Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

W § 22 Umowy wskazano natomiast, że w przypadku wzrostu kursu franków szwajcarskich kredyt zostanie wypłacony w mniejszej kwocie niż kwota udzielonego kredytu, tak aby wartość wypłaconego kredytu nie przekroczyła kwoty 848.000,00 zł. (...)W ocenie Sądu I instancji, powyższy zapis nie ustanawiał zakazu zawierania umów o kredyt denominowany. (...)Bez znaczenia wobec tego pozostaje, iż bank nie wyjaśnił na czym polega kredyt denominowany. (...)Należało mieć bowiem na uwadze, iż przedmiotem roszczenia była kwota wynikająca z udzielonego pozwanemu kredytu denominowanego, wyrażona we frankach.

(...)(...) będący podstawą przeliczenia wysokości kredytu na (...) , która to kwota miała być podstawą późniejszego wyliczenia rat we frankach. (...)Badał w jaki sposób przedstawiono im jako konsumentom, umowę kredytu denominowanego z mechanizmem indeksacji. (...)F. szwajcarski nie był tą walutą, z którą Polacy mieli najczęściej do czynienia w związku z koniecznością dokonania wymiany, jak to był np. w przypadku euro i dolara amerykańskiego. (...)Odnosząc się do tego zarzutu po raz kolejny należy wskazać, że zarówno sąd I instancji, jak i Sąd Apelacyjny nie negują co do zasady dopuszczenia do obrotu umów kredytu denominowanego, co zresztą obecnie jest wprost uregulowane w art. 69 ust. 2 pkt 4a prawa bankowego .

Pracownicy pozwanego Banku przedstawili powodowi ofertę uzyskania tzw. kredytu „we frankach". (...)Pracownik nie wyjaśnił dlaczego kredyt jest powiązany z frankiem. (...)Jak wynikało z wniosku i umowy, powód od samego początku zamierzał zawrzeć i zawarł umowę we frankach szwajcarskich. (...)Mechanizm waloryzacyjny stanowi element nierozerwalnie związany z umową kredytu denominowanego do waluty obcej.

Jako, że nie mieli zdolności kredytowej do zaciągnięcia kredytu złotowego w tej kwocie, przedstawiciel pozwanego Banku zaproponował im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego (CHF). (...)Nie oznacza to, że umowy kredytu denominowanego do waluty obcej zawarte przed 26 sierpnia 2011r. są nieważne. (...)Bank nie pouczył powodów o skutkach zawarcia kredytu denominowanego do waluty obcej, ani o zagrożeniach z tego wynikających. (...)Pozwany wywodził, że dopełniła tego obowiązku, ponieważ powodowie zdecydowali się na zaciągnięcie kredytu denominowanego do CHF oraz podpisali oświadczenie, że jest im znane ryzyko związane z wahaniem kursu waluty, do której jest denominowany kredyt i, że są świadomi tego,(...)

Przyjął sąd I instancji, że powodowie zawierając umowę kredytu występowali w charakterze konsumentów ( art. 22 ( 1) k.c. ), że była to umowa kredytu denominowanego (waloryzowanego) do franka szwajcarskiego. (...)(...)czyli przewidującego przeliczanie kwoty wypłacanego kredytu i wysokości rat kapitałowo -(...)(...)(...)ostatecznie kursy kupna i sprzedaży franków szwajcarskich zamieszczone w tabeli spowodowały nieuzasadnione zwiększenie świadczeń powoda, bowiem odbiegały od standardów rynkowych. (...)Odnosząc się do tego zarzutu po raz kolejny należy wskazać, że zarówno sąd I instancji, jak i Sąd Apelacyjny nie negują co do zasady dopuszczenia do obrotu umów kredytu denominowanego.

Zatem w dacie jej zawierania musi dojść do ustalenia wysokość kredytu, a tym samym wysokości zobowiązania(...)indeksacji walutą obcą, także kursem franka szwajcarskiego. (...)Mechanizmy, służące do przeliczania złotych na franki szwajcarskie, by mogły być stosowane, muszą być uzgodnione i zaakceptowane przez obie strony w dacie zawierania umowy. (...)Przeliczenie złotówek na franki szwajcarskie i odwrotnie ma następować przy przyjęciu kursów wynikających z tabel kursowych pozwanego, zatem to bank uzyskał wyłączne prawo do określania kursu CHF dla potrzeb rozliczeń. (...)E. verbis rozróżnienie to zostało wprowadzone do ustawy prawo bankowe dopiero na mocy ustawy z dnia 29 lipca 2011 r. tzw. ustawą antyspreadową przez dodanie pojęcia umowy o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska.

Zobowiązanie kredytobiorcy wobec banku może być wyrażone w sposób kwotowy albo też poprzez zastosowanie obiektywnie weryfikowalnego mechanizmu waloryzacji, w tym indeksacji walutą obcą, także kursem franka szwajcarskiego. (...)W istocie nie stanowił on kredytu walutowego, waluta obca (CHF) w rzeczywistości pełniła w umowie jedynie rolę miernika wartości, postanowienia umowne dotyczące przeliczenia świadczeń według kursu franka szwajcarskiego miały zaś charakter klauzul waloryzacyjnych. (...)W wyniku tej zmiany do prawa bankowego został wprowadzony art.(...)w szczególności wyliczana jest kwota kredytu, jego transz i rat kapitałowo-odsetkowych(...)na walutę wypłaty albo spłaty kredytu. (...)Nie sposób także przyjąć do rozliczeń stron kursu średniego NBP na podstawie zwyczaju w rozumieniu art. 354 k.c. , ponieważ kurs taki nie był zwyczajowo przyjmowany w praktyce bankowej w umowach kredytu indeksowanego albo denominowanego do waluty obcej.

Negocjowana była również kwestia indeksowania kredytu kursem franka szwajcarskiego, o co strona Powodowa wnioskowała we wniosku kredytowym. 2 Umowa kredytu przewiduje dowolność w kształtowaniu tabeli kursowej i kursów przyjętych do przeliczeń kwoty kredytu oraz kwoty raty. (...)Rezultatem takiej wykładni jest ustalenie, że strony zobowiązane rozliczać się zgodnie z kursem zwyczajowym dla przeliczeń walutowych, tj. wg średniego kursu NBP dla franka szwajcarskiego. (...)Był to wyliczany na bieżąco kurs średni franka szwajcarskiego jako określonej w §1 waluty obcej wymienialnej. (...)Przechodząc do omówienia zarzutów naruszenia prawa materialnego(...)