Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wykonanie umowy może zaś nastąpić przez spłatę kredytu we frankach szwajcarskich, albo przez zastosowanie średniego kursu Narodowego Banku Polskiego. (...)Powodowie zostali przy tym poinformowani, że mogą uzyskać kredyt związany z frankiem szwajcarskim. (...)Były to postanowienia, dotyczące indeksowania udzielonego powodom kredytu w złotych do obcej waluty, franka szwajcarskiego w połączeniu z obowiązkiem spłaty kredytu według kursu kupna franka szwajcarskiego na moment spłaty kredytu. (...)Są to postanowienie dotyczące indeksacji kredytu do waluty franka szwajcarskiego.

Powódka nie interesowała się kursami walut, choć w tym czasie miała w pozwanym banku kredyt denominowany we franku szwajcarskim, wzięty około rok wcześniej na budowę domu. (...)Kwota i waluta pożyczki została określona w umowie pożyczki we franku szwajcarskim. (...)(...)w CHF) odpowiada konstrukcji pożyczki denominowanej - określa świadczenie główne banku jako kwotę wypłacaną w złotych stanowiąca równowartość danej kwoty wyrażonej w umowie we frankach szwajcarskich – iloczyn kwoty w CHF i wartości stanowiącej kurs CHF do złotego. (...)(...)CHF zaczął rosnąc w stosunku do PLN. Nie może także umknąć uwadze, że największy skok kursu CHF w stosunku do złotego nastąpił znacznie później niż(...)w styczniu 2015, kiedy kurs franka został przez odpowiednik szwajcarskiego banku centralnego uwolniony.

Teza orzeczenia: 1. Ze względu na ścisły związek między żądaniem ewentualnym zgłoszonym obok żądania głównego wydanie wyroku częściowego o którym stanowi art. 317 § 1 k.p.c., negatywnie, wyłącznie co do żądania głównego jest niedopuszczalne. 2. Wydanie wyroku częściowego nie jest dopuszczalne w odniesieniu do kwestii, co do której orzeczenie powinno być (...)

Tymczasem, sporna umowa kredytowa, jako walutę kredytu wskazuje franka szwajcarskiego. (...)Tymczasem, strony precyzyjnie oznaczyły wysokość świadczenia we franku szwajcarskim. (...)Bank przedstawiał klientom informacje o wysokości raty i salda zadłużenia w zależności od rosnącego kursu franka. (...)Kurs franka tylko na krótko przekroczył barierę 4.0 zł wskazaną w tym pouczeniu.

Tymczasem powód przeliczył wartość kredytu udzielonego we frankach na walutę polską, co nie miało podstaw prawnych. (...)Zobowiązanie kredytobiorcy wynikające z zawartej między stronami umowy wyrażone było w walucie obcej ( (...) frank szwajcarski). (...)Mimo uzgodnienia waluty kredytu w postaci franków szwajcarskich powód zażądał świadczenia w walucie polskiej. (...)Powód dokonał przeliczenia wartości kredytu we frankach na walutę polską.

(...)(...)Cechą kredytów denominowanych (inaczej niż indeksowanych) jest ich wyrażenie w walucie, do której nastąpiła denominacja. (...)Zawarcie kredytu denominowanego do CHF objęte było zatem wolą(...)to odniesienie gwarantowało niższą ratę kredytu, a to z uwagi na zastosowanie do oprocentowania stawki referencyjnej LIBOR. Żadne(...)(...)Dokonując oceny spornej umowy należy zauważyć, że ustalenie umowne polegające na wyrażeniu kwoty kredytu we franku szwajcarskim stanowi postanowienie określające główne świadczenia stron.

Jako walutę waloryzacji kredytu wskazano wprawdzie walutę CHF (franka szwajcarskiego), ale kredyt był wypłacany w złotówkach. (...)Nie przedstawiono mu także historycznych kursów franka szwajcarskiego z ostatnich kilkudziesięciu lat względem(...)będzie kształtować się wysokość kapitału kredytu w sytuacji znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)W umowie nie ma żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego ( umowa kredytu k. 37 – 41 ). (...)Spłata kredytu w CHF i ustawa „antyspreadowa” Pozwany zwracał uwagę, iż powód mógł od pewnego czasu dokonywać spłat kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.

Dotyczyło to przede wszystkim franka szwajcarskiego (CHF). (...)Umowa kredytu (...) nie mogła być traktowana jako kredyt w walucie obcej, ale w walucie polskiej denominowanej do franka szwajcarskiego. (...)Tym samym Sąd przyjął, że umowa z dnia 16 kwietnia 2008 r. była umową kredytu złotowego denominowanego do waluty obcej (frank szwajcarski). (...)Strony określiły więc wysokość kredytu oraz należnych odsetek we frankach szwajcarskich, we frankach szwajcarskich wyrażono także wysokość hipoteki zwykłej i kaucyjnej.

Przyczyną, dla której powodowie zdecydowali się na ubieganie się o kredyt denominowany we franku szwajcarskim była znaczna różnica w racie kredytu w tej walucie w porównaniu do kredytu w walucie polskiej. (...)Pracownicy banku nie posiadali informacji na temat sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego przez bank. (...)Wyeliminowanie z łączącej strony umowy niedozwolonych postanowień umownych określających zasady przeliczania udzielonego kredytu na złotówki oraz spłat na franki szwajcarskie wymaga oceny, czy umowa w pozostałym zakresie jest możliwa do utrzymania. (...)W kredycie walutowym sensu stricte wysokość udzielonego kredytu jest wyrażona w walucie obcej i wypłacana jest także w walucie obcej a zatem w tym przypadku w walucie CHF (frank szwajcarski).