Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Oskarżonemu okazano tablice poglądowe z wizerunkami mężczyzn i oskarżony wskazał na mężczyznę na tablicy umieszczonego pod pozycją 4.

Stosownie zaś do dyspozycji art. 23 kc dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość(...)

Teza orzeczenia: Ocena działalności dziennikarza pod względem dochowania przez niego obowiązku szczególnej staranności w trakcie podejmowania krytyki prasowej powinna być dokonana pod katem zbierania przez niego informacji prasowych (sposób, źródło, ocena materiału i jego weryfikacja) oraz ich wykorzystania.

(...)godzić w cześć, godność osobistą, wizerunek, nazwisko, prawo do intymności i inne dobra osobiste osoby krytykowanej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia (...) r. (...) ).

Przykładowe dobra osobiste wymienia art. 23 KC. Wśród nich znajdujemy zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko, wizerunek.

Nieprzydatnym natomiast dla rozstrzygnięcia sprawy okazał się dowód z oględzin monitoringu, albowiem z uwagi na słabą jakość nie była możliwa identyfikacja zarejestrowanych na nagraniu wizerunków poszczególnych osób.

(...)jak: czas, zdrowie, pieniądze, godność, wizerunek, nazwisko, swobodę sumienia, nietykalność mieszkania, prawo do spokoju i prawo do kultu po osobie zmarłej. (...)I C 306/06, która nie została uwzględniona, czym także naruszył dobra osobiste powódki takie jak zdrowie, pieniądze, godność, wizerunek, nietykalność mieszkania, prawo do spokoju, czas, powodując przez to u powódki starty materialne i zdrowotne.

Są nimi między innymi zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, godności osobista.

Teza orzeczenia: Utwór jest niematerialnym dobrem prawnym, gdyż istnieje niezależnie od przedmiotu materialnego, na którym został utrwalony i za pośrednictwem którego można się z nim zapoznać. Przedmiotem ochrony przewidzianej w prawie autorskim staje się, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 1 ust. 3 pr. aut. 1994, z chwilą jego ustalenia (w przypadku (...)

Krąg odbiorców, do którego adresowane jest pismo (...) jest różny od tego, do którego adresowany jest film. (...) jest o tym, jak władza manipuluje sztuką dla osiągnięcia własnych celów i budowania wizerunku, natomiast czytelnicy (...) , jak sama nazwa wskazuje, nie są zainteresowani taką tematyką.