Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W tym celu udali się do siedziby banku, gdzie został im zaproponowany kredyt we frankach. W czasie rozmowy pracownik banku zapewniał powodów, że kredyt denominowany do waluty obcej jest dla nich najlepszym rozwiązaniem. (...)(...)bowiem pozwany zastrzegł sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabeli kursowej kursu sprzedaży franka szwajcarskiego, nie wskazując w umowie kryteriów czy przesłanek ustalania kursu. (...)Przede wszystkim umożliwienie kredytobiorcy spłacania należności, od pewnego momentu wykonywania umowy, bezpośrednio we frankach szwajcarskich, nie usuwa źródła abuzywności jakim jest nierównomierne rozłożenie ryzyka.

Wskazać należy, że pomimo odwołania się do waluty frank szwajcarski, umowa ta nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich, ani zwrotu kredytu w tej walucie, zaś kredyt był wypłacony i spłacany w złotych polskich. (...)Wobec powyższego należy stwierdzić, że przedmiotowy kredyt traktować należy jako kredyt złotowy denominowany do franka szwajcarskiego. (...)Rozumiał jedynie, że wysokość poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu uzależniona będzie od kursu franka szwajcarskiego. (...)Wbrew potocznemu poglądowi nie można było też przyjmować ani prognozować stabilności kursu franka szwajcarskiego.

Z ustaleń Sądu wynika, że w dniu 14 listopada 2007 r. powódka jako kredytobiorca i poprzednik prawny pozwanego zawarli Umowę, stanowiącą umowę kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty franka szwajcarskiego (CHF). (...)Z ustaleń Sądu wynika, że pozwany nie przedstawił powódce żadnej informacji o kształtowaniu się kursów franka szwajcarskiego w przeszłości, o zakresie wahań kursowych. (...)Pozwany stosował niewspółmierny do rynku walutowego kurs waluty franka szwajcarskiego, który ustalał w dowolny sposób. (...)Wbrew stanowisku pozwanego nie można było w realiach sprawy przyjmować ani prognozować stabilności kursu franka szwajcarskiego.

Z bezspornych ustaleń Sądu wynika, że 31 lipca 2007 r. powodowie i poprzednik prawny pozwanego zawarli umowę kredytu indeksowanego kursem CHF tj. walutą franka szwajcarskiego. (...)Pozwany wprowadził jednak do Umowy mechanizm indeksacyjny przewidujący przeliczanie zobowiązania kredytobiorcy do franka szwajcarskiego, którym indeksowany był kredyt. (...)Wynikający z przedmiotowych postanowień umownych sposób ustalania kursu franka szwajcarskiego wpływał bezpośrednio na wysokość zobowiązania kredytobiorcy. (...)Już z powyższych przyczyn postanowienia umowy dotyczące indeksowania kredytu do waluty obcej w postaci franka szwajcarskiego stanowiły klauzulę niedozwoloną (abuzywną), a więc niewiążącą powoda z uwagi na treść przepisu art. 385 1 § 1 k.c.

Umowa kredytu wiążąca wysokość udzielonego kredytu oraz wysokość jego spłat z kursem waluty obcej, np. franka szwajcarskiego, nie jest, jak trafnie uznał Sąd Okręgowy, sprzeczna z ogólną konstrukcją umowy kredytu przewidzianą w art. 69 ust. 1 tej ustawy. (...)(...)związanymi z ekspozycją tego rodzaju kredytów na perturbacje rynku walutowego w(...)wcześniej osłabieniem złotego, w stosunku do walut obcych, przede wszystkim franka szwajcarskiego. (...)Pozwany, jak trafnie przyjął Sąd I instancji, nie przedstawił powodom żadnej informacji o kształtowaniu się kursów franka szwajcarskiego w przeszłości, o zakresie wahań kursowych, nie podał w jaki sposób wahania te będą wpływały na świadczenie powodów. (...)(...)przyczyn postanowienia umowy dotyczące waloryzowania kredytu do waluty obcej w postaci franka szwajcarskiego określone w § 24 ust.(...)

Indeksacja do franka szwajcarskiego stanowiła dodatkowe postanowienia umowne. (...)Nie sposób jednak pominąć, że gwałtowne wzrosty kursów franka szwajcarskiego w ostatnich latach miały charakter bezprecedensowy i były nie do przewidzenia przez żadną ze stron umowy. (...)Będące konsekwencją indeksacji do franka szwajcarskiego niższe oprocentowanie kredytu skutkowało znacznie niższymi ratami kredytowymi niż w przypadku kredytów złotowych pozbawionych mechanizmu indeksacji. (...)W niniejszej sprawie natomiast umowa, wskutek wprowadzonej indeksacji, odnosi wysokość spłacanej kwoty do kursu franka szwajcarskiego (CHF).

Pozwany zaciągnął kredyt w złotych, a saldo kredytu zostało ustalone we frankach szwajcarskich przez powoda jednostronnie w oparciu o Regulamin, co jest sprzeczne z udzieleniem kredytu w złotych w rozumieniu przepisów prawa bankowego . (...)W analizowanych umowach zwraca uwagę to, że poza jednorazowym wskazaniem w niej franków szwajcarskich, jako miernika waloryzacji (§ 2 ust. 1 każdej z umów), więcej się o nich nie wspomina. (...)Umowy w ogóle nie przewidywały możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwot kredytu wskazanych w umowie we frankach szwajcarskich ani też możliwości zwrotu kredytu w tej walucie. (...)(...)z których wynika, że przeliczenia kredytu (ze złotych na franki szwajcarskie) oraz raty kredytu (z franków szwajcarskich na złote) mają następować według tabeli kursowej Banku (w konkretnej dacie oraz godzinie).

M. 20C w K. ) w kwocie 173 000 zł, indeksowanego walutą obcą – frankiem szwajcarskim (§ 2 ust. 1, 2 i 5 umowy). (...)Kredyt oprocentowano według zmiennej stopy procentowej, ustalonej jako suma stopy referencyjnej LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego i stałej marży banku w wysokości 1,25 p.p. (...)W umowie ustalono, że oprocentowanie kredytu ulegnie zmianie w zależności od zmiany stopy referencyjnej stawki bazowej LIBOR 3M dla franka szwajcarskiego. (...)Abuzywności klauzuli ryzyka walutowego w znaczeniu szerokim nie niweluje również podpisany przez strony 9 listopada 2011 r. aneks do umowy kredytu, na podstawie którego powodowie uzyskali prawo do spłaty kredytu we frankach szwajcarskich.