Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu z siedzibą w Muszynie oddalił wniosek M. C. (1) o stwierdzenie nabycia w drodze zasiedzenia prawa własności nieruchomości położonej w T. stanowiącej część działki nr (...) poza rowem melioracyjnym obj. (...)Ponadto wskazał Sąd, iż możliwe jest uznanie jej jedynie za posiadacza w złej wierze, bowiem w oparciu o jawne księgi wieczyste winna wiedzieć, iż prawo własności jej nie przysługuje. (...)(...)świadka A. L. i fotografii lotniczych działki nr (...) znajdujących się w posiadaniu Urzędu Geodezji i Kartografii w W. - na okoliczność ustalenia przebiegu drogi gruntowej i przylegającego do niej rowu na przestrzeni lat. (...)Stosownie do treści art. 172 k.c. do nabycia prawa własności nieruchomości przez zasiedzenie konieczne jest jej posiadanie samoistne przez określony w ustawie okres czasu.

Nr 27, poz. 250) to sąd dokonujący rozgraniczenia ma obowiązek ustalić w jakich granicach prawo to powstało. (...)O zakresie (przestrzennym) prawa własności nie decydują wpisy z ewidencji gruntów. (...)Oczywistym jest, że właściciel gruntu nie traci swego prawa własności przez to że jest bierny i nie korzysta ze swej własności. (...)Wyniki oględzin i zeznań świadków powinny być zanalizowane w kontekście zalegających w aktach zdjęć lotniczych.

Mapa ewidencyjna powstała ze zdjęć lotniczych w latach 1976 -1977. Informacje ze zdjęć lotniczych zostały przetworzone i na ich podstawie powstała mapa analogowa, która została wprowadzona do zasobów geodezyjnych. (...)Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 21.10.2011r., IV CSK 24/11, na podmiotowe prawa właściciela składają się prawo rozporządzania rzeczą, prawo korzystania z rzeczy i prawo do jej posiadania. (...)Innymi słowy zasiedzenie biegnie przeciwko osobie, która legitymuje się prawem własności do nieruchomości, ale ze swego prawa nie korzysta w jakimkolwiek aspekcie.

Uchwała ta w świetle art. 40 ustawy o samorządzie gminnym stanowi akt prawa miejscowego i w związku z powyższym M. Ś. była zobowiązana do utworzenia w strukturze organizacyjnej (...) stanowiska zastępcy dyrektora, a następnie powołania go w uzgodnieniu z Prezydentem Miasta I. . (...)(...)wobec dyrektora czynności z zakresu prawa pracy oraz jest jego zwierzchnikiem służbowym, zatem powódka była zobowiązana wystąpić o udzielenie jej urlopu wypoczynkowego do Prezydenta Miasta I. . (...)(...)zawierało pouczenie o przysługującym powódce prawie odwołania do Sądu pracy. (...)Przyjęta przez A. S. formuła telefonicznego, mailowego czy sms-owego informowania organizatora przez dyrektora (...) o planowanym urlopie czy innej nieobecności była wystarczająca i w gruncie rzeczy bardziej podyktowana względami grzecznościowymi niż wymogami prawa pracy.

(...)1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu ☐ art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż(...)błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu ☒ art. 438 pkt 2(...)(...)(...)czyli osobą zgłaszającą możliwe naruszenie prawa na tle wycinki drzew. (...)Co zaś do okoliczności iż M. K. jest myśliwym to należy zauważyć, że myśliwi parają się nie tylko zabijaniem zwierząt, gdyż z prawa łowieckiego wynika obowiązek troski o rozwój łowiectwa, ale w powiązaniu z ochroną środowiska przyrodniczego. (...)(...)K. P. - analizy zdjęć lotniczych.

O uznaniu stosunku łączącego strony za stosunek pracy rozstrzygają przepisy prawa pracy. (...)Nie wyklucza to rozważenia, czy w konkretnym przypadku zawarcie umowy zmierzało do obejścia prawa ( art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. ). (...)Nie jest natomiast obejściem prawa dokonanie czynności prawnej w celu osiągnięcia skutków, jakie ustawa wiąże z tą czynnością prawną. (...)(...)nieważne wobec istnienia zamiaru obejścia prawa albo przez swą sprzeczność z zasadami współżycia społecznego, wyrażającą się np. niegodziwością celu albo zderzeniem się z prawem innych ubezpieczonych.

M. W. zajmowała się sprzedawaniem wycieczek i biletów lotniczych, autokarowych. (...)Jednocześnie Sąd II instancji zważył, że w apelacji strona skarżąca zarzuca zarówno naruszenie prawa procesowego art. 233 k.p.c. , jak i przepisów prawa materialnego, co wzajemnie się wyklucza. (...)Zarzut naruszenia prawa materialnego winien być bowiem odnoszony do określonego stanu faktycznego, który skarżący akceptuje - a do którego to stanu faktycznego wadliwie zastosowano prawo materialne. (...)Sąd I instancji nie dopuścił się więc uchybień procesowych, które miałyby wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, a zaskarżony wyrok odpowiada wskazanemu w jego uzasadnieniu prawu materialnemu i nie narusza żadnego ze wskazanych w apelacji strony pozwanej przepisu tego prawa.

Wszak oskarżeni wniosek swój skierowali do odpowiednich organów celem inicjacji prawem przewidzianych działań. Trudno też nie dostrzec, że przedstawiona w uzasadnieniu wniosku forma, w jakiej oskarżeni opisali domniemywane nadużywanie przez J. R. (1) alkoholu i prowadzenie pod jego wpływem operacji lotniczych także nie wskazuje na chociażby ewentualny zamiar zniesławienia pokrzywdzonego. (...)Z kolei najprostszą a zarazem zgodną z prawem weryfikacją tych okoliczności jest poddanie osoby, jakiej rzecz dotyczy specjalistycznym badaniom. Z kolei bez wątpienia w dniu 12 września 2018r. doszło z udziałem oskarżyciela do incydentu lotniczego, jaki podlegał wyjaśnieniu.