Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jak wynika z powyższego, J. S. (1) nie wziął pod uwagę skutków podjętych przez siebie działań, czy to poprzez stwierdzenie przez Sąd bezprawności podjętych działań i zwiększenia chaosu decyzyjnego, utraty wizerunku firmy, czy też konsekwencji akcji podjętych ze strony T. R. (1) .

Jednocześnie J. Ł. (1) nie podał żadnych innych informacji pozwalających na ustalenie, w jakim innym ewentualnie miejscu oskarżony w chwili kradzieży przebywał, nie ustosunkował się także w żaden sposób do kwestii podobieństw wizerunku mężczyzny z nagrania monitoringu. (...)Zauważyć także należy, że sylwetka mężczyzny dokonującego ze sklepu (...) zaboru mienia w postaci 4 par spodni w pełni odpowiada wizerunkowi mężczyzny uwidocznionemu na nagraniu monitoringu sklepu (...) . Istotnym jest także, że Sąd miał możliwość porównania wizerunku mężczyzny na nagraniach monitoringu sklepów (...) i sylwetki samego oskarżonego na terminie rozprawy, w sposób bezpośredni identyfikując mężczyznę na nagraniu jako oskarżonego (k. 150 i 160). Nadto proste porównanie wizerunków osoby widniejącej na zapisach monitoringów w sprawach II K 442/14 czy XIV K 395/15 z wizerunkiem osoby uwidocznionej na zapisie monitoringu(...)

Teza orzeczenia: Nieuwierzytelnione kserokopie co do zasady nie mogą stanowić dowodów, nie będąc dokumentami w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Kserokopia stanowi zaś sporządzone środkami technicznymi odwzorowanie dokumentu sporządzonego w formie papierowej (papier stanowi nośnik informacji, o którym mowa w art. 77 3 k.c. ), a nie stanowi nowego, odrębnego od oryginału, dokumentu, którego wizerunek ma przecież jedynie ukazywać.

Analizując z kolei depozycje pokrzywdzonego, sąd meriti nie dostrzegł pojawiających się w nich niekonsekwencji, a także pominął okoliczności podawane przez pokrzywdzonego, które mogły, choćby podświadomie, zniekształcić jego relacje czy wyniki okazania wizerunku oskarżonego. Trzeba więc przypomnieć, że w dniu 28 września 2012r. przeprowadzono, w ramach prowadzonego dochodzenia, czynność okazania wizerunków, w toku której świadek W. G. (1) wytypował spośród czterech okazanych mu zdjęć mężczyzn sprawcę – P. K. . (...)Ponadto czynność okazania zmierzająca do ewentualnego rozpoznania i zidentyfikowania określonego zapamiętanego obiektu, jest czynnością niepowtarzalną, niewtórną i wyczerpuje się przy jednorazowym kontakcie z obiektem lub wizerunkiem.

Rzecz w tym, że dostrzegł to już Sąd I instancji logicznie wywodząc, że wadliwość okazania w niczym nie podważa wiarygodności zeznań pokrzywdzonego oraz rozpoznania przez niego wizerunku oskarżonego na tablicy poglądowej już dwa miesiące wcześniej, bo w dniu 21 marca 2007r. (...)Co też istotne, pokrzywdzony już składając swe pierwsze zeznanie opisał charakterystyczne cechy wyglądu oskarżonego odpowiadające jego rzeczywistemu wizerunkowi.

Agent nie był zmuszany do obsługi takiego klienta, tj. klienta z polecenia gdyż – w ocenie pozwanej – nie służył to jej wizerunkowi. (...)(...)– nie służyło to jej wizerunkowi w konsekwencji czego, w takim wypadku agent miał możliwość odmowy obsługi takiego klienta.

Natomiast wartość pracy, artystycznego wizerunku, niepowtarzalnego wzoru składająca się na całokształt obrazu biżuterii ozdobnej, stanowiąca także o jej rynkowej wartości, z oczywistych względów nie była już brana pod uwagę.

Powód nie miał obowiązku osobistego wykonywania przedmiotu umowy; powierzenie wykonywania czynności osobie trzeciej wymagało uprzedniej akceptacji strony pozwanej, co motywowała dążeniem do zabezpieczenia wizerunku firmy.