Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Pozwany podkreślił, iż ustalenie kursu CHF na podstawie tabeli kursów pozwanego nie było kwestionowane przez stronę powodową w czasie, gdy kurs waluty polskiej do franka szwajcarskiego był niski. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)(...)tej umowy odpowiednich wyjaśnień co do mechanizmu denominacji wprowadzonego do umowy, a zarazem przedstawił tę umowę jako korzystniejszą od umowy kredytu złotówkowego z uwagi na stabilność waluty obcej – franka szwajcarskiego (zeznania powoda – k. 169 v.). (...)Zdaniem Sądu to samo należy odnieść do kredytów denominowanych.

Sprawdził historyczny kurs franka. Rozumiał, że ryzyko kursowe oznacza, iż rata kredytu może różnić się w zależności od kursu franka. Doradca wskazał, że wartość kredytu będzie przeliczana z franka szwajcarskiego. (...)Strona powodowa nie wnosiła przy tym, aby kwotę kredytu wypłacono we franku szwajcarskim.

Powodowie byli informowani o korzyściach kredytu waloryzowanego walutą obcą, nie przedstawiono im jednak symulacji obrazującej, jak kurs franka szwajcarskiego może wzrosnąć i jak to wpłynie na saldo ich zadłużenia i na wysokość rat kredytu. (...)Wysokość rat spłaty kredytu od dnia podpisania przedmiotowego aneksu(...)tym w postaci kursu kupna franka szwajcarskiego przy przekształceniu kredytu na CHF oraz kursu sprzedaży franka szwajcarskiego przy spłacie rat kredytu obowiązującego u pozwanego, który to(...)(...)(...)zapisów przedmiotowej umowy kredytowej waloryzowanej do waluty obcej (w tym dotyczących waloryzacji kredytu, tabeli kursowej, możliwości spłat kredytu bezpośrednio w walucie CHF w dniu zawarcia umowy) oraz, że pozostawali w przekonaniu o stabilności kursu franka szwajcarskiego. Powodom nie wyjaśniano, w jaki sposób będzie ustalany kurs franka szwajcarskiego, nie przedstawiano symulacji rat kredytu przy zmienności kursu CHF, nie wyjaśniano istoty waloryzacji oraz spreadu walutowego czy ryzyka walutowego.

Umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, nie jest sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 pr.bank. (...)Stąd też nie sposób wywodzić, aby w realiach niniejszej sprawy przed powodami zatajono informacje co do wpływu ryzyka zmian kursowych na wartość zobowiązania w walucie polskiej, w szczególności, że po zawarciu umowy złoty polski umacniał się względem franka szwajcarskiego. (...)Pozbawiony postanowienia o konieczności przewalutowania kontrakt mógłby być wykonany – umowa zawierała wszystkie elementy konstrukcyjne stosunku kredytu, a kredytobiorcy w ich świetle mogliby się domagać wypłaty wskazanej w niej kwoty franków szwajcarskich. (...)Rachunek ten prowadzony był w walucie produktu (CHF) i miał być zasilany wyłącznie środkami w walucie, w której jest prowadzony, tj. w CHF (franku szwajcarskim).

Do momentu wzrostu kursu franka powód był zadowolony ze spornego kredytu. (...)Wiedział, że kredyt będzie przeliczany według ceny franka. (...)W tym czasie nie istniały żadne obiektywne okoliczności, pozwalające uznać, że kurs franka szwajcarskiego gwałtownie wzrośnie. (...)Sięgnięcie do takich informacji oznaczałoby co najmniej wskazanie kredytobiorcy, że w ciągu kilku lat przed zawarciem umowy kurs franka szwajcarskiego nie był tak stabilny jak zapewniał pracownik banku.

Teza orzeczenia: Przesłanki ważności kredytu

Powodowie nie mieli możliwości negocjowania warunków umowy, nie zostali poinformowani o ryzyku kursowym, nie przedstawiono im diagramów czy historycznych kursów franka szwajcarskiego. Od podpisania aneksu do umowy w 2012 r. powodowie spłacali kredyt w walucie franka szwajcarskiego. (...)Problem kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego dotyczy zaś ogółu społeczeństwa – całej rzeszy konsumentów od najniższego poziomu świadomości ekonomiczno-prawnej, której celem było nie obracanie walutą obcą, lecz zaspokojenie podstawowej potrzeby życiowej, jaką jest własne mieszkanie. (...)Komisja Europejska wydała Rozporządzenie Wykonawcze (UE) 2021/1847 w sprawie wyznaczenia ustawowego zamiennika dla niektórych terminów zapadalności stopy LIBOR dla franka szwajcarskiego (CHF LIBOR).

Skoro zatem pozwany w oparciu o nieważną zdaniem powoda umowę wypłacił mu łącznie kwotę 339.180,00 franków szwajcarskich to on, a nie powód ma roszczenie o zwrot ww. kwoty. (...)Jedną z takich walut jest z pewnością frank szwajcarski. (...)Nie do końca bowiem można wykluczyć scenariusz, zgodnie z którym na skutek różnych nieprzewidzianych działań wartość franka szwajcarskiego w stosunku do złotego mogłaby nawet radykalnie spaść. (...)Oczywistym dla Sądu jest, iż gdyby nie nastąpiła drastyczna zmiana kursu franka szwajcarskiego, powód z pewnością nie wystąpiłby z powództwem, lecz kontynuowałby wykonywanie umowy.

Na mocy umowy bank udzielił powodom kredytu w złotych polskich w wysokości 307988,58 zł., indeksowanego do waluty Franka Szwajcarskiego (CHF). (...)Mechanizm indeksowania kwoty kredytu udzielonego powodom w złotówkach do franka szwajcarskiego a zarazem sposób ustalenia wysokości(...)w dniu podpisania umowy o kredyt nie wiedzieli, jaka będzie faktycznie kwota w CHF udzielonego im kredytu. (...)Powodowie wskazali na brak świadomości, co do zakresu w jakim mogło dochodzić do zmian kursu waluty franka szwajcarskiego. (...)Zawarta Umowa była zobowiązaniem wyrażonym walucie polskiej, zawierającym zapisy dotyczące indeksacji do waluty franka szwajcarskiego.