Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Po kliku latach powodowie zaczęli spłacać kredyt bezpośrednio we frankach szwajcarskich . (...)(...)(...)Z podanych względów postanowienia przedmiotowej umowy kredytu wprowadzające mechanizm waloryzacji świadczeń stron do franka szwajcarskiego według kursów waluty ( marż ) ustalanych jednostronnie przez bank stanowią niedozwolone postanowienia umowne. (...)Ryzyko banku ujawnia się przy spadku kursu waluty i w najbardziej skrajnym wypadku zmaterializuje się w momencie spadku kursu franka szwajcarskiego do zera.

Zastosowanie przez powoda indeksacji we franku szwajcarskim spowodowało obejście art. 359 &(...)odsetkach maksymalnych, gdyż wartość kursu franka szwajcarskiego wielokrotnie przewyższa czterokrotność stopy lombardowej(...)związanym z możliwym wzrostem kursu franka szwajcarskiego. (...)O ile bowiem nie budzi wątpliwości sposób waloryzacji, to nie jest umówiony między stronami jej punkt kluczowy – ustalenie kursu kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Umowa nie zawiera także ich uprawnienia do uczestnictwa, w szczególności na zasadach równości, w każdorazowym ustalaniu kursu, w tym wypadku franka szwajcarskiego. (...)Finalnie zatem Sąd stwierdza, iż powód nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego pozwanym wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.

Nie byli również w stanie określić w jaki sposób bank będzie ustalał wysokość kursu franka szwajcarskiego. (...)Sąd przyjął, że kwestionowane postanowienia umowne dotyczące waloryzacji kwoty kredytu do franka szwajcarskiego stanowiły postanowienia określające główne świadczenia stron w rozumieniu art. 385 1 § 1 k.c. (...)Nie było bowiem formalnych przeszkód, by pomimo stabilnego kursu franka szwajcarskiego, bank mógłby ustalić własny kurs na bardzo wysokim poziomie. (...)W ocenie Sądu Rejonowego nie było przeszkód, by na gruncie prawa krajowego umowa po wyeliminowaniu abuzywnego mechanizmu indeksacji do franka szwajcarskiego funkcjonowała w dalszym ciągu.

Teza orzeczenia: "(...) nie można o jakimkolwiek (a nie tylko rażącym) naruszeniu interesów, w tym ekonomicznych, konsumenta, jeżeli nawet klauzula naruszająca dobre obyczaje powodowała nieusprawiedliwioną dysproporcję praw i obowiązków banku i kredytobiorcy, w sytuacji, gdy kredyt waloryzowany czy denominowany do waluty obcej, w czasie zawierania umowy, był (...)

Wskazano, że franka szwajcarski występuje w umowie tylko jako miernik, dzięki któremu powodowie mają zdolność kredytową. (...)W czasie spłaty kredytu, raty jakie spłacali powodowie wzrosły z uwagi na rosnący kurs franka szwajcarskiego. (...)W efekcie uwolnienia kursu franka przez Narodowy Bank Szwajcarii raty kredytów udzielanych w Polsce denominowanych we franku bądź indeksowanych do franka, w przeliczeniu na złotówki, gwałtownie i znacząco wzrosły. (...)(...)stopa referencyjna WIBOR stosowana dla kredytów w złotych, raty analogicznych kredytów złotowych zmniejszyły się poniżej poziomu rat kredytów walutowych wyrażonych we franku (denominowanych czy waloryzowanych do franka).

Ostatecznie powodowie zdecydowali się na zawarcie umowy kredytu denominowanego we franku szwajcarskim. (...)Nadto, jak podkreślił Sąd Okręgowy, w walucie frank szwajcarski, wyrażony był w § 18 Umowy, całkowity koszt kredytu. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę uruchomienia transz kredytu i zapadalności spłaty raty kredytu wskutek uznania że postanowienia wyżej(...)(...)W takiej sytuacji, powodowie od początku musieliby spłacać kredyt w walucie, w jakiej wyrażone były raty zgodnie z harmonogramem spłat kredytu, w którym raty wyrażone zostały we franku szwajcarskim.

Strona pozwana wskazała, że umowa kredytu własny kąt hipoteczny z dnia 25 lutego 2008 rok ze zmienną stopą procentową w CHF nr (...) – (...) (nowy numer umowy (...) ) stanowiła umowę kredytu denominowanego w walucie obcej tj. we franku szwajcarskim (CHF). (...)Był to kredyt denominowany w walucie obcej tj. we franku szwajcarskim. (...)Umowa kredytowa stanowiła umowę kredytu denominowanego w walucie obcej tj. we franku szwajcarskim (CHF). (...)(...)bowiem nadal w ramach Umowy Kredytu we frankach szwajcarskich, co oznacza, że oprocentowanie i raty takiego kredytu obliczane są od kwoty zobowiązania wyrażonej w CHF. W przypadku kredytu denominowanego kwota zobowiązania wyrażona jest w walucie obcej i odpowiada rzeczywistej kwocie kredytu.

Zmiana miała dotyczyć waluty spłaty rat kredytu denominowanego na frank szwajcarski. (...)Do czasu znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego powód żywił przekonanie, że zawarł umowę, która odpowiada jego wyobrażeniu, wątpliwości co do o jej istoty pojawiły się u powoda pod wpływem medialnych przekazów o wadliwości umów kredytów udzielanych we frankach szwajcarskich. (...)W przedmiotowej sprawie została zawarta umowa o kredyt , waloryzowany kursem franka szwajcarskiego ( (...) ). (...)Wprowadzenie mechanizmu waloryzacyjnej w istocie miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie powód wskazał, że w dniu 1 sierpnia 2008 roku zawarł z poprzednikiem prawnym pozwanego Umowę Kredytu (...) indeksowanego kursem franka szwajcarskiego nr (...) , która w jego ocenie jest nieważna. (...)Powód dążąc do otrzymania kredytu w złotówkach zwrócił się do banku, gdzie poinformowano go, że nie ma możliwości wzięcia takiego kredytu i zaproponowano mu kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, jednocześnie zapewniając o stabilności tej waluty. (...)Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, obca waluta w postaci franka szwajcarskiego pojawiła się w umowie kredytu jako środek służący obniżeniu kosztów udzielanego kredytu, poprzez niższe oprocentowanie naliczane od waluty CHF, do której kredyt był waloryzowany. (...)Zgodnie z zapisami umowy kredytowej zawartej przez strony, wysokość każdej raty kredytu powinna wynikać z przemnożenia pewnej sumy wyrażonej we frankach szwajcarskich przez ustaloną - w istocie dowolnie - przez jedną ze stron, tj. bank, wielkość tj. kurs waluty.