19 listopada 2008(...)wymagalna wskutek nadpłaty przez powodów kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich wynikającego z umowy z dnia(...)Powodowie błędnie wywodzą, że umowa z dnia 19 listopada 2008 r. nr (...) jest związana z umową kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich z dnia 27 grudnia 2007 r. nr (...) skoro służyła dalszemu finansowaniu tego samego celu, jakim była budowa domu mieszkalnego powodów.

Powód wskazał, że treść umowy nie była negocjowana z nim indywidualnie, w szczególności nie była negocjowana część umowy, która dotyczyła mechanizmu denominacji i przeliczenia rat z wykorzystaniem franka szwajcarskiego. (...)Powoda zapewniano o tym, że kredyt jest bezpieczny, bo frank szwajcarski jest stabilną walutą. Pracownik banku zapewniał powoda, że kurs franka nie będzie ulegał zmianom, a raty będą stałe. (...)Bank nie informował powoda w jaki sposób będzie ustalał kurs franka.