Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Wnioskowaną walutą kredytu był frank szwajcarski. (...)W wykonaniu umowy powodowie uiszczali na rzecz pozwanego kolejne raty kapitałowo-odsetkowe kredytu zarówno w złotych polskich jak i we franku szwajcarskim. (...)Rezultat przeliczeń odnosi również swój skutek względem odsetek od kapitału kredytu, albowiem te naliczane są od kwoty kapitału, wyrażonej we frankach szwajcarskich. (...)Analogicznie należy ocenić zarzuty dotyczące możliwości spłaty kredytu bezpośrednio we frankach szwajcarskich.

Doradca kredytowy przedstawił powódce kredyt we frankach szwajcarskich jako kredyt bezpieczny i stabilny, możliwy do zaoferowania przez bank w odniesieniu do sytuacji finansowej A. P. (1) . (...)Doradca kredytowy zapewniał powódką, że kurs franka szwajcarskiego pozostaje stabilny. Zawierając umowę kredytu powódka nie została uświadomiona co do zasad działania mechanizmu denominacji kredytu do franka szwajcarskiego. (...)Umowy kredytowe denominowane do franka szwajcarskiego (jak i znajdujące do nich zastosowanie regulaminy) winny być dla konsumentów (klientów banków) w pełni przejrzyste i zrozumiałe.

(...)SA nie objętych ustawą o kredycie konsumenckim, kredytu w wysokości 60.554 CHF (franków szwajcarskich), a Kredytobiorca zobowiązał się do wykorzystania i zwrotu kredytu wraz z odsetkami zgodnie z warunkami niniejszej umowy. (...)Na wstępie wskazać należy, że strony łączyła umowa o kredyt denominowany, w którym kwota kredytu została wyrażona we frankach szwajcarskich jednak wypłata i co najważniejsze spłata następowała w złotych polskich. (...)Wskazać więc należy, że Sąd Apelacyjny uznał za uzasadnione także zarzuty powodów co do abuzywności postanowień z § 9(...)(...) w przedmiocie zasad przeliczania franka szwajcarskiego na złoty polski, w konsekwencji ich nieważności. (...)Tym samym nie mógł mieć zastosowania przewidziany w nim sposób przeliczania ich wpłat w złotych polskich na poczet kredytu na franki szwajcarskie oraz być podstawą określenia salda rozliczeń.

W dalszej części uzasadnienia Sąd I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z umową kredytową indeksowaną do franka szwajcarskiego (CHF). (...)Uprzedzając odniesienie się do zarzutów apelacji wskazać należy, że powodowie zawarli umowę o kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego (CHF). (...)W kredycie denominowanym natomiast kwota wyrażona jest w walucie kredytu, na przykład we frankach szwajcarskich. (...)Sąd Apelacyjny uznał też, że samo ustalenie wysokości świadczenia powódki w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego mieściło się w granicach swobody umów wyrażonych w art. 353 1 k.c.

(...)ich przeliczeniu według kursu sprzedaży franka szwajcarskiego z tabeli Banku. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat pożyczki waloryzowanej kursem franka szwajcarskiego (a także wcześniejszej spłaty całości pożyczki) poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów(...)(...)Stanowisko to znajduje pełne zastosowanie w przypadku spornej umowy pożyczki hipotecznej, do której zastosowanie znajdują przepisy ustawy Prawo bankowe o kredycie. (...)Przepis art. 24 ustawy statuował wyłącznie uprawnienie NBP do ustalania kursów walut obcych, przy(...)bieżących kursów walut w odniesieniu do franka szwajcarskiego ustalany był kurs średni, kurs kupna i kurs sprzedaży.

CHF i EUR. Dużą wartość udzielanych kredytów stanowiły kredyty w walucie franka szwajcarskiego. (...)Prezentacja produktu hipotecznego w walucie franka szwajcarskiego polegała m.in. na porównaniu oferty kredytu złotowego z kredytem walutowym. (...)Powodowie mając do wyboru walutę, w której ma być udzielony kredyt wybrali opcję franka szwajcarskiego. (...)Od 2009 r. następowało stopniowe osłabienie złotówki w stosunku do franka szwajcarskiego.

Powodom został zaoferowany produkt bankowy – kredyt hipoteczny indeksowany walutą franka szwajcarskiego. (...)Z uwagi na pozornie wysoką atrakcyjność produktu zaoferowanego w walucie franka szwajcarskiego, powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do tej waluty. (...)Wspomniany wzrost ceny franka szwajcarskiego miał relatywne przełożenie na wysokość spłacanych przez kredytobiorców rat. (...)Z analizy powyższych postanowień umownych wynika, że charakter zawartej między stronami umowy od początku dotyczył kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego.

Kredytobiorcy byli uprawnieni do dokonania wcześniejszej spłaty całości lub części kredytu (§ 12 ust. 1). (...)Pierwotna wykładnia przepisów regulujących udzielanie oraz wykonywanie umów kredytów indeksowanych i denominowanych w walutach obcych odbiegała od obecnych standardów. (...)Trybunał wskazał też, że prawo UE nie stoi na przeszkodzie unieważnieniu umów dotyczących kredytów we frankach szwajcarskich – ale wymaga to zgody kredytobiorcy. (...)W szczególności nie prowadzi ona do wymagalności wierzytelności banku o spłatę tej części kredytu, co do której kredytobiorca nie pozostawał w opóźnieniu.