Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Cel ten polegał na uzyskaniu niskiego oprocentowania kredytu we franku szwajcarskim, którego następstwem było zaakceptowanie ryzyka kursowego. (...)Pracownik banku od razu zaproponował zaciągnięcie kredytu denominowanego do waluty obcej, a dokładnie do franka szwajcarskiego. (...)Pracownik banku przekonywał M. K. , że rata kredytu denominowanego będzie dużo niższa niż rata kredytu złotówkowego i że frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)W chwili udzielania kredytu M. K. nie miała konta we franku szwajcarskim i nie planowała go otwierać.

Przed złożeniem wniosku kredytowego pośrednik finansowy informował powodów, że kurs franka szwajcarskiego jest w bardzo dobrej cenie i kredyt waloryzowany do CHF jest korzystny. (...)Powodowie nie sprawdzali kursu franka szwajcarskiego, nie analizowali też historii wahań kursu tej waluty przed zaciągnięciem kredytu. (...)Obowiązek zapłaty raty kredytu w kwocie stanowiącej równowartość pewnej ilości CHF nie jest kontraktem terminowym na franka szwajcarskiego. (...)Samo bowiem zakwestionowanie sposobu wyliczenia kursu franka szwajcarskiego na chwilę zapadalności raty kredytów nie oznaczałoby, iż kredyty zawarte przez stronę utraciłyby charakter kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego i stałyby się kredytami złotowymi.

Doradca przedstawił powódce informacje o ofercie kredytu złotówkowego i kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)(...)a następnie po niespodziewanej decyzji Szwajcarskiego Banku (...) z 15 stycznia 2015 r. o uwolnieniu franka szwajcarskiego (chociaż jeszcze w grudniu 2014(...)(...)Dodatkowo wskazać należy, że w dniu 1 października 2014 r. powódka zawarła z Bankiem aneks do umowy, w którym strony ustaliły, że kredyt będzie spłacany bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)LIBOR 3M (...) jest stosowany przy oprocentowaniu kredytów wyrażonych we frankach szwajcarskich.

W oparciu o otrzymane dane dokonali własnej analizy opłacalności każdego z produktów finansowych i zgodnie z tym dokonali wyboru kredytu denominowanego we franku szwajcarskim. (...)Przedmiotowe postanowienia przyznają bowiem bankowi uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego bez jakichkolwiek wytycznych, ram czy ograniczeń. (...)(...)(...)Ewentualny problem ze spłatą kredytu, zdaniem Sądu, wynika jedynie z niespodziewanego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

We wniosku zaznaczone zostało, iż walutą kredytu ma być frank szwajcarski. (...)Bank poinformował powoda o negatywnym rozpatrzeniu reklamacji podając, że do zawarcia umowy o kredyt hipoteczny waloryzowany kursem franka szwajcarskiego doszło w ramach swobodnego wyboru, a umowa ta jest ważna i zgodna z prawem. (pismo k. 49-50) 22 listopada 2013 r. (...)(...)postanowieniach pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości salda kredytu, jak również wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego, poprzez dowolne niczym nieograniczone wyznaczanie w tabelach kursów kupna lub sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)(...)w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych polskich na franki szwajcarskie, po kursie wskazanym przez bank (uzyskując równowartość kredytu w walucie obcej), a następnie,(...)przeliczano wskazywaną przez bank kwotę franków szwajcarskich na złotówki znów po kursach(...)

Harmonogram został sporządzony w walucie franka szwajcarskiego (harmonogram – k. 225). (...)Każda z transz była wyrażona w walucie franka szwajcarskiego, który został wskazany jako waluta kredytu (k. 225). (...)Zgodnie z postanowieniami umowy kredytu, powodom została udostępniona jasno określona kwota kredytu wyrażona we frankach szwajcarskich. Pomiędzy stronami została zawarta umowa kredytu denominowanego w CHF, a nie kredytu złotowego indeksowanego kursem CHF. Finalne wypłacenie złotówek po ich przewalutowaniu z franków szwajcarskich stanowiło wyłącznie rozbieżność między walutą zobowiązania i walutą wykonania zobowiązania.

L. S. (1) nie interesował się samym mechanizmem spłaty, dopóki kurs franka szwajcarskiego się drastycznie nie zmienił. (...)Treść tejże umowy pozwala zatem na ustalenie kursu złotego do franka szwajcarskiego na poziomie np.: 1:1 lub wyższym, albo też 2:1, 4,5:1, 100:1 i dowolnie innym. (...)W ten sposób zatem bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)(...)że pozwany nie był uprawniony do przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do otrzymywania rat tego kredytu jako jego spłaty wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego.

Zdaniem powoda kwestionowane zapisy umowne określające sposób przeliczania kursu franka szwajcarskiego, nie wyrażają głównych świadczeń stron. (...)Ponadto wskazał, że powód, spodziewając się wzrostu kursu franka szwajcarskiego, mógł złożyć wniosek o zmianę kredytu na złotowy a także mógł wnioskować o spłatę kredytu bezpośrednio w walucie indeksacji. (...)Przyjęte w symulacji kursy walutowe odpowiadały deprecjacji kursu złotego do franka w skali odpowiadającej różnicy między maksymalnym a minimalnym kursem złotego do franka z ostatnich 12 miesięcy. (...)(...)postanowieniach pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości salda kredytu, jak również wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego, poprzez dowolne, niczym nieograniczone, wyznaczanie w tabelach kursów kupna lub sprzedaży franka szwajcarskiego.