Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powodowie 12 października 2006 roku złożyli wniosek kredytowy na kwotę 43 000 zł, waloryzowaną do waluty franka szwajcarskiego. (...)Nie otrzymali również symulacji dotyczącej ewentualnej zmiany wysokości rat kredytu i salda kredytu w przypadku wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Harmonogram spłat został sporządzony w walucie franka szwajcarskiego (CHF). (...)Harmonogram spłat został sporządzony w walucie franka szwajcarskiego (CHF).

Doradca kredytowy przekonał powodów, że najkorzystniejszy jest kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego (CHF) z uwagi na niskie oprocentowanie i niskie raty. (...)Z dniem 26 sierpnia 2011r. do art. 69 ust. 2 został(...)wprost możliwość zawierania umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska,(...)podstawie którego wyliczana jest kwota kredytu i rat kapitałowo-odsetkowych oraz zasady(...)na walutę wypłaty albo spłaty kredytu. (...)(...)3 Prawa bankowego uprawniająca kredytobiorcę do spłaty kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty obcej, w tej walucie, ponieważ także ten przepis wszedł w życie po zawarciu umowy kredytu. (...)Nie sposób także w realiach sprawy przyjąć do rozliczeń stron kurs średni NBP na podstawie zwyczaju w rozumieniu art. 354 k.c. , ponieważ kurs taki nie był zwyczajowo przyjmowany w praktyce bankowej w umowach kredytu indeksowanego albo denominowanego do waluty obcej.

Z uwagi na większą atrakcyjność produktu zaoferowanego w walucie franka szwajcarskiego, powodowie zdecydowali się na kredyt denominowany do tej waluty. (...)Wspomniany wzrost ceny franka szwajcarskiego miał relatywne przełożenie na wysokość spłacanych przez kredytobiorców rat. (...)W oparciu o powyższe postanowienia umowne Sąd Okręgowy uznał, że charakter zawartej między stronami umowy od początku dotyczył kredytu denominowanego do waluty franka szwajcarskiego. (...)Za mało istotne dla rozstrzygnięcia sprawy Sąd Okręgowy uznał prywatnie sporządzoną przez powodów kalkulację, wydruki Obwieszczenia Prezesa NBP, czy publikacje, odnoszące się do powszechnej debaty w przedmiocie kredytów denominowanych do franka szwajcarskiego.

Na spotkaniu w banku, pracownik przedstawił ofertę kredytu w PLN oraz kredytu waloryzowanego do franka szwajcarskiego, który został przedstawiony jako atrakcyjniejszym z powodu dużo niższych rat kredytu w stosunku do kredytu złotowego. (...)Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że ani umowa ani związane z umową dokumenty nie wskazują, w jaki sposób pozwany ustalał wysokość kurs franka szwajcarskiego, a tym samym wysokość zobowiązania powódki. (...)Sąd Okręgowy wskazał, że zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, iż powódce jako kredytobiorcy nie wyjaśniono, jakie skutki dla wysokości jej zobowiązania wystąpią w sytuacji, gdy dojdzie do znacznej zmiany kursu franka szwajcarskiego. (...)Sąd Okręgowy wskazał, że w rozpoznawanej sprawie zakwestionowane zostały postanowienia umowy kredytu dotyczące ustalenia kursu wymiany waluty franka szwajcarskiego na postawie tabeli kursów obowiązujących w pozwanym banku.

Powodowie nie zostali poinformowani jakie jest powiązanie pomiędzy kredytem a frankiem szwajcarskim. (...)Z uwagi na pozornie wysoką atrakcyjność produktu zaoferowanego w walucie franka szwajcarskiego powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do tej waluty. (...)W umowie przewidziany został mechanizm indeksacji kredytu oraz spłaty rat do waluty obcej franka szwajcarskiego. (...)Ponadto fakt, że powód wybrał kredyt waloryzowany kursem franka szwajcarskiego nie oznacza, że umowa była, jak twierdzi pozwany, negocjowana choćby w tym zakresie.

(...)zwrotowi, miała być wyrażona we frankach szwajcarskich, po przeliczeniu według kursu wskazanego w aktualnej Tabeli banku. (...)Za tym, że mieliśmy do czynienia z kredytem denominowanym przemawiał § 1 ust. 1 CSU umowy łączącej strony, w którym wskazano, że Bank udziela powodom kredytu w walucie CHF. Dalsza część(...)polskiej, stanowiącej równowartość określonej liczby franków szwajcarskich. (...)W przepadku kredytu denominowanego do CHF taką stawką jest LIBOR (ang. (...)Frank szwajcarski nie był tą walutą, z którą Polacy mieli najczęściej do czynienia w związku z koniecznością dokonania wymiany, jak to był np. w przypadku euro i dolara amerykańskiego.

Uzasadniając żądanie powodowie wskazali, że jako konsumenci zawarli z poprzednikiem prawnym pozwanego umowę kredytu na cele mieszkaniowe, która miała być indeksowana kursem franka szwajcarskiego. (...)Zapewniał, że waluta jest bezpieczna, a kredyt we frankach szwajcarskich korzystny. (...)Wprowadzenie „klauzuli waloryzacyjnej” miało na celu zastosowanie oprocentowania ustalonego w oparciu o wskaźniki rynkowe odnoszące się do franka szwajcarskiego, a nie do waluty krajowej. Ustalenie wysokości świadczenia kredytobiorcy w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego było skutkiem a nie przyczyną wprowadzenia mechanizmu indeksacji (tą było dążenie do zastosowania niższego oprocentowania i obniżenia przez to odsetkowych kosztów kredytu).

Zdaniem Sądu Okręgowego, późniejsze uregulowanie przez ustawodawcę pewnych zasad związanych z udzielaniem kredytów denominowanych albo indeksowanych do waluty obcej, stanowi potwierdzenie wykształcenia się w obrocie określonego podtypu umowy. (...)Bank poprzez arbitralne wyznaczanie kursu waluty szwajcarskiej uzyskał zatem prawo do niczym nieskrępowanego decydowania o wysokości(...)różnych kursów walutowych przy uruchamianiu kredytu i przy jego spłacie. (...)(...)nie można go było ograniczać do umożliwienia klientowi zapoznania się ze(...)kontekst gospodarczy i okres spłaty kredytu, co do możliwych zagrożeń, przykładowo, że utrzymujący się na niskim poziomie od dłuższego czasu kurs franka szwajcarskiego może ulec znacznemu podwyższeniu i(...)Niezbędnym było również uświadomienie stronie powodowej, jakie konsekwencje wywoła powierzenie Bankowi uprawnienia do samodzielnego określania kursu waluty szwajcarskiej.