Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: ochronie na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jedn. tekst Dz. U. 2014/67) podlega osoba wskazana w uchwale, nie dłużej jednak niż przez rok mimo, iż organizacja związkowa nie spełnia już warunku określonego w art 25 zn. 1 ust. 1 ustawy o związkach zawoadowych

Powyższe nie było objęte tajemnicą i nie było zastrzeżone tylko dla ścisłego grona kierowniczego. (...)Z uwagi na charakter zajmowanego stanowiska powódka miała dostęp do wszystkich materiałów i informacji dotyczących działalności spółki, w tym do tych objętych tajemnicą.

(...)z osobami mającymi dostęp do tajemnicy państwowej i służbowej, wzbudzający podejrzenia(...)

W myśl § 10 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie postępowania o zachowanie w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka(...)

W swym wniosku wnioskodawca odwołał się do obawy wynikającej z tego, iż uczestnik dokonał zmiany swej strony internetowej, a wobec tego będzie również usuwał dowody na wykorzystywanie fotografii wnioskodawcy jak i wykorzystania tajemnicy przedsiębiorstwa wnioskodawcy. (...)(...)może obejmować także informacje stanowiące tajemnicę jego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z treścią przepisu art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa,(...)(...)Dalsze przepisy Konstytucji chronią także wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się, wolność poruszania się po terytorium kraju oraz wyboru miejsca zamieszkania pobytu, swobodę opuszczania terytorium kraju, wolność sumienia i wyznania, wolność słowa, pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.

Była to czynność operacyjno – techniczna pozwalającą na łamanie tajemnicy korespondencji przez służbę bezpieczeństwa, która przy pomocy tak pozyskanych informacji miała możliwość realizowania swych celów – w tamtym czasie również inwigilowania opozycji demokratycznej czy związków wyznaniowych. Odwołujący się swym działaniem naruszał podstawowe prawo do zachowania tajemnicy korespondencji, zaś łamanie tego prawa w sposób bezprawny było cechą działania państwa totalitarnego. (...)Sąd Okręgowy uznał, że taka kwalifikacja służby odwołującego się jest trafna z uwagi na czynności, które w czasie służby wykonywał, otwierając i zamykając korespondencję obywateli i łamiąc tym samym tajemnicę korespondencji. (...)Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że odwołujący się swym działaniem naruszał podstawowe prawo do zachowania tajemnicy korespondencji w sposób bezprawny, co było cechą działania państwa totalitarnego.

(...)do poleceń pracodawcy, zachowanie w tajemnicy wszelkich informacji dotyczących klientów i(...)

(...)mieli dostęp do szczególnie ważnych tajemnic państwowych i służbowych. (...)(...)(...) ; egzekwował przestrzeganie zasad tajemnicy służbowej i państwowej podległych funkcjonariuszy,(...)