Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić(...)(...)Egzemplifikacją tego obowiązku jest bowiem określony w art. 100 § 2 pkt 4 k.p. obowiązek dbałości o dobro zakładu pracy i chronienia jego mienia, a także obowiązek zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. (...)Wyrażony w art. 100 § 2 pkt 4 k.p. obowiązek pracownika, by „dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę”, jest określany powszechnie - w skrócie - jako obowiązek dbałości o interesy pracodawcy.

(...)kandydatów do wykonywania prac stanowiących tajemnicę państwową.

W trakcie swojej służby nie tylko została pozytywnie zweryfikowana i awansowała, ale pracowała także dla służb, w których zatrudnienie wiążę się z powierzaniem tajemnic państwowych i pełnym zaufaniem do funkcjonariusza jak (...) , (...) czy (...) .

Posiadała poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową oznaczonych klauzulą ściśle tajne. (...)Posiadała poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową oznaczonych klauzulą ściśle tajne.

O czynnej roli H. P. (1) , jako prawej ręki B. O. (1) , świadczą także dokumenty w postaci notatek służbowych pracowników (k. 335 – 340), związanych z otrzymaniem przez nich oświadczenia o zachowaniu tajemnicy służbowej.

S. I. / W. Tajemnic (2010). (...) specjalne (2014). (...)(...)(...)S. I. / W. Tajemnic (2010). - nie wcześniej niż(...)(...)S. I. / W. Tajemnic (2010). - nie wcześniej niż(...)

Posiadał poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową oznaczonych jako ściśle tajne.(...)(...)Posiadał poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową oznaczonych jako ściśle tajne.

K. G. (1) stwierdziła również, że oskarżony nie zabraniał jej mówić o tym w jaki sposób zachowuje się wobec niej ( „nie było mowy o żadnej tajemnicy, czy sekrecie” ) , co jest elementem dość charakterystycznym dla zachowań pedofili, a w realiach sprawy nie występuje.