Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W rozmowie na temat kredytu U. W. zaproponowała powódce dwa kredyty: w złotowy i indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)W ogóle nie odnosiła się do franka szwajcarskiego i jego roli w umowie. Powódka zdecydowała się na zaproponowany jej kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i w związku z tym złożyła wniosek kredytowy. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Z treści umowy ( (...) ) wynikało, że pozwana udzieliła powodowi kredytu w kwocie 84 197,95 franków szwajcarskich na okres 444 miesięcy. (...)Możliwa była spłata kredytu w walucie kredytu, tj. we frankach. (...)Strony zawarły umowę kredytu denominowanego, w której kwota kredytu oznaczona została w walucie obcej z zastrzeżeniem, że kredyt wypłacony zostanie i ratalnej spłacie podlegać będzie w walucie krajowej po przeliczeniu według kursu franka szwajcarskiego. (...)Wyłączenie mechanizmu waloryzacji i pominięcie odesłania do gotówkowego kursu kupna franka czyni niemożliwym określenie podlegającej wypłacie w złotych kwoty kredytu udzielonego we frankach, tym samym odpada realizacja funkcji umowy o kredyt w złotych denominowany do franka.

(...)ponieważ pozwani zawarli umowę o kredyt walutowy, w której wartość kredytu wyrażona jest we frankach szwajcarskich, a nie umowę o kredyt denominowany czy indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Pozwani od początku mieli możliwość wypłaty i spłaty kredytów we frankach szwajcarskich. (...)Ponadto przedmiotową umowę zawarto walucie franka szwajcarskiego, a spłata kredytu od początku kredytowania miała następować z rachunku walutowego kredytobiorców walucie kredytu tj. we franku szwajcarskim (pkt 8.8 umowy kredytu). (...)Podstawową formą wypłaty kredytu była wypłata kredytu w walucie kredytu, czyli we frankach szwajcarskich (CHF).

W banku doradzono jej kredyt indeksowany we frankach szwajcarskich (CHF) jako spełniający jej oczekiwania. (...)Kredyt miał być indeksowany we frankach szwajcarskich. (...)Zacytowane wyżej postanowienia umowy wskazują jednoznacznie, iż umowa zawarta przez strony jest umową kredytu, przewidzianą w art. 69 prawa bankowego , zawartą w walucie polskiej i denominowaną do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)W dacie zawarcia umowy kredyt ten był najkorzystniejszą dla powódki ofertą, a nie wykazano, by nagły wzrost kursu franka szwajcarskiego był możliwy do przewidzenia.

(...)pomocy której powód przeliczył saldo kredytu waluty franka szwajcarskiego na złoty polski spowodowało w okresie obowiązywania umowy wzrost salda zadłużenia proporcjonalnie do wzrostu kursu franka szwajcarskiego i ostatecznie wpływało na wysokość zobowiązania pozwanej. (...)Dowód: historia operacji na kontrakcie kredytowym – k.117 - 122 Po zawarciu umowy kredytu konsolidacyjnego dochodziło do znacznych różnic kursu franka szwajcarskiego do złotego polskiego. (...)Mimo zawarcia postanowienia w § 5 ust.3 pkt 1 umowy z 6 listopada 2006 r., kredyt nie został wypłacony pozwanej we frankach szwajcarskich, choć częściowo finansować miał zaciągnięte uprzednio przez pozwaną kredyty wyrażone również we frankach szwajcarskich. (...)Spłata raty stanowiła jedynie operację księgową przeliczenia raty we frankach szwajcarskich na złotówki.

W pierwszej kolejności wskazać, iż spór miedzy stronami postępowania w przeważającej mierze sprowadzał się do oceny prawnej zawartej przez strony umowy walutowego kredytu hipotecznego denominowanego we frankach szwajcarskich. (...)Pozwani przy tym podkreślali, iż nie mieli możliwości wyboru czy wypłata kwoty kredytu nastąpi we frankach szwajcarskich czy w złotych. (...)Nadto należy wskazać, iż przed zawarciem umowy, co potwierdził pozwany A. W. , był on informowany o uzależnieniu kwoty kredytu wyrażonej w złotych od kursu franka szwajcarskiego. (...)Tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia roszczenia pozwu, które zostało wyrażone we frankach szwajcarskich.

Tam pracownica pośrednika zaproponowała jej kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego oferowany przez (...) Bank SA . (...)Powołali się na nieważność umowy z mocy prawa i z powodu zawartych w niej niedozwolonych postanowień umownych dotyczących indeksacji kredytu do franka szwajcarskiego. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)W świetle jej postanowień Bank ryzykował stratę znacznej części kapitału kredytu w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego.

Pośrednik nie przedstawiała powodom ofert kredytów w innych walutach poza frankiem szwajcarskim. (...)Jednak do franka szwajcarskiego przekonała go niższa rata spłaty i fakt, że kwota kredytu zostanie powodom wypłacona w złotówkach, a tylko rata za dany miesiąc będzie przeliczana we frankach szwajcarskich według, jak sądził, kursu średniego(...)(...)Obecność franka szwajcarskiego w umowie rozumiała w ten sposób, że dzięki temu będzie niższa rata kredytu. (...)W dacie zawarcia umowy bank zobowiązał się przekazać do dyspozycji powodów kwotę odpowiadającą wysokości kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich, ale nieokreśloną w złotych.