Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powód był zapewniany, że kurs franka szwajcarskiego jest stabilnym, a sama umowa nie jest obarczona dużym ryzykiem. (...)W ten sposób strona pozwana przyznała sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, poprzez wyznaczenie kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Pracownik Banku miał świadomość, że powód nie chce wypłaty w walucie obcej, a jedynie we frankach szwajcarskich. (...)W ocenie Sądu umowa kredytu zawarta przez strony nie stanowiła kredytu walutowego, a specyficzny podtyp umowy kredytu – umowę indeksowanego we frankach szwajcarskich.

(...)wyłącznie bankowi jako stronie umowy kredytu uprawnienia do jednostronnego kształtowania wysokości zobowiązania kredytobiorcy (zarówno wysokości kredytu przeliczonego na franki szwajcarskie, jak i rat kredytu waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego). Wysokość tych zobowiązań - jak wynika z postanowień umowy kredytu - miała być określana wedle kursu franka szwajcarskiego ustalanego w tabelach kursowych banku, przy czym w umowie nie zostały określone zasady ustalania kursu tej waluty. (...)Taka redakcja postanowień umowy faktycznie pozostawiła bankowi dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu franka szwajcarskiego w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których kredyty waloryzowane są kursem walutowym. (...)Określanie wysokości świadczeń na podstawie zawartej umowy kredytu odbywa się w oparciu o kursy sporządzane przez Bank, przy czym uprawnienie do określania wysokości kursów franka szwajcarskiego nie doznaje formalnie żadnych ograniczeń.

Kredyt był indeksowany do (...) . (...)Wymaga bowiem podkreślenia, że w przeciwieństwie do umowy kredytu denominowanego znana była w tym przypadku od początku kwota kredytu w złotych (328.588,93 zł.). (...)W istocie, powodowie nie byli dostatecznie poinformowani o samym mechanizmie indeksacji, byli zapewniani o stabilności franka szwajcarskiego i o orientacyjnej wysokości rat które zostały im przedstawione w korzystnym świetle. (...)Co do koncepcji, zgodnie z którą wyeliminowaniu(...)ten sposób (zarówno w przypadku kredytu denominowanego, jak i indeksowanego), że w trakcie trwania umowy zobowiązanie kredytobiorcy - konsumenta jest wyrażone w (...) .

(...)strony pozwanej na rzecz powodów do niepodzielnej ręki kwotę: - 156(...)dnia 30 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty, - 65 769,08(...)(...)Zgodnie z treścią § 3 ust. 2 umowy zabezpieczenie kredytu stanowiła m.in. hipoteka kaucyjna w PLN do kwoty stanowiącej 170% kwoty kredytu. (...)Przed zawarciem umowy powodów informowano, że kredyt w PLN jest droższy i trudniej dostępny w przeciwieństwie do kredytu w CHF. Powodom nie przedstawiono analizy historycznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. Powodów zapewniano o stabilności waluty szwajcarskiej.

Doszło zatem do złamania zasady walutowości i braku możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich, co jest sprzeczne z art. 69 ust. 3 ustawy Prawo bankowe . (...)Zgodnie zaś z art. 358 § 1 k.c. pozwani powinni móc wybrać czy chcą spłacać kredyt we frankach szwajcarskich czy w złotych polskich. (...)Następnie pozwana podała, iż powodowy bank i jego poprzednik prawny stosowali własny przelicznik kursu walut złoty polski do franka szwajcarskiego. (...)Zgodnie bowiem z §2 ust. 1 kredyt został udzielony na wniosek pozwanych w kwocie 110 000 franków szwajcarskich.

W przedmiotowej sprawie została zawarta umowa pożyczki denominowanej we franku szwajcarskim (CHF). (...)W tym kontekście waluta franka szwajcarskiego miała charakter waloryzacyjny. (...)Redakcja spornych postanowień umowy pozostawiła Bankowi dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu franka szwajcarskiego w swoich tabelach kursowych; w umowie i regulaminie nie zostały wskazane żadne wskaźniki kształtowania kursu walut niezależne od woli stron. (...)Wskazanie na stabilność waluty franka szwajcarskiego z równoczesnym odniesieniem do renomy związanej z produktami szwajcarskimi, a także na historyczne kursy(...)

(...)wyłącznie bankowi jako stronie umowy kredytu uprawnienia do jednostronnego kształtowania wysokości zobowiązania kredytobiorcy (zarówno wysokości kredytu przeliczonego na franki szwajcarskie, jak i rat kredytu waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego). Wysokość tych zobowiązań - jak wynika z postanowień umowy kredytu - miała być określana wedle kursu franka szwajcarskiego ustalanego w tabelach kursowych banku, przy czym w umowie nie zostały określone zasady ustalania kursu tej waluty. (...)Taka redakcja postanowień umowy faktycznie pozostawiła bankowi dowolność w zakresie wyboru kryteriów ustalania kursu franka szwajcarskiego w swoich tabelach kursowych, a przez to kształtowania wysokości zobowiązań klientów, których kredyty waloryzowane są kursem walutowym. (...)Określanie wysokości świadczeń na podstawie zawartej umowy kredytu odbywa się w oparciu o kursy sporządzane przez Bank, przy czym uprawnienie do określania wysokości kursów franka szwajcarskiego nie doznaje formalnie żadnych ograniczeń.

Nie byli również w stanie określić w jaki sposób bank będzie ustalał wysokość kursu franka szwajcarskiego. (...)Sąd przyjął, że kwestionowane postanowienia umowne dotyczące waloryzacji kwoty kredytu do franka szwajcarskiego stanowiły postanowienia określające główne świadczenia stron w rozumieniu art. 385 1 § 1 k.c. (...)Nie było bowiem formalnych przeszkód, by pomimo stabilnego kursu franka szwajcarskiego, bank mógłby ustalić własny kurs na bardzo wysokim poziomie. (...)W ocenie Sądu Rejonowego nie było przeszkód, by na gruncie prawa krajowego umowa po wyeliminowaniu abuzywnego mechanizmu indeksacji do franka szwajcarskiego funkcjonowała w dalszym ciągu.