Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Pokazywał klientom symulacje zarówno kredytów złotówkowych jak i we frankach szwajcarskich. (...)Konto kredytowe pozwanego prowadzone było we frankach szwajcarskich, również harmonogram spłat otrzymywał on we frankach szwajcarskich. (...)Jest to kredyt, którego wartość wyrażona została w umowie we frankach szwajcarskich. (...)Celem pozwanego było uzyskanie taniego kredytu, co spowodowało, że uzyskał kredyt najtańszy z możliwych w danym czasie, czyli kredyt denominowany we frankach szwajcarskich.

Pozwany próbował prowadzić rozmowy pracownikami banku negocjować kurs franka, ustalić inne warunki ale nikt nie chciał z nim rozmawiać. (...)(...)postanowień umownych przewidujących mechanizm indeksacji kredytu indeksowanego - zgodnie z wolą stron - kursem franka szwajcarskiego, i. art. 410 k.c. poprzez(...)ze brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności umowy kredytu, stąd w konsekwencji Sąd powinien(...)(...)Sporne postanowienia umowy kredytu dotyczących udzielenia kredytu denominowanego w CHF wprowadzają do umowy ryzyko walutowe obciążające konsumentów, bez którego - co jest oczywiste - nie doszłoby do podpisania umowy kredytu denominowanego. (...)(...)i negocjacyjną, aby doprowadzić konsumenta do zawarcia umowy, która dawała bankowi duże szanse na uzyskanie dodatkowych zysków przez zapewnienie sobie, oprócz oprocentowania kredytu, także korzyści wynikających z nieuchronnego wzrostu kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego.

Z tego względu, zdecydował się wnioskować o kredyt we frankach. (...)Według umowy ramowej powód mógł kupić od nas 100000 franków i przeznaczyć je na spłatę rat. (...)(...)miał wpływu na wzrost kursu franka szwajcarskiego”, „przyznania, iż Bank nie nakłaniał do zawarcia przedmiotowej umowy kredytu w takim kształcie”, czy „zakwestionowania Umowy kredytu z uwagi na doniesienia medialne”. To, że bank nie miał wpływu na wzrost kursu franka szwajcarskiego nie oznaczał, że zawarte w umowie klauzule przeliczeniowe nie były abuzywne.

Teza orzeczenia: Spełnienie przez konsumenta będącego klientem banku świadczenia w całości (np spłata kredytu) nie stoi na przeszkodzie domaganiu się zwrotu świadczenia wynikającego z abuzywnych postanowień umowy,a pogląd przeciwny zaprzecza istocie regulacji prawnych przewidujących wzmożoną ochronę praw konsumentów.

(...)nieważnością i że walutą umowy kredytu nie był frank szwajcarski, a sama umowa miała charakter kredytu udzielonego i wypłaconego w złotówkach, jedynie waloryzowanego do kursu franka szwajcarskiego. (...)Powodom znana była od początku kwota wysokości zobowiązania wyrażonego w walucie obcej (franku szwajcarskim). (...)Gdyby kurs franka szwajcarskiego spadł, a nie wzrósł w stosunku do złotówki, to powodowie prawdopodobnie nie twierdziłby o nieważności umowy, czy istnieniu w niej klauzul abuzywnych. (...)Dysproporcja tego ryzyka jest bowiem ewidentna, skoro niezależnie od tego, czy kredyt spłacany jest we frankach, czy w złotówkach, bank zawsze uzyskuje należne mu kwoty stanowiące równowartość raty określonej we frankach, tak jakby kredyt faktycznie zaciągnięty został we frankach.

Kredytobiorcy zdecydowali się na kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego, bowiem była to dla nich najkorzystniejsza oferta. Powodowie nie otrzymali jednak żadnej informacji, że może być tak, że będą spłacać dwukrotność zaciągniętego kredytu, a zostali zapewnieni, że frank szwajcarski jest stabilną walutą. (...)Dokumenty te ukazują szersze tło zawierania umów kredytów denominowanych lub indeksowanych do walut obcych i potwierdzają okoliczności powszechnie znane, zaś badaniu podlegają okoliczności indywidualnej sprawy, a sąd nie jest związany w żadnym zakresie stanowiskami czy poglądami innych podmiotów. (...)(...)kursowych kursu kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego(...)obcej), przy czym uprawnienie banku do określania wysokości kursu kupna CHF(...)

Początkowo myśleli, że kredyt będzie wypłacony we franku, ale przy podpisaniu umowy okazało się, że będą złotówki, na co powodowie wyrazili zgodę. (...)Powód nie pamięta, aby był informowany, że kurs spłaty i wypłaty są różne oraz, że może spłacać kredyt we franku. (...)(...)r. w tzw. białej księdze kredytów frankowych już jesienią 2005 r.(...)zaniepokojenie z powodu rosnącego udziału kredytów walutowych. (...)To nie konsument potrzebował zatem franków (konsument potrzebował złotówek na zakup nieruchomości w złotówkach).

Powód wskazał, że treść umowy nie była negocjowana z nim indywidualnie, w szczególności nie była negocjowana część umowy, która dotyczyła mechanizmu denominacji i przeliczenia rat z wykorzystaniem franka szwajcarskiego. (...)Powoda zapewniano o tym, że kredyt jest bezpieczny, bo frank szwajcarski jest stabilną walutą. Pracownik banku zapewniał powoda, że kurs franka nie będzie ulegał zmianom, a raty będą stałe. (...)Bank nie informował powoda w jaki sposób będzie ustalał kurs franka.

Powodowie nie posiadali zdolności kredytowej na kredyt w PLN. Pracownik banku przedstawił powodom ofertę kredytu w walucie franka szwajcarskiego, i to była jedyna oferta banku. (...)(...)się na negocjacje w odniesieniu do tych postanowień umowy, które były z jego punktu widzenia niezbędne do udzielenia kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego. (...)W pierwszej kolejności wskazać należy, że powyższe postanowienia umowy pozostawiały bankowi możliwość jednostronnego kształtowania wysokości zobowiązań powodów, albowiem kurs franka szwajcarskiego ustalany był przez bank w oparciu o ustalone przez niego kryteria. (...)(...)umowy nastąpił znaczący wzrost kursu franka szwajcarskiego, który spowodował poważny wzrost wysokości ich zobowiązań wobec banku.