Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kwotą kredytu, która podlega spłacie jest suma franków szwajcarskich odpowiadających kwocie kredytu w PLN w dniu uruchomienia kredytu. (...)Pozwany wskazał, że powódka już od 1 lipca 2009 r. miała możliwość spłacania rat bezpośrednio we frankach szwajcarskich. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany przez banki,(...)

W ocenie pozwanego wszystkie zarzuty i roszczenia powodów są bezzasadne, a rzeczywistą przyczyną powództwa nie są rzekome wady prawne umowy, ale obiektywny i niezależny od pozwanego wzrost kursu franka szwajcarskiego. (...)W ocenie pozwanego faktyczną przyczyną wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie jest realny spadek wartości złotówki w stosunku do franka szwajcarskiego, lecz taka przyczyna nie zasługuje na ochronę, gdyż bank nie ma wpływu na kursy walut, a powodowie zostali poinformowani o ryzyku kursowym. (...)(...)CHF LIBOR zastępuje wszystkie odniesienia do tego wskaźnika referencyjnego w umowach, w tym w umowach kredytu indeksowanych/denominowanych do franka szwajcarskiego. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie.

Pozwany wskazał, że powód był zainteresowany kredytem indeksowanym kursem franka szwajcarskiego ze względu na ówczesną atrakcyjność kursu tej waluty i możliwość zastosowania znacznie niższego oprocentowania takiego kredytu. (...)(...)CHF LIBOR zastępuje wszystkie odniesienia do tego wskaźnika referencyjnego w umowach, w tym w umowach kredytu indeksowanych/denominowanych do franka szwajcarskiego. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany przez banki,(...)

Kurs franka szwajcarskiego stosowany przez bank był kursem rynkowym. (...)Załącznik do Informacji stanowiła historia zmian kursu franka szwajcarskiego do złotego. (...)Bank, aby mógł udzielić kredytu indeksowanego kursem CHF, musiał wcześniej pozyskać na rynku dostęp do określonej sumy franków szwajcarskich. (...)Sąd w niniejszym składzie podziela ten kierunek orzecznictwa, który prezentuje pogląd, że indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu.

Powodom udzielono pouczenia o ryzyku kursowym, wskazując na jego istnienie oraz przedstawiając umacnianie się złotówki w stosunku do franka szwajcarskiego. (...)Przede wszystkim aneks dawał powodom prawo spłaty kredytu w walucie indeksacji, tj. we frankach szwajcarskich. (...)Tymczasem umowa kredytowa w sprawie niniejszej poprzez indeksację odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF). (...)Naliczanie odsetek według korzystniejszej stopy procentowej (dzięki finansowaniu kredytu we frankach) było możliwe (z punktu widzenia banku) jedynie w przypadku przeliczenia wierzytelności kredytu na franki.

Ryzyko związane z umową było minimalizowane przez zapewnienia pracowników banku o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)Podniósł, że powodowie w pełni świadomie zdecydowali się zaciągnąć kredyt indeksowany kursem franka szwajcarskiego z uwagi na niższe oprocentowanie. (...)Sąd w niniejszym składzie podziela ten kierunek orzecznictwa, który prezentuje pogląd, że indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła jedynie dodatkowe postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu. (...)Na temat kredytów frankowych zrobiło się bardzo głośno w mediach już w IV kwartale 2008 r. kiedy po upadku L. B. nastąpił istotny wzrost kursu franka szwajcarskiego i ogólnoświatowy kryzys gospodarczy.

Podniósł, że wywiedzione przez stronę powodową zarzuty i roszczenia są niezasadne, a rzeczywistą przyczyną powództwa nie są rzekome wady prawne umowy, ale obiektywny i niezależny od pozwanego wzrost kursu franka szwajcarskiego. (...)Wskazał, że kwota kredytu, która podlega spłacie jest sumą franków szwajcarskich odpowiadająca kwocie kredytu w PLN w dniu uruchomienia kredytu. (...)Ponadto, pozwany podał, że aby udzielić powodom kredytu waloryzowanego kursem CHF, musiał on wejść w posiadanie odpowiedniej sumy franków szwajcarskich, które uzyskał zaciągając kredyt w walucie CHF od banku zagranicznego. (...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie.

(...)– k. 75-79, 327, Aneks do umowy kredytu hipotecznego – k. 80-83) W(...)od 24 września 2007 r. do 24 września grudnia 2009 r. powód spłacał przedmiotowy kredyt w złotych polskich i z(...)(...)W pierwszej kolejności wskazania wymaga, iż strona powodowa formułuje swoje roszczenia w oparciu o okoliczności związane z zawarciem umowy kredytu hipotecznego indeksowanego kursem franka szwajcarskiego DK/KR- H. / (...) z dnia 9 sierpnia 2007 r. (...)Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku, w dacie dokonania wypłaty kwoty kredytu zgodnie z dyspozycją kredytobiorcy. (...)Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła dalsze postanowienia umowne, nie zmieniające charakteru kredytu jako kredytu złotowego.