Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Okazało się, że mamy raty podane we frankach. (...)Na tamten czas były dostępne te kredyty, wszyscy zachęcali powodów do wzięcia kredytu we frankach. Powodowie spłacają ratę obecnie w złotówkach, bo były duże problemy z zakupieniem franka, powódka chodziła do kantoru, musiała kupić franka, potem iść do banku. (...)W tym czasie nie istniały żadne obiektywne okoliczności, pozwalające uznać, że kurs franka szwajcarskiego gwałtownie wzrośnie.

Oczywistym jest przy tym, że powodowie faktycznie nie potrzebowali jakiejkolwiek sumy franków szwajcarskich. (...)To bowiem wolą powodów, wyrażoną w Umowie, było uzyskanie kwoty kredytu w walucie, w której mogliby oni dokonywać dalszych rozliczeń, tj. w złotówkach, bez konieczności dokonywania wymiany we własnym zakresie oddanych im do dyspozycji franków szwajcarskich na złotówki. (...)W ocenie Sądu Umowa ta nie pozostawała także w sprzeczności z regułami waloryzacji, gdyż wobec uznania, iż Umowa wyrażała zobowiązanie we frankach szwajcarskich, która to wartość jest kwotą nominalną kredytu, nie mamy to do czynienia z klauzulami waloryzacyjnymi. (...)Brak dookreślenia tych wartości pozbawia konsumenta możliwości oceny czy decyduje się na spłatę kredytu po kursie ustalonym przez Bank, czy też bezpośrednio we frankach szwajcarskich pozyskanych w innym miejscu.

Kredyt powoda nie był kredytem waloryzowanym, a stanowił odrębny rodzaj kredytu: kredyt walutowy indeksowany do franka szwajcarskiego. Kolejno podniosła, że powód zakwestionował kredyt dopiero w chwili znacznego umocnienia się kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotówki, na co Bank nie miał wpływu. (...)Dopóki kurs franka szwajcarskiego oscylował na niskim poziomie powód nie kwestionował zapisów umowy kredytu. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu.

Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)Zmiany kursów walut mogły mieć zatem wpływ jedynie na wysokość kredytu zaciągniętego w PLN, ponieważ zmiana kursu waluty franka szwajcarskiego nie mogła mieć wpływu na wysokość zobowiązania kredytobiorcy wyrażonego po indeksacji w (...) . (...)Powodowie byli zainteresowani uzyskaniem jak najkorzystniejszego kredytu, potrzebowali złotówek, nie zaś franków. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (455 000 zł która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN).

Była to umowa kredytu indeksowanego do waluty obcej franka szwajcarskiego. (...)Dopóki kurs franka szwajcarskiego oscylował na niskim poziomie powodowie nie kwestionowali zapisów umowy kredytu. (...)Dotyczy to przede wszystkim kredytów w euro i we frankach szwajcarskich, a wynika ze znacznej różnicy w wysokości stawek referencyjnych, które są podstawą do ustalenia oprocentowania kredytu. (...)W konsekwencji Sąd uznał, iż zawarta umowa, co do zasady, odpowiadała w swej treści dyspozycji art. 69 (...) , jako że określała kwotę (202 303,00 zł która następnie miała być przeliczona na odpowiednią ilość franków szwajcarskich) i walutę kredytu (PLN).

Na uzasadnienie wskazali, że w dniu 31 lipca 2006 r. zawarli z Bankiem (...) S.A. w W. umowę o kredyt hipoteczny denominowany. (...)(...)na wysokość raty i salda kredytu. (...)Kredyt udzielony na podstawie umowy był kredytem denominowanym, gdzie waluta i kwota zostały jednoznacznie określone, a na ich wysokość nie miały wpływu wahania kursów walut. (...)Przede wszystkim – zdawali sobie sprawę, że kredyt zostanie wyrażony we franku szwajcarskim i będzie związany z tą walutą.

Na uzasadnienie powódka wskazała, że w przedmiotowej umowie w jej ocenie zostały zawarte niedozwolone postanowienia umowne odnoszące się do indeksacji, wysokości kredytu oraz wysokości rat spłaty relacji do waluty obcej – franka szwajcarskiego, o czym mowa w jej §1 ust. 1, § 10 i § 17. (...)Również zeznania powódki nie pozwalają na wątpliwości co do tego, że miała ona możliwość zaciągnięcia kredytu w walucie polskiej, jednak świadomie wybrała kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego. (...)Powódka dokonała świadomego wyboru zaciągnięcia kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego opartego na stawce referencyjnej LIBOR, która była zdecydowanie korzystniejsza od stawki WIBOR wg której oprocentowane były kredyty w walucie polskiej (nieindeksowane). (...)Powódka odrzucała przy tym a priori ewentualną możliwość spłaty kredytu we frankach szwajcarskich wskazując, że musiałaby wówczas „biegać po kantorach i kupować walutę”.

Kwota kredytu określona została na 900.000,00 zł, zaś waluta waloryzacji kredytu na franki szwajcarskie (§ 1 ust. 2 i 3). (...)Nie ulegało wątpliwości Sądu Rejonowego, że w czasie gdy powodowie zawierali umowę z pozwanym, kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego był niezwykle atrakcyjny dla klientów, z uwagi na korzystne kursy walut. (...)Jak wynikało z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, powodowie mieli świadomość, że kurs franka szwajcarskiego może ulec zmianie, o czym byli także informowani przez pracowników banku. (...)Różnica między kursami kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego jest więc szczególną formą wynagrodzenia banku a usługę, z której kredytobiorca czerpie konkretne, wymierne korzyści.