Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jako walutę kredytu wskazali franki szwajcarskie. (...)Zdecydowali się na zaciągnięcie kredytu waloryzowanego frankiem szwajcarskim, gdyż w momencie zaciągania kredytu był on finansowo korzystniejszy, a pracownik Banku zapewniał, że rata kredytu będzie niższa niż w przypadku kredytu złotowego. (...)Bank wezwał ich do zapłaty w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania kwoty 342,35 franków szwajcarskich pod rygorem wypowiedzenia umowy. (...)W ten sposób zatem pozwany przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego.

Otrzymywali też od pozwanego harmonogramy spłat, w których kwoty poszczególnych rat oraz saldo zadłużenia wskazywano w frankach szwajcarskich. (...)Sąd drugiej instancji nie podzielił ustaleń odnośnie tego, że pozwany Bank by sfinansować kredyty indeksowane do franka szwajcarskiego, musiał pozyskiwać tę walutę od innych podmiotów. (...)W tej części zatem Sąd Apelacyjny nie podzielił ustaleń i stanowiska Sądu Okręgowego, że pozwany obowiązany był do pozyskiwania franka szwajcarskiego na potrzeby finansowania udzielonych kredytów. (...)Umowa nie przewidywała możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich ani też możliwości zwrotu kredytu w tej walucie (§10 ust.2 „Raty płatne będą przez Kredytobiorcę, w złotych polskich”).

Kwota kredytu została nominowana do franka szwajcarskiego, wg kursu kupna walut dla CHF, obowiązującego w Banku w dniu uruchomienia całości kredytu lub jego poszczególnych transz – w przypadku wypłaty kredytu w transzach (§ 2 ust. 1). (...)Powodowie składając zeznania nie byli nawet w stanie określić, ile wynosiła rata kredytu z umowy, której dotyczy niniejsze postępowanie przed i po wzroście kursu franka szwajcarskiego, kiedy przestali całkowicie spłacać raty kredytowe z tytułu tej umowy, ani też ile rat pozostało im do spłaty. (...)Powodowie w toku postępowania nie wykazali, że kursy kupna CHF ustalone przez Bank w dniu uruchomienia poszczególnych transz kredytu były nieprawidłowe, w szczególności aby kurs franka szwajcarskiego ustalony przez Bank odbiegał do aktualnego kursu tej waluty ukształtowanego przez rynek walutowy. (...)Wzrost kursu franka szwajcarskiego jest wynikiem oddziaływania zwykłych czynników ekonomicznych, a pozwany nie miał możliwości określenia jego ostatecznej wartości.

Uzyskała informację, że nie ma zdolności kredytowej potrzebnej do zaciągnięcia kredytu złotowego, natomiast jej zdolność kredytowa jest wystarczająca do zaciągnięcia kredytu waloryzowanego frankiem szwajcarskim. W placówce banku nie wyjaśniono powódce roli franka szwajcarskiego w umowie ani nie poinformowano jej o ryzyko związanym z zaciągnięciem kredytu denominowanego w walucie obcej. (...)Powódka otrzymywała co miesiąc harmonogramy spłaty, w których wysokość raty była wyrażona we frankach szwajcarskich. (...)(...)mechanizm denominacji, które przewidywały przeliczenie kredytu udzielonego we frankach szwajcarskich na złote polskie, w których(...)rat wpłacanych w złotych na franki szwajcarskie według kursu – odpowiednio – kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego ustalonego jednostronnie przez bank (§(...)

A. J. konsekwentnie wskazywała nadto, iż byli wraz z mężem zapewniani o stabilności franka szwajcarskiego i nie przedstawiono im historycznych danych dotyczących zmian kursu waluty. (...)Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem franka. (...)Podnieść trzeba bowiem, że ani Umowa kredytu, ani regulamin, nie określały szczegółowego sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, przez co powodowie byli zdani na arbitralne decyzje Banku w tej kwestii. (...)Euro, dolar amerykański, frank szwajcarski, funt brytyjski i jen japoński i stosowanie innego wskaźnika do ww. walut jest zabronione.

Nie informowano ich jak wzrośnie rata i saldo kredytu w sytuacji, gdy kurs franka wzrośnie. (...)Bank, który udzielił powodom kredytu, następnie pozyskiwał do swojej dyspozycji z tytułu rat(...)związku z niemal podwojonym kursem franka szwajcarskiego – tak dalece niewspółmierne do środków wydatkowanych i rozsądnych zysków, że skutek ten czyni ważność umowy niemożliwą do obrony. (...)Z kolei spłata rat następowała po przeliczeniu ich z kwoty wyrażonej we franku szwajcarskim na złote polskie po kursie sprzedaży ustalonym przez Bank. (...)Euro, dolar amerykański, frank szwajcarski, funt brytyjski i jen japoński i stosowanie innego wskaźnika do ww. walut jest zabronione.

Doradca przedstawił powodom ofertę kredytu w PLN oraz trzy oferty kredytowe we frankach szwajcarskich z różnych banków. (...)Optymalnym, przynajmniej jak wówczas wydawało się, rozwiązaniem dla obu stron miała być konstrukcja tzw. kredytu walutowego, który występował pod postacią kredytu indeksowanego lub denominowanego do wybranej waluty obcej (najczęściej franka szwajcarskiego). (...)Bank przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)Podnieść trzeba bowiem, że Umowa kredytu nie określała szczegółowego sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, przez co powodowie byli zdani na arbitralne decyzje Banku w tej kwestii.

Zgodnie z § 5 ust. 4 umowy, w przypadku wypłaty kredytu w walucie polskiej, stosowano kurs kupna dla dewiz według kursu kupna franka zgodnie z Tabelą kursów obowiązującą w Banku. (...)W symulacji rat kredytu złotowego rata była radykalnie wyższa niż przy kredycie we frankach. (...)Wymogów tych nie spełniało samo pouczenie o możliwości wzrostu kursu franka szwajcarskiego i w efekcie - wzrostu raty kredytu zawarte w zapisach umowy oraz w przedstawionej pozwanym informacji o ryzyku kursowym. (...)Po tym, jak okazało się, że dochody pozwanych są zbyt niskie, aby mogli oni otrzymać kredyt w PLN, pracownicy powodowego banku nakłonili ich do zawarcia umowy opiewającej na franki szwajcarskie.