Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: Postanowienie zawierające uprawnienie banku do przeliczania sumy kredytu do waluty obcej mogą dotyczyć świadczeń stron w rozumieniu art. art. 385<1> § 1 zd. 2 k.c ponieważ w sposób zasadniczy dotyczą elementów głównych świadczeń stron. Eliminacja tych postanowień ze skutkiem ex lege i ex tunc powoduje, że brak jest odniesienia w umowie (...)

Bank dysponował frankami szwajcarskimi poprzez posiadanie depozytów, zaciąganie pożyczek. (...)Wskazał, że bezsporne w sprawie było, że powódka zawarła umowę kredytu mieszkaniowego (...) denominowanego we franku szwajcarskim jako konsument. (...)W chwili zawierania umowy powódka znała kwestionowane postanowienia, wiedziała o tym, że kredyt został jej udzielony jest kredytem denominowanym we franku szwajcarskim oraz jak będzie dokonywana jego wypłata oraz spłata rat. (...)Dzięki zastosowaniu wskaźnika LIBOR 3M raty kredytu denominowanego we franku szwajcarskim w dacie zawierania umowy przez powódkę były znacząco niższe niż kredytu złotowego.

Jedną z takich walut jest z pewnością frank szwajcarski. (...)(...)zgodnie z którym każdorazowe przeliczanie franków szwajcarskich na złote polskie następowało w oparciu o taryfę obowiązującą w pozwanym banku, nie prowadziłoby do nieważności umowy, lecz sytuację tę należałoby rozstrzygnąć w oparciu o przepis art. 354 k.c. (...)(...)wynikających z wysokości udzielonego im kredytu, z rozłożeniem na konkretny okres, tj. równowartości wyrażonej we frankach szwajcarskich przeliczonej na złote polskie według miernika rynkowego. (...)Wobec powyższego Sąd Apelacyjny uznaje, że nie ma podstaw do przyznania powodom statusu konsumentów w ramach spornej umowy kredytu denominowanego.

Strony zdecydowały się na zawarcie umowy kredytu w złotych polskich waloryzowanego do franka szwajcarskiego. (...)To właśnie odniesienie do franka szwajcarskiego stanowi bowiem element odróżniający zawartą przez strony umowę od umowy czysto złotowej. (...)Tymczasem ww. postanowienia zawierające odniesienie do franka szwajcarskiego nie są zrozumiałe pod względem ekonomicznym. (...)Określona jest bowiem jedynie wysokość kwoty kredytu, która została wypłacona powodom, i to wyłącznie w złotych polskich, ale już nie we frankach szwajcarskich.

Powodowie zobowiązali się do spłaty kapitału wraz z odsetkami miesięcznie w ratach kapitałowo – odsetkowych, w terminach i kwotach zawartych w harmonogramie spłat, który sporządzony został we frankach szwajcarskich. (...)W konsekwencji powodowie w wyniku postanowień tak zawartej umowy i przyjętego mechanizmu przeliczeń nie wiedzieli, w jakiej wysokości będą spłacali raty kredytu z uwagi na to, że raty kredytu zostały uzależnione od obowiązującego w przyszłości kursu waluty – franka szwajcarskiego. (...)Chodziło zatem o przedstawienie powodom relacji między złotym a frankiem szwajcarskim w przeszłości oraz prognoz co do ich kursów na przyszłość w szerokiej perspektywie czasowej. (...)Bank zabezpieczał się przy tym przed ryzykiem kursowym, natomiast nie oferował kredytobiorcom żadnego zabezpieczenia ryzyka związanego ze wzrostem kursu franka szwajcarskiego w okresie obowiązywania długoletniej umowy.

Tymczasem jak wskazywali sami powodowie w chwili przyznania kredytu zdecydowali się na kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego, ponieważ zadowalającą była dla nich wysokość rat. (...)Takie rozwiązanie, jak zastosowane w § 11 ust. 5 przedmiotowej umowy, skutkuje pozbawieniem konsumenta wpływu na sposób ustalania kursu franka szwajcarskiego, wedle którego ma nastąpić spłata raty. (...)Zawarte w umowie postanowienia, dotyczące kwoty kredytu w PLN oraz poddaniu jej waloryzacji do CHF oraz że uruchomienie kredytu następuje w złotówkach (PLN) przy jednoczesnym przeliczeniu w dniu wypłaty na walutę szwajcarską (CHF), odpowiada umowie kredytu. (...)Powodowie nie zostali także dostatecznie poinformowani o tym co się stanie, gdy kurs franka wzrośnie powyżej pewnej wartości i jak przełoży się to na zobowiązanie, które trzeba będzie bankowi zwrócić w okresie do końca trwania Umowy.

(...)opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu,(...)różnicy pomiędzy kwotą zapłaconych rat kredytu hipotecznego z umowy nr (...) o kredyt mieszkaniowy (...) z dnia 15(...)umowie postanowienia o denominacji kwoty kredytu do franka szwajcarskiego jest nieważne. (...)W 2015 roku powodowie złożyli do pozwanego wniosek o zmianę waluty spłaty kredytu na franki szwajcarskie. (...)(...)niemożliwym i niewykonalnym zobowiązania banku do wypłaty kwoty kredytu w złotych polskich. (...)Przedmiotowa umowa kredytu była również nieważna z powodu braku ograniczeń w procesie ustalania przez pozwany bank kursów franka szwajcarskiego na obu etapach przeliczania (przy ustalaniu kwoty kredytu do wypłaty i wysokości rat kapitałowo odsetkowych), w szczególności do rozsądnego poziomu.

(...)powodów kwotą tytułem spłaty przedmiotowego kredytu naliczoną z zastosowaniem opisanych w(...)po dniu doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty, zaś od kwoty(...)23 listopada 2020 r. aż do dnia zapłaty, ewentualnie: c kwoty(...)dniu doręczenia odpisu pozwu aż do dnia zapłaty, jako ww. nadpłaty(...)(...)(...)na siebie przyjmują, zawierając umowę kredytu w złotych polskich waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego. Przeciwnie, z zeznań powodów wynikało, że przed zawarciem umowy pracownik baku mówił, że kurs franka jest stabilny, może się zmieniać nieznacznie, kredyt we frankach został powodom zaoferowany w pierwszej kolejności, mówiąc że jest dla powodów najkorzystniejszy. (...)W konsekwencji prawidłowa była ocena prawna Sądu Okręgowego, który przyjął, że umowa nie wiąże stron ex tunc, a więc pozwany powinien zwrócić powodom spełnione przez nich w wykonaniu tej umowy świadczenia pieniężne w kwocie 117 752,21 złotych i 12 717,95 franków szwajcarskich.

(...)tym, że powołane postanowienia umów kredytu nie zostały z nią indywidualnie(...)kursowych kursu sprzedaży i kupna franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego. (...)(...)strony uzgodniły, że zawierają umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, tj. do franka szwajcarskiego, zgodnie z postanowieniami umów kredytobiorczyni przyjęła na siebie spłatę kwoty kredytu w (...) ustaloną w złotych polskich z zastosowaniem podwójnej indeksacji do waluty obcej (§ 1 ust.(...)(...)Wysokość świadczenia kredytobiorczyni została określona w ten sposób, że kwotę kredytu przeliczano najpierw ze złotych na franki szwajcarskie, po kursie wskazanym przez bank, uzyskując równowartość kredytu wyrażoną w walucie obcej. (...)Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem pozwanego, że umowa nadal może być wykonywana przy zastosowaniu średniego kursu NBP franka szwajcarskiego na podstawie art. 358 § 2 k.c.