Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Kwota kredytu została uruchomiona jednorazowo w złotych polskich w dniu 17 października 2008r. w wysokości 79.999,99 zł, po kursie (...) =2,2765 PLN, dając równowartość 35.141,66 franków szwajcarskich. (...)Następnie powodowie podali, że umowa zawierała klauzule abuzywne dotyczące indeksacji (waloryzacji) kredytu do waluty obcej (franka szwajcarskiego) z uwagi na brak stosownej regulacji i zasad ustalania kursów, po których będzie przeliczana wysokość kredytu oraz rat. (...)Nie byli także informowani o możliwości utworzenia konta walutowego i spłacania kredytu we frankach. (...)Zaciągnięty przez małżonków Ż. w 2008 roku kredyt nominowany był do franka szwajcarskiego ( (...) ).

W ocenie powoda zawarta w dniu 15.02.2008 r. umowa o udzielenie kredytu indeksowana do franka szwajcarskiego była od początku nieważna, gdyż zawierała klauzule indeksacyjne, które zostały ukształtowane w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając interesy powoda jako konsumenta. (...)Powód w dniu 20 02 2008 r. podpisał z (...) Bank (...) S.A jako konsument, umowę hipotecznego kredytu mieszkaniowego N. – H. nr (...) (...) (...) denominowanego do waluty obcej – franka szwajcarskiego. (...)W przypadku kredytów denominowanych w walucie obcej, harmonogram spłat kredytu wyrażony był w walucie, w której kredyt jest denominowany. (...)W przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej.

Nie prowadzono polityki preferencji kredytów denominowanych w walucie obcej do kredytów złotówkowych, zaś udzielanie tych pierwszych kredytów nie wiązało się dla doradców z dodatkowym wynagrodzeniem. (...)Motywacją do zawarcia umowy kredytowej było to, że powodowie nie mogli uzyskać innego kredytu, zaś rata kredytowa w przypadku kredytu denominowanego była o nawet kilkaset złotych niższa. (...)Nie zwracali się oni do banku o spłatę kredytu bezpośrednio we franku szwajcarskim. (...)(...)że: a) zawarte w umowach kredytu (...) nr (...) (...) nr(...)że: b) zawarte w umowach kredytu (...) nr (...) (§ 3(...)uznania, że nie zachodzą podstawy do rozstrzygnięcia według żądania z lit.(...)że: c) zawarte w umowach kredytu (...) nr (...) (...) nr(...)

Teza orzeczenia: 1. Sąd drugiej instancji może z urzędu uwzględnić naruszenie art. 321 § 1 k.p.c.przez sąd pierwszej instancji, ale tylko w przypadku, gdyby prowadziło ono do nieważności postępowania (tak wyrok SN z 26 marca 2013r. II PK 216/12) 2. W graniach zaskarżenia sąd drugiej instancji bierze pod uwagę z urzędu (art. 383 k.p.c.) nieważność postępowania (...)

Jednak saldo zadłużenia, a więc kwota podlegająca zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem, a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji. (...)Tym samym skarżący nie przedstawił żadnych w istocie argumentów pozwalających na oddalenie zarzutu co do arbitralnego ustalenia kursów przez pozwany bank, a tym samym faktycznej swobody w kształtowaniu wysokości zobowiązania powodów, których kredyt był denominowany kursem franka szwajcarskiego.

Teza orzeczenia: wysokość opłaty nienależnej od wartości przedmiotu sporu /zaskarżenia/ determinują przytoczenia strony, czyli twierdzenia co do faktów, z których wywodzi ona swoje żądanie, a nie rzeczywisty stan rzeczy - na tym etapie jeszcze nieweryfikowalny.

Regulamin kredytowania hipotecznego (...) Bank S.A. w W. – Oddział (...) w § 7 wskazywał, że bank udziela kredytów w złotych lub w złotych denominowanych do waluty obcej. (...)Stosownie do § 12 ust. 7 regulaminu w przypadku kredytu denominowanego kursem waluty obcej harmonogram spłat kredytu był wyrażony w walucie kredytu, a kwota raty spłaty była(...)(...)By móc udzielić kredytu w (...) bank musiał wcześniej pozyskać na rynku dostęp do określonej sumy franków szwajcarskich. (...)Miarą ich długu są przecież złotówki, a nie franki szwajcarskie.

Teza orzeczenia: wnioski jurydyczne nie leżą w sferze faktów i nie mogą być dowodzone.

Kredyt był indeksowany do waluty obcej (...) , po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna (...) według tabeli kursów walut obcych obowiązującej w Banku (...) w dniu uruchomienia kredytu lub transzy. (...)Miarą ich długu są przecież złotówki, a nie franki szwajcarskie. Na tym w zasadzie polega ryzyko kredytów indeksowanych do walut obcych. (...)(...)na złotówki, z chwili udzielenia kredytu, a drugi raz – przez(...)staje się mocniejsza w stosunku do złotego, maleje, a wzrasta gdy waluta słabnie w stosunku do złotego (tak w uzasadnieniu postanowienia(...)

Wybór czy spłata następować będzie w złotówkach czy we frankach należał do powodów. (...)Umowy takie znajdowały się w ofercie pozwanego i były zawierane przez niektórych klientów, dając podstawę kredytobiorcom do sprzedaży bankowi udostępnionych z tytułu kredytu franków szwajcarskich i nabycia złotówek po wynegocjowanym kursie. (...)Oczywiście ten spadek nie zrekompensował wzrostu kursu walut, a właściwie przede wszystkim franka szwajcarskiego. (...)Wynika bowiem ze wzrostu kursu franka szwajcarskiego do waluty krajowej.

Kredytobiorcy zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego z uwagi na fakt, iż był on najkorzystniej oprocentowany. (...)Kredytobiorcy nie otrzymali symulacji wzrostu kursu franka oraz wykresów historycznych kursu franka. (...)W dniu 2 marca 2012 roku powodowie dokonali całkowitej spłaty kredytu, uiszczając kwotę 61.490 franków szwajcarskich. (...)Przyjmując hipotetycznie stanowisko pozwanego, iż był to kredyt udzielony we frankach szwajcarskich, Sąd Okręgowy ponownie poczynił zapytanie, z jakich przyczyn umowa jednoznacznie nie odnosi się tylko do określonej liczby franków szwajcarskich.