Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Co istotne powódka była pozytywnie oceniana przez pasażerów, co niewątpliwie wpływało na wizerunek firmy.

(...)troski o dobre imię i wizerunek firmy, w szczególności poprzez demotywację zespołu, narzekania na firmę, informowanie innych pracowników o chęci zwolnienia się z pracy.

To również spowodowało naruszenie dóbr osobistych powoda w postaci czci, honoru, dobrego imienia i wizerunku. (...)W niniejszej sprawie powód dochodził roszczeń twierdząc, iż pozwana naruszyła jego dobra osobiste w postaci czci, honoru, dobrego imienia i wizerunku. (...)Reasumując – w przekonaniu Sądu w realiach sprawy niniejszej nie da się przyjąć, że pozwana rozpowszechniała treści uwłaczające czci, dobremu imieniu, honorowi i wizerunkowi powoda. (...)Powód nie wykazał bowiem, by wskutek powyższych zachowań jego cześć, dobre imię, honor i wizerunek rzeczywiście uszczerbku doznały.

(...)i w konsekwencji także kształtowania wizerunku firmy, opinii klientów, wymagają też większej dyspozycyjności z czym wiąże się chociażby konieczność wykonywania pracy czasem przez kilkanaście godzin na dobę.

Ponadto odpowiedzialności karnej podlega ten kto podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.

Ponadto świadek swoim telefonem wykonał 3 fotografie załączone do akt niniejszej sprawy, na których to widoczny jest wizerunek obwinionego D. B. . (...)Fotografie obrazują wizerunek obwinionego D. B. , który(...)(...)Dowód w postaci nie przyznania się do winy obwinionego w żadnej mierze nie może obalić rzetelności pozostałych dowodów osobowych w postaci zeznań świadka D. J. w korelacji z zalegającymi w aktach fotografiami obrazującymi wizerunek obwinionego. (...)(...)zalegającymi w aktach fotografiami obrazującymi wizerunek obwinionego oraz sporządzonymi notatkami urzędowymi, wskazują jednoznacznie na sprawstwo i winę D. B. .

Powód starał się stworzyć na potrzeby procesu wizerunek wzorowego partnera i wykazać, że pozwana pomawiając go mści się na nim za to, że nie chciał napisać jej pisma procesowego oraz że skontaktował się z jej mężem w sprawie unormowania ich stosunków dla dobra ich wspólnego dziecka.

Ponadto, o ile pomiędzy A. G. a M. Z. można mówić o pewnym podobieństwie wizerunkowym, to już nie sposób było pomylić wizerunek A. G. z wizerunkiem jej matki B. Z. (1) (chociażby ze względu na różnicę wiekową pomiędzy tymi osobami). (...)Skoro oskarżona była tak doświadczoną pracownicą banku winna była zauważyć, iż wizerunki osób na okazanych przez A. G. dokumentach różnią się od siebie i nie istnieje tym samym możliwość zawarcia umów o rachunki bankowe.