Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Największym powodzeniem cieszyły się kredyty we frankach szwajcarskich, z uwagi na znacznie niższe oprocentowanie w stosunku do kredytów złotowych, które przekładało się na istotnie niższą miesięczną ratę kredytu. (...)Kurs franka szwajcarskiego był określony w tabeli kursowej Banku, która była ustalana przez Bank na podstawie nieznanych kryteriów. (...)Przede wszystkim, pośrednik kredytowy jako przedstawiciel Banku, co wynika z zeznań powodów, przedstawił im kredyt hipoteczny we franku szwajcarskim jako stabilny i najkorzystniejszy z perspektywy wysokości raty. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 roku, dotyczących kredytów walutowych obcych, wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich.

W przedmiotowej umowie, z uwagi na udzielenie przez bank kredytu denominowanego w walucie obcej, harmonogram spłat wyrażony został we frankach szwajcarskich. (...)W dniu uruchomienia kredytu kurs kupna franka szwajcarskiego wynosił 1,9408 zł, co po przeliczeniu kwoty udzielonego kredytu 107.324,71 CHF stanowiło kwotę 208.295,7970 zł. (...)Żądania powódki dotyczą w istocie zniweczenia skutków wzmocnienia franka szwajcarskiego do złotego. (...)Takie rozwiązanie byłoby jednak ewidentnie sprzeczne z umową, która odsyła do franka szwajcarskiego.

Pozwany wskazał, że powodowie sami wnioskowali o udzielenie kredytu w walucie franka szwajcarskiego, wskazując tę walutę we wniosku kredytowym, co przesądza o indywidualnym uzgodnieniu indeksacji kredytu. (...)(...)), która przedstawiła im ofertę kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, m.in. w (...) Banku S.A. Wskazywała powodom, że nie uzyskają oni kredytu w złotych, lecz mogą uzyskać kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, który w jest stabilną walutą. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta została jedynie jako wskaźnik indeksacji wypłaconej kwoty kredytu i poszczególnych rat podlegających spłacie.

Pozwany podniósł, że kwota kredytu została wyrażona w umowie we frankach szwajcarskich. Finalne wypłacenie złotówek po przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowi wyłącznie dopuszczalną rozbieżność między walutą zobowiązania. (...)Jako wnioskowaną walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego. (...)W omawianej sprawie wartość kredytu wyrażona została we franku szwajcarskim, natomiast wypłata kredytu i ustalenie wysokości raty odnosiły się do złotych polskich.

Powodowie wskazali, że zawarli z pozwanym umowę kredytu hipotecznego indeksowaną kursem franka szwajcarskiego (CHF). (...)Trudno wobec tego zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że powodowie składając dyspozycję uruchomienia kredytu mieli świadomość wysokości obowiązującego kursu franków szwajcarskich. (...)Powodowie nie mieli więc możliwości ustalenia z całą pewnością, w jakiej kwocie franków szwajcarskich zaciągają zobowiązanie. (...)Określona sposób spłaty kredytu w złotych i sposób przeliczania rat na franki szwajcarskie (§ 1 ust. 4 i 5).

Na jej podstawie pozwany bank zobowiązał się postawić do dyspozycji kredytobiorców kwotę 18 271,51 CHF ( franków szwajcarskich ) z przeznaczeniem na wyposażenie lokalu mieszkalnego ( § 2 Części Szczegółowej Umowy ; dalej (...) ). (...)W okolicznościach sprawy bank zobowiązał się oddać do dyspozycji kredytobiorców określoną sumę złotych polskich ( równowartość 18 271,51 franków szwajcarskich, ustaloną przy zastosowaniu aktualnego kursu kupna z obowiązującej w banku tabeli kursów ). (...)Świadczenia obu stron zostały w umowie określone jako równowartość w złotych polskich wskazanych sum, wyrażonych we frankach szwajcarskich. (...)Obie te kwoty zostały bowiem określone jako równowartość określonej sumy franków szwajcarskich.

W chwili dokonywania wypłat, kurs franka szwajcarskiego był zmienny tj. pomiędzy kursem 1,9484 zł a 2,2011 zł. (...)Wprawdzie gdyby pozwany wypłacił powodom kredyt we frankach szwajcarskich, to powodowie - chcąc uzyskać potrzebne im złotówki – musieliby te franki sprzedać na rynku po kursie kupna. (...)Sąd I instancji nie podzielił tej argumentacji, ponieważ jest dla niego oczywiste, że w wypadku zawartej między stronami umowy, pozwany udzielił powodom kredytu w określonej kwocie franków szwajcarskich i taką też kwotę franków szwajcarskich powodowie mają obowiązek zwrócić. (...)Umowa stron zobowiązywała pozwanego do oddania do dyspozycji powodów określonej w umowie kwoty franków szwajcarskich, a powodów do zwrotu tej samej kwoty wraz z odsetkami.

Pomimo, że kwota kredytu została określona we frankach szwajcarskich, wypłata kredytu nastąpiła w złotych polskich. (...)Przedmiotem umowy jest zobowiązanie banku do udzielenia kredytu walutowego wyrażonego we franku szwajcarskim, co zostało wyraźnie wskazane w umowie. (...)Do sierpnia 2011 r. powodowie dokonywali spłaty kredytu w złotych polskich, a od września 2011 r. dokonywali spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego (denominowanego do waluty obcej), gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorców kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim.