Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wskazali, że nigdy nie otrzymali z tytułu zawartej umowy żadnej wypłaty we frankach szwajcarskich. (...)Nie przedstawił także symulacji wpływu wzrostu kursu franka CHF na raty kredytu i saldo, a także danych historycznych dotyczących CHF. Wielokrotnie zapewniał powodów o stabilności waluty franka szwajcarskiego, bezpieczeństwie produktu, gdzie rata kredytu może nieznacznie wzrosnąć. Powodowie nie mieli wypływu na ustalenie kursu franka szwajcarskiego. (...)Powodowie byli zapewniani o bezpieczeństwie waluty franka szwajcarskiego.

Tam przedstawiono jej propozycję zawarcia umowy kredytowej indeksowanej do franka szwajcarskiego. (...)W umowie nie ma żadnej wzmianki o sposobie ustalania kursu franka szwajcarskiego. (...)W szczególności nie pouczono faktycznie o możliwych skutkach drastycznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Pozwany zwracał uwagę, iż powódka mogła od 1 lipca 2009 roku dokonywać spłat kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.

(...)iż ta konkretna umowa -choć kredyt denominowany nie był w czasie jej(...)w istocie stanowiła prawnie dopuszczalny kredyt walutowy w szerokim tego słowa znaczeniu, nosząc wszelkie cechy kredytu denominowanego wprowadzonego w okresie późniejszym do prawa bankowego . (...)(...)określono, że Bank ma postawić do dyspozycji powodów kwotę wyrażoną w walucie szwajcarskiej po jej przeliczeniu na walutę(...)w terminach poszczególnych rat zwracać kredyt wyłącznie w walucie polskiej, w kwocie stanowiącej równowartość raty wyrażonej w walucie szwajcarskiej. (...)Pozwany mógł najpierw dowolnie określić kurs waluty w swojej Tabeli, a następnie przy jej wykorzystaniu, jednostronnie określić kwotę we frankach, którą powodowie mieli zapłacić. (...)Należy zwrócić uwagę, że aneks nr (...) sprowadzał się w praktyce jedynie do umożliwienia spłacania kredytu we frankach szwajcarskich, a tylko „przy okazji” bank dodał zasady ustalania kursu wymiany walut, na który to zapis konsumenci nie mieli rzeczywistego wpływu.

Bank nie kształtował dowolnie kursu franka szwajcarskiego, a powodowie nie zdecydowali się(...)(...)Jak prawidłowo ustalił Sąd pierwszej instancji, strony zawarły umowę kredytu hipotecznego, indeksowanego walutą franka szwajcarskiego, której sporządzenie w dacie 3 grudnia 2007 r. zostało poprzedzone wnioskiem kredytowym. We wniosku tym powodowie jako walutę kredytu podali walutę – frank szwajcarski. (...)Nie przewidziano nigdzie jednoznacznych, zrozumiałych kryteriów ustalania kursu franka.

Pomimo zaś udzielenia powyższych informacji oraz przedstawienia im oferty kredytu złotówkowego – dokonali oni wyboru kredytu denominowanego do waluty obcej, co tym samym nie mogło stanowić nieuczciwej praktyki rynkowej. (...)Małżonkowie J. dokonywali spłaty rat kredytu w złotych polskich z rachunku należącego do K. J. , zaś następnie Bank przeliczał je według kursu na walutę obcą franka szwajcarskiego. (...)Dalej, tak skonstruowany rodzaj umowy kredytu denominowanego – zdaniem Sądu I instancji – wskazuje, że jest ona nieważna na podstawie art. 58 §1 k.c. w całości, bowiem zawiera liczne odstępstwa od definicji legalnej zawartej w prawie bankowym . (...)To samo dotyczy waluty, w której kredyt został wypłacony, zresztą – cechą kredytu denominowanego jest to, że jego suma wyrażona jest w jednej walucie, a wypłata następuje w walucie innej.

Walutą kredytu był frank szwajcarski (CHF). (...)Sąd uznał, że treść tej umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu walutowego - denominowanego w walucie obcej, gdyż pozwany Bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorcy kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim. (...)Wprawdzie umowa przewidywała możliwość spłaty udzielonego kredytu w CHF, z czego powodowie skorzystali – bowiem od 2014 roku dokonywali spłat kredytu we franku szwajcarskim – jednak nie zmienia to(...)umowy, która od początku dotyczyła kredytu walutowego denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)(...)postanowienia umowy, przyznał sobie prawo do jednostronnego ustalania w PLN wysokości rat kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego poprzez wykorzystywanie wyznaczanych przez siebie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

Spłata kredytu następowała w formie obciążenia należną(...)Bank według kursu sprzedaży waluty, do której indeksowany był kredyt podanego w Tabeli kursów kupna/sprzedaży(...)Bank w dniu wpływu środków do Banku (§ 1 ust. 1,(...)(...)(...)(...)(...)dotyczące marży Banku w odniesieniu do ustalania kursu franka szwajcarskiego ma charakter samodzielny. (...)W razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego lub denominowanego umowa nie wiąże także w pozostałym zakresie.

Strona pozwana wywodzi bowiem, że świadczenie kredytobiorcy, wynikające z owej umowy, wyrażone zostało nie w walucie franka szwajcarskiego, lecz w polskich złotych. (...)Również prowizja powodowego banku wyrażona została w walucie udzielonego kredytu (franka szwajcarskiego – § 7 ust. 2 umowy), podobnie jak i odsetki od wykorzystanego kredytu, przy czym ich spłata następować miała według równowartości w walucie polskiej (§ 5 umowy). (...)(...)że umowa ta stanowiła umowę kredytu inwestycyjnego denominowanego w walucie obcej ( (...) ), a więc umowę kredytu, którego kwota wyrażona została we frankach szwajcarskich. (...)Dowodzi ono zatem oświadczenia o uznaniu długu określonego w § 1 (wyrażonego w walucie franka szwajcarskiego).