Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Ochrona dóbr osobistych osoby prawnej obejmuje co do zasady dobra związane z jej funkcjonowaniem, zapewniające jej niezakłócone działanie, takie jak jej nazwa (firma), znak towarowy, opinia handlowa, tajemnica korespondencji.

Stanowią tajemnicę handlową i producenci nie chcą ich ujawniać ( k.3048 biegły).

Uzyskanie informacji o posiadaczu tego rachunku oraz o wpływie środków na rachunek bankowy wymagało współdziałania strony pozwanej, ponieważ informacje te objęte są tajemnicą bankową.

Do dóbr osobistych zaliczamy w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą i racjonalizatorską ( art. 23 k.c. ).

(...)do poleceń pracodawcy, zachowanie w tajemnicy wszelkich informacji dotyczących klientów i(...)

IIAKa 68/14 KZS 2014/4/48, w której Sąd Apelacyjny wskazał sposób procedowania w przedmiocie zwolnienia od tajemnicy zawodowej. Prokurator w pierwszej kolejności winien wezwać adwokata na przesłuchanie w charakterze świadka, a dopiero , gdy adwokat powoła się na tajemnicę zawodową, zwrócić się do sądu o zwolnienie adwokata z tej tajemnicy. (...)Obowiązkiem prokuratora przed wystąpieniem z wnioskiem o zwolnienie z tajemnicy zawodowej jest wezwanie radcy prawnego na przesłuchanie w charakterze świadka i dopiero, gdy powoła się na tajemnicę zawodową, skierowanie wniosku do sądu. Podstawową kwestią wymagającą oceny przy decyzji o zwolnieniu z tajemnicy zawodowej jest ustalenia czy te okoliczności, co do których radca prawny odmawia złożenia zeznań zasłaniając się tajemnicą, dotyczą faktów, których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę.

Była to czynność operacyjno – techniczna pozwalającą na łamanie tajemnicy korespondencji przez służbę bezpieczeństwa, która przy pomocy tak pozyskanych informacji miała możliwość realizowania swych celów – w tamtym czasie również inwigilowania opozycji demokratycznej czy związków wyznaniowych. Odwołujący się swym działaniem naruszał podstawowe prawo do zachowania tajemnicy korespondencji, zaś łamanie tego prawa w sposób bezprawny było cechą działania państwa totalitarnego. (...)Sąd Okręgowy uznał, że taka kwalifikacja służby odwołującego się jest trafna z uwagi na czynności, które w czasie służby wykonywał, otwierając i zamykając korespondencję obywateli i łamiąc tym samym tajemnicę korespondencji. (...)Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że odwołujący się swym działaniem naruszał podstawowe prawo do zachowania tajemnicy korespondencji w sposób bezprawny, co było cechą działania państwa totalitarnego.

(...)mieli dostęp do szczególnie ważnych tajemnic państwowych i służbowych. (...)(...)(...) ; egzekwował przestrzeganie zasad tajemnicy służbowej i państwowej podległych funkcjonariuszy,(...)