Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Powodowie zdecydowali się na kredyt denominowany do franka szwajcarskiego, w związku z czym we wniosku kredytowym wpisali, że wnioskują o 50.000 CHF kredytu na 25 lat. (...)Natomiast zeznania te stanowiły wiarygodne potwierdzenie, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie podlegały negocjacjom. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Powodowie zdecydowali się na zaoferowany im kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i złożyli wniosek kredytowy. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Jej postanowienia dotyczą jedynie sposobu ustalania kursu franka szwajcarskiego, jako waluty indeksacji przy wypłacie kredytu i spłacie rat. (...)Strata taka mogła jednak nastąpić tylko w przypadku szybkiego i radykalnego spadku wartości franka szwajcarskiego w stosunku do złotego.

Umowa w ogóle nie przewidywała możliwości oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty kredytu wskazanej w umowie we frankach szwajcarskich, ani też możliwości zwrotu kredytu w tej walucie. (...)W części szczególnej umowy podano, że jest to kredyt denominowany, udzielony w złotych w kwocie stanowiącej równowartość 75.265,41 CHF (franków szwajcarskich). (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Nie miał także możliwości spłaty kredytu w walucie CHF. Za pomocą(...)nieuzasadniony obciążony całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytów oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Jest to umowa kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego. (...)Zapewniono go o stabilności kursu franka szwajcarskiego. (...)Tam przedstawiono mu ofertę dwóch kredytów: jednego w złotych i drugiego indeksowanego do franka szwajcarskiego – proponowanego przez (...) Bank SA . (...)Powód zdecydował się na zaproponowany mu kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i w związku z tym złożył wniosek kredytowy.

Nie poinformował ich, w jaki sposób kształtował się kurs franka szwajcarskiego w okresie poprzedzającym zawarcie umowy i nie wyjaśnił kwestii związanych z mechanizmami ustalania kursu waluty. (...)(...)jego kwota została przeliczona na franki szwajcarskie po kursie 2,0555 zł za(...)od 30 marca 2010 r. do 29 marca 2019 roku w wykonaniu umowy kredytu powodowie zapłacili pozwanemu 115.960,05 zł. (...)Zatem umowa w żaden sposób nie ograniczała swobody Banku w określaniu kursu franka szwajcarskiego w tabeli kursów. (...)(...)na nieuzasadnionym przekonaniu, że kurs franka szwajcarskiego w stosunku do złotego przez cały czas wykonywania umowy będzie na tyle niski, że spłaci kredyt przy znacznie mniejszym obciążeniu, niż gdyby zaciągnęli kredyt bez waloryzacji do CHF. Zdaniem sądu jest oczywiste,(...)

Nie poinformowała także o możliwości spłaty kredytu we frankach szwajcarskich. (dowód: zeznania powodów, k. 179-180, 208) Powodowie zdecydowali się na zaproponowany im kredyt denominowany do franka szwajcarskiego z uwagi na najniższą ratę. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty, jako umowy kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Tam zaproponowano im kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, jako najkorzystniejszy. W placówce (...) Banku , w trakcie rozmów dotyczących kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego, powiedziano im, że kwota kredytu będzie przeliczona na franki szwajcarskie i raty będą wyrażone w tej walucie, ale będą spłacane w złotych. (...)Powodowie zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego i w związku z tym złożyli wniosek kredytowy. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do umowy kredytu powiązanego z frankiem szwajcarskim (chodziło o kredyt denominowany, ale dla istoty jego stanowiska nie ma to znaczenia) wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki.

Zabezpieczeniem spłaty kredytu była hipoteka kaucyjna na rzecz banku wyrażona w złotych do kwoty stanowiącej 170% kwoty kredytu ustanowiona na nieruchomości należącej do powodów. (...)Powodów nie informowano o ryzyku związanym z kredytem indeksowanym do (...) . (...)Kredyt był indeksowany do waluty obcej (...) (§ 1 ust. 1 umowy). (...)Bank natomiast, który udzielił powodom kredytu następnie pozyskiwał do swojej dyspozycji z tytułu rat(...)związku z niemal podwojonym kursem franka szwajcarskiego – tak dalece niewspółmierne do środków wydatkowanych i rozsądnych zysków, że skutek ten czyni ważność umowy niemożliwą do obrony.