Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Nie poinformowała także o możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (dowód: zeznania powodów, k. 179-180, 208) Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego z uwagi na najniższą ratę. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Tam zaproponowano im kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, jako najkorzystniejszy. W placówce (...) Banku , w trakcie rozmów dotyczących kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, powiedziano im, że kwota kredytu będzie przeliczona na franki szwajcarskie i raty będą wyrażone w tej walucie, ale będą spłacane w złotych. (...)Powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i w związku z tym złożyli wniosek kredytowy. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

W świetle twierdzeń pozwu należy również podkreślić, że odniesienie do franków szwajcarskich nie nadaje kredytowi charakteru walutowego, w którym zakładane byłyby faktyczne przepływy środków pieniężnych w tej walucie. (...)Rozróżnienie kredytu denominowanego i indeksowanego prowadzi więc do wniosku, że w przypadku tego drugiego, klauzule waloryzacyjne nie są elementem świadczenia głównego. (...)Pozwany nie zdołał wykazać, aby powodowie mieli wpływ na treść zakwestionowanych postanowień umowy, w szczególności zaś tych, które regulowały kwestię przeliczania samego kredytu, jak i wartości poszczególnych rat kredytowych z franków szwajcarskich na złote według kursów ustalonych w tabeli banku. (...)Sama możliwość spłaty kredytu we frankach szwajcarskich, od pewnego momentu wykonywania umowy(...)dalsze ustalenia stron odnoszące się do tego mechanizmu nie mogły odnieść skutku prawnego.

Zabezpieczeniem spłaty kredytu była hipoteka kaucyjna na rzecz banku wyrażona w złotych do kwoty stanowiącej 170% kwoty kredytu ustanowiona na nieruchomości należącej do powodów. (...)Powodów nie informowano o ryzyku związanym z kredytem indeksowanym do (...) . (...)Kredyt był indeksowany do waluty obcej (...) (§ 1 ust. 1 umowy). (...)Bank natomiast, który udzielił powodom kredytu następnie pozyskiwał do swojej dyspozycji z tytułu rat(...)związku z niemal podwojonym kursem franka szwajcarskiego – tak dalece niewspółmierne do środków wydatkowanych i rozsądnych zysków, że skutek ten czyni ważność umowy niemożliwą do obrony.

Zgodnie z postanowieniem § 1 ust. 1 części szczególnej umowy został powodom przyznany „kredyt denominowany udzielony w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 180.562,37 franków szwajcarskich ( (...) ), jednak nie więcej niż 515.000 zł. (...)Intencją powodów było zawarcie umowy kredytu we frankach szwajcarskich z uwagi na niższe koszty takiego kredytu niż w walucie polskiej. (...)Ponadto, przed zawarciem umowy kredytu pracownicy banku (...) zapewniali powodów, że aktualnie jest najlepszy moment na zawarcie umowy kredytu we frankach szwajcarskich. (...)(...)wskazuje, że powodom został udzielony kredyt denominowany w złotych (a nie we frankach, jak wskazywali powodowie), a kwota tego kredytu, tj. kwota pozostawiona do dyspozycji kredytobiorców dla realizacji celu określonego w umowie, wynosiła 180.562,37 franków szwajcarskich.

(...)rzeczywisty poziom ryzyka związanego z kredytem waloryzowanym do franka szwajcarskiego, w tym także oszacować rzeczywisty całkowity koszt tego kredytu. (...)(...)ustawy Prawo bankowe , umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie(...)- w przypadku umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska,(...)w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych(...)na walutę wypłaty albo spłaty kredytu. (...)Dodać ponadto trzeba, że umowę należy ocenić jako sprzeczną z zasadami współżycia społecznego i dobrymi obyczajami także i z tej przyczyny, że nawet, gdyby za rzeczywistą przyczynę wytoczenia powództwa uznać nie tyle skutki tzw. spreadu, co sam fakt znacznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego. (...)Bank natomiast, który udzielił powodowi kredytu następnie pozyskiwał do swojej dyspozycji z tytułu rat(...)związku z niemal podwojonym kursem franka szwajcarskiego – tak dalece niewspółmierne do środków wydatkowanych i rozsądnych zysków, że skutek ten czyni ważność umowy niemożliwą do obrony.

Potwierdza to też powszechność zaciągania przez obywateli kredytów indeksowanych lub denominowanych do walut obcych w tamtym czasie. (...)Ryzyka Systemowego z 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich (por. wyrok Sądu Najwyższego z 27 listopada 2019 r., II CSK 483/18). (...)Okoliczności, że pozwany będący bankiem, udzielając kredytu denominowanego musi zaciągnąć zobowiązanie w walucie(...)wpływać na ocenę rodzaju tego kredytu, w oderwaniu od konstrukcji takiej(...)przyjęciem, że strony zawarły umowę kredytu walutowego, a walutą kredytu był frank szwajcarski. (...)Okoliczności, że pozwany będący bankiem, udzielając kredytu denominowanego musi zaciągnąć zobowiązanie w walucie(...)wpływać na ocenę rodzaju tego kredytu, w oderwaniu od konstrukcji takiej(...)przyjęciem, że strony zawarły umowę kredytu walutowego, a walutą kredytu był frank szwajcarski.

(...)wg średniego kursu NBP dla franka szwajcarskiego; przy czym nie dochodzi tu do niedozwolonego „zastępowania” klauzuli niedozwolonej inną treścią, lecz do wykładni nadal obowiązującej części Umowy kredytu po to, aby określić jej aktualną treść, a w tym prawa i obowiązki jej stron. (...)Uchwała nr 51/2002 Zarządu Narodowego Banku Polskiego z 23 września 2002 r. w sprawie sposobu wyliczania i ogłaszania bieżących kursów walut obcych określała sposób przeliczenia kursów franka szwajcarskiego (§ 2 pkt 2). Był to wyliczany na bieżąco kurs średni franka szwajcarskiego jako określonej w § 1 waluty obcej wymienialnej. (...)Potwierdza to też powszechność zaciągania przez obywateli kredytów indeksowanych lub denominowanych do walut obcych w tamtym czasie.