Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Świadek, która trzymała wówczas w ręku jego dowód osobisty i mogła porównać jego wizerunek z osobą stojącą obok, nie miała żadnych wątpliwości, że był to ten sam mężczyzna.

Identyfikacja osoby zrejestrowanej jako obwinionego jest niemożliwa z powodu bardzo słabej jakości zarejestrowanego wizerunku osoby prowadzącej pojazd.

W tych warunkach, w ocenie Sądu, przedmiotowe działanie pozwanego nie miało na celu stworzenie powszechnego, negatywnego wizerunku powoda przez nieograniczoną liczbę podmiotów.

Rzecz w tym, że dostrzegł to już Sąd I instancji logicznie wywodząc, że wadliwość okazania w niczym nie podważa wiarygodności zeznań pokrzywdzonego oraz rozpoznania przez niego wizerunku oskarżonego na tablicy poglądowej już dwa miesiące wcześniej, bo w dniu 21 marca 2007r. (...)Co też istotne, pokrzywdzony już składając swe pierwsze zeznanie opisał charakterystyczne cechy wyglądu oskarżonego odpowiadające jego rzeczywistemu wizerunkowi.

Skoro więc raz M. M. (3) zobaczył oskarżonego na ulicy podczas jego zapoznania, wizerunek twarzy i sylwetki miał możliwość utrwalić dostrzegając oskarżonego nawet z pewnej odległości, kiedy ten szedł do swojego mieszkania.

Sąd Rejonowy dokonując ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie oparł się w głównej mierze na protokołach okazania tablic poglądowych z wizerunkami oskarżonych pokrzywdzonym oraz świadkowi P. G. . (...)Odnośnie czynu zarzucanego w pkt I Sąd oparł się na rozpoznaniu wizerunków obu oskarżonych, co potwierdziło jedynie ich obecność w kawiarni w czasie gdy doszło do kradzieży torebki. (...)Na okazaniu wizerunków wskazała na zdjęcie wówczas 55-letniej M. Ł. (1) . (...)O ile można zgodzić się ze stwierdzeniem, iż świadek opisał dość szczegółowo wygląd obu kobiet i nie miał problemu z rozpoznaniem ich wizerunków.

Świadek A. P. znał wizerunek oskarżonego ze zdjęcia oraz widział go w początkowej fazie obserwacji bez kominiarki na twarzy.

Analizując z kolei depozycje pokrzywdzonego, sąd meriti nie dostrzegł pojawiających się w nich niekonsekwencji, a także pominął okoliczności podawane przez pokrzywdzonego, które mogły, choćby podświadomie, zniekształcić jego relacje czy wyniki okazania wizerunku oskarżonego. Trzeba więc przypomnieć, że w dniu 28 września 2012r. przeprowadzono, w ramach prowadzonego dochodzenia, czynność okazania wizerunków, w toku której świadek W. G. (1) wytypował spośród czterech okazanych mu zdjęć mężczyzn sprawcę – P. K. . (...)Ponadto czynność okazania zmierzająca do ewentualnego rozpoznania i zidentyfikowania określonego zapamiętanego obiektu, jest czynnością niepowtarzalną, niewtórną i wyczerpuje się przy jednorazowym kontakcie z obiektem lub wizerunkiem.