Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

(...)strony podpisały aneks nr (...) do umowy kredytu, w którym ustaliły, że kredytobiorcy(...)rat kapitałowo-odsetkowych bezpośrednio w walucie kredytu, tj. franku szwajcarskim. (...)Obowiązkiem powodów nie miało być zwrócenie kwoty faktycznie otrzymanej od kredytodawcy, lecz innej kwoty ustalonej w odniesieniu do franka szwajcarskiego. (...)W umowie zawartej przez strony polega to na samodzielnym ustalaniu przez bank kursów franka szwajcarskiego, które stanowią podstawę do określenia wysokości świadczeń stron. (...)O niedozwolonym charakterze klauzul denominacyjnych świadczy również to, że nie zawierają żadnych ograniczeń co do możliwego wzrostu kursu franka szwajcarskiego.

Wskaźnik LIBOR jest ceną za kredyt powiązany z walutą franka szwajcarskiego. (...)Pominięcie jednego z tych elementów niweczy sens gospodarczy umowy kredytu indeksowanej kursem franka szwajcarskiego. (...)Zawierając umowę z dnia 4 maja 2007 r. intencją stron było nawiązanie konkretnego stosunku prawnego tj. zawarcie umowy kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Wola stron przy zawarciu umowy z dnia 4 maja 2007 r. była jasno wyrażona i było nią związanie się stron umową kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego.

We wniosku jako walutę kredytu wskazano franka szwajcarskiego. (...)Kwota kredytu została oznaczona na kwotę 102.550,00 franków szwajcarskich (CHF). (...)Wskazać w tym miejscu należało, że w okresie od zawarcia umowy przez powoda w dniu 02 grudnia 2008 roku do chwili obecnej zanotowano znaczny wzrost kursu franka szwajcarskiego w stosunku do złotówki. (...)(...)kwietnia 2015 roku pozwany oddał do dyspozycji powoda ustaloną w umowie kredytu kwotę kredytu wyrażoną we frankach szwajcarskich, która stanowiła walutę zobowiązania banku,(...)inna będzie waluta zobowiązania (frank szwajcarski) a inna waluta wykonania zobowiązania(...)

Kredyt został udzielony na okres 540 miesięcy (od dnia 20 lipca 2009 roku do 10 lipca 2054 roku). (...)Pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży/kupna franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego(...)(...)Cechą charakterystyczną kredytów indeksowanych czy denominowanych jest mechanizm waloryzacyjny, którego zaniknięcie (poprzez wyeliminowanie klauzul indeksacji czy waloryzacji) prowadzi do zaniknięcia ryzyka kursowego, które jest immamentnie związane z tego typu umowami kredytowymi. (...)Nienależne świadczenie dotyczy jedynie kwot spłacanych we franku szwajcarskim, bo postanowienia aneksu umożliwiające powyższe, okazało się nieważne.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwany udzielił kredytu powiązanego z kursem franka szwajcarskiego. (...)W uzasadnieniu pozwany wskazał, że kredyt udzielony powodowi jest kredytem denominowanym, co oznacza, że kwota zobowiązania została wyrażona w walucie obcej, a wypłaty i spłaty następowały w walucie polskiej z zastosowaniem bieżącego kursu wymiany walut. (...)Ponadto przedstawiał kredyt we franku szwajcarskim jako znacznie korzystniejszy niż w walucie Euro, w szczególności co do wysokości raty kredytowej, co było okolicznością decydującą dla W. Z. . Przedstawiciel banku przekonywał również, że frank szwajcarski jest walutą stabilną, a wahania kursu nie powinny przekraczać 10%.

Przyznanie sobie przez pozwanego prawa do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu kupna oraz sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wysokości tzw. spreadu (różnica(...)(...)Natomiast wartość franka szwajcarskiego przyjęta jest jedynie jako wskaźnik waloryzacji poszczególnych rat podlegających spłacie. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany przez banki,(...)(...)To samo należy odnieść do kredytu denominowanego.

Była to druga umowa kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej - franka szwajcarskiego, zawarta przez powoda. (...)Strony określiły jednak sposób ustalenia wypłaty tych środków oraz spłaty kredytu, poprzez odwołanie się do kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego. (...)Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu waloryzacji. (...)Powód samodzielnie dokonał nawet symulacji spłaty kredytu, zakładając wzrost franka szwajcarskiego na poziomie 20%.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 22 października 2007 r. zawarła wraz z mężem M. M. z poprzednikiem prawnym pozwanego umowę kredytu denominowanego do waluty franka szwajcarskiego. (...)Treść umowy wskazuje, że jest to umowa kredytu denominowanego, gdyż bank zobowiązał się w niej oddać do dyspozycji kredytobiorców kwotę pieniężną wyrażoną we franku szwajcarskim. (...)Powodowie, jak już wyżej wskazano, zawarli umowę kredytu denominowanego we franku szwajcarskim. (...)W tej sytuacji nie można postawić bankowi zarzutu, że nie poinformował powodów o możliwości tak znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego, jaki faktycznie miał miejsce.