Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Po drugie Sąd Okręgowy niewłaściwie rozumie kwestie możliwości przesłuchania świadka na rozprawie w kontekście prawa do rzetelnego procesu, w tym prawa oskarżonego do udziału w przesłuchaniu świadków oskarżenia. (...)Art. 391 § 1 i 2 k.p.k. nie jest sprzeczny ze standardami prawa międzynarodowego, którym to porównaniom Sąd Okręgowy poświęcił prawie dwukrotnie więcej miejsca niż ocenie dowodów zebranych w sprawie I zarzutu a/o (str. 11 0 16 uzasadniania). (...)Prawo to ulega ograniczeniu z przyczyn naturalnych i prawnych w razie śmierci takiej osoby, zaś przytoczone w uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka to potwierdzają. (...)Oznacza to lekceważenie prawa, zwłaszcza że oskarżony nadal je łamał, korzystając z dokumentów innych osób.

Decyzją organu emerytalno-rentowego z 10 sierpnia 1990 r. przyznano mu prawo do emerytury milicyjnej. (...)K 36/09) wyjaśnił, że kontrola informacji o przebiegu służby wydawanej przez IPN, została połączona z prawem zaskarżenia decyzji organu emerytalnego, a w konsekwencji z prawem do rozpoznania istoty sprawy przez sąd powszechny. (...)Nie można zatem akcentować zasady państwa prawa pomijając, że chodzi o zasadę demokratycznego państwa prawa urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, co wprost wynika z Konstytucji RP ( art. 2 ). (...)Transformacja pozwala ocenić czy i jakie prawa zostały nabyte niesłusznie, wskutek uprzywilejowania (T. Zieliński: Ochrona praw nabytych - zasada państwa prawnego, Państwo i Prawo 1992 nr 3, s. 17).

Teza orzeczenia: W przedstawionym wyżej stanie prawnym dotyczącym lat 1987 do 1989 nie można przyjąć, że z mocy prawa uczniowie liceów wojskowych, po ukończeniu 17 lat stawali się kandydatami na żołnierzy zawodowych skoro decyzje w sprawie przyjęcia do służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego podejmował komendant właściwej szkoły lub (...)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny: G. L. (1) , urodzony (...) , w dniu 17 lutego 2009 r. złożył wniosek o ustalenie uprawnień do emerytury wojskowej a Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego decyzją z dnia 14 kwietnia 2009r. przyznał mu prawo do tego świadczenia. (...)Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w W. w apelacji od pkt. 1 wyroku zarzucił: 1/ naruszenie prawa materialnego poprzez nie zastosowanie art.(...)maja 1991 r., 2/ naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów. (...)(...)wstąpienia do Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej z dniem 13 września 1991 r. otrzymując stopień szeregowego – podchorążego (patrz rozkaz dzienny (...) z dnia 16 września (...) r. Komendanta Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej), Sąd Apelacyjny dopuści dowód z zeznań świadków W. C. (1) i B. M. na okoliczność, czy uczniowie Liceum Wojskowego w L. byli, po ukończeniu 17 lat życia powoływani na kandydatów na żołnierzy zawodowych.

Powyższe jednak nie uniemożliwiało kontroli instancyjnej wyroku w zakresie poprawności zastosowania prawa materialnego, gdyż kwestię prawidłowości zastosowania prawa materialnego Sąd odwoławczy bada z urzędu. (...)J. Pieróg „Prawo zamówień publicznych. (...)J. Baehr, T. Czajkowski (red.) i in. „Prawo zamówień publicznych. (...)W stanie prawnym znajdującym zastosowanie w niniejszej prawie skutek nieważności następował ex lege, zaś Sąd stosujący prawo materialne niezależnie od stanowisk i zapatrywań stron procesu, winien był tą okoliczność brać pod uwagę z urzędu.

Na mocy tej samej decyzji scaleniowej za działki oznaczone numerami (...) przyznano S. B. (2) i S. B. (1) prawo własności działek (...) . (...)Własność i inne prawa rzeczowe. (...)W ocenie Sądu istotne jest także, iż świadkowie ci złożyli swoje zeznania jeszcze za nim Sąd pozyskał wskazane zdjęcia lotnicze, a więc nie mogli „dopasować” swoich zeznań do zdjęć. (...)Przede wszystkim jednak przeciwko ich wiarygodności przemawiają omówione wcześniej dowody, uznane przez Sąd za wiarygodne, a mające oparcie w zdjęciach lotniczych.

Teza orzeczenia: zasiedzenie samoistne w złej wierze

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: umowy przekazania własności gospodarstwa rolnego (k. 6-7), odpisu skróconego aktu małżeństwa (k. 8), wypisu z rejestru gruntów (k. 12), decyzji (k. 22), zdjęcia lotniczego nieruchomości (k. 5), zeznań świadków:(...)(...)Własność i inne prawa rzeczowe.

W § 4 zapisano, że przedmiotem ubezpieczenia są rzeczy określone w umowie ubezpieczenia w drogowym, kolejowym, lotniczym lub śródlądowym przewozie krajowym, wykonywanym(...)(...)W związku z tym zarzutem pozwana powołała się na art. 35, art. 47 ust.3 i art. 38 ustawy Prawo przewozowe . (...)Obecnie obowiązująca ustawa Prawo przewozowe konstruuje umowę przewozu w taki sposób, iż wystawienie listu przewozowego nie stanowi przesłanki koniecznej do zawarcia umowy. (...)Przypomnieć trzeba, że w § 28 ust. 5 OWU postanowiono, że uprawniony z umowy ubezpieczenia obowiązany jest do udokumentowania zasadności zgłoszonego roszczenia, a ubezpieczyciel zastrzega sobie prawo do weryfikacji przedłożonych dokumentów oraz zasięgnięcia opinii ekspertów.

Na czas wykonania umowy powód do hangarowania jednostek lotniczych korzystał ze stworzonego hangaru zastępczego. (...)Znajduje to potwierdzenie w art. 20 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. (...)Nie jest tak, że projektant może wykonać projekt zgodnie z żądaniem klienta, gdyby jakiekolwiek rozwiązanie było niezgodne z prawem lub wiedzą techniczną. (...)Niemniej podkreślić należy, że brak szkody nie pozbawia powoda prawa do kary umownej, lecz jest jedynie kryterium służącym ocenie, czy kara umowna jest rażąco wygórowana.