Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)okazanie przez funkcjonariuszy policji wyłącznie wizerunku obwinionego P. B. , co skutkowało tym, że pokrzywdzony zapamiętał wizerunek obwinionego okazany mu z bazy PESEL, a następnie sugerował się tym wizerunkiem i zeznaniem, że jest on(...)(...)Przede wszystkim sąd meriti w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku prawidłowo wskazał, że niedochowanie zasad okazania wizerunku nie skutkuje nielegalnością dowodu w postaci zeznań złożonych w związku z okazaniem.

Należy bowiem zwrócić uwagę, iż sam D. K. zaprzeczył w swoich zeznaniach, by znał K. B. , nie rozpoznał go w trakcie okazania jego wizerunku, zaś jako osobę nakłaniającą go do popełnienia przestępstwa wskazał A. z M. , którego bliższych danych nie znał.

W związku z tą kradzieżą uzyskano dokumentację fotograficzną na którym widnieje wizerunek sprawcy kradzieży oraz nagranie z monitoringu na którym uwieczniono dokonane przestępstwo. (...)(...)do Komisariatu Policji o nadesłanie wizerunku H. A. znajdującego się w bazie (...) , aby dokonać porównań wizerunku oskarżonego z wizerunkiem sprawcy kradzieży (a tym samym osoby kierującej pojazdem) jaki widnieje w materiale dowodowym wyżej wskazanym.

Ze zbyt dużą pewnością skarżący stwierdza, że autor sprzeciwu od wyroku nakazowego ( K – 25) gdyby obejrzał zdjęcie z monitoringu, skupiłby argumentację na wizerunku sprawcy.

Ponadto należy zauważyć, iż kwestia zapamiętywania wizerunku osób i odtwarzania ich ma charakter osobniczy.

Po okazaniu jej tablicy poglądowej zawierającej wizerunki czerech mężczyzn bez trudu na niego wskazała, podając że rozpoznała go po spojrzeniu i rysach twarzy, jak również zastrzegając, że miał krótsze włosy niż na zdjęciu. (...)Co zaś się tyczy pokrzywdzonej M. P. , to wcześniej nie okazywano jej osoby lub wizerunku oskarżonego.

Istotne znaczenie w sprawie miały dowody w postaci protokołów okazania wizerunku. Z protokołów tych wynika, że zarówno M. M. , jak i A. T. po okazaniu 111 kart albumowych z wizerunkami osób, w sposób zdecydowany wskazali na podobiznę oskarżonego A. M. , jako sprawcę postrzelenia G. G. . (...)Wizerunki osób zostały najpierw okazane A. T. , a więc osobie, która zgoła odmiennie w swoich zeznania opisała sprawcę postrzelenia, a dopiero potem – M. M. , który konsekwentnie obstawał przy swojej wersji zdarzeń i opisie sprawcy. (...)Świadek na rozprawie nie potrafił logicznie wyjaśnić dlaczego w toku postępowania przygotowawczego, spośród okazanych mu kart albumowych 111 osób, wskazał akurat wizerunek oskarżonego, jako osoby, która strzelała do G. G. .

Z tej zaś tablicy poglądowej wynika, że na fotografii nr 42 znajduje się wizerunek R. B. (2) . (...)W tej sytuacji logicznym wydaje się, że K. B. (1) mógł nie zapamiętać wizerunku J. M. (1) . (...)(...)K. B. (1) , jego wizerunek na 2 miejscu, po wizerunku W. S. (1) , a przez wizerunkiem G. K. (1) /k 2936/(...)(...)Takich problemów nie miał natomiast K. B. (1) , który znał jego pseudonim i pseudonim ten trafnie przyporządkował do wizerunku /k 2920/.