Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Teza orzeczenia: zachodzą podstawy do unieważnienia całej umowy, gdyż nie można zastąpić unieważnionych częsci inną treścią

Była to umowa kredytu denominowanego we frankach szwajcarskich. (...)Świadek przedstawiła procedurę udzielania kredytu we frankach szwajcarskich. (...)(...)(...)Podobnie nie ma żadnego naruszenia praw konsumenta w potrąceniu prowizji określonej we frankach szwajcarskich w kredytu we frankach szwajcarskich.

(...)wskazane w pozwie postanowienia umowy kredytu, twierdząc, że abuzywne – a(...)regulujących mechanizm przeliczenia wartości udzielonego kredytu na wybraną walutę obcą oraz(...)miałoby ono nastąpić według kursu franka ustalanego w myśl wskazanych klauzul(...)(...)W orzecznictwie podkreśla się, że klauzule te nie odwoływały się do ustalanego w sposób obiektywny kursu franka szwajcarskiego, do obiektywnych wskaźników, na które żadna ze stron nie miała wpływu, lecz ich treść dawała pozwanemu prawo kształtowania tego kursu w sposób dowolny, wedle swej woli. (...)Przyznanie sobie przez pozwanego prawa do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych(...)(...)Kredytobiorcy nie znali sposobu, w jaki bank kształtował kurs franka szwajcarskiego, zwiększając go bądź zmniejszając wedle swego uznania, a umowa nie dawała im żadnego instrumentu pozwalającego bronić się przed decyzjami banku w zakresie wyznaczanego kursu, czy też weryfikować je.

Pracownik pozwanego przedstawił im dwie oferty umowy, tj. umowę kredyty złotówkowego oraz umowę kredytu udzielonego w złotych polskich, ale przeliczanego na franki szwajcarskie. (...)Po kilku latach powodowie stwierdzili, że kursy CHF na rynku są korzystniejsze niż kursy z tabel pozwanego, dowiedzieli się też, że ustawodawstwo umożliwia spłatę kredytów powiązanych z frankiem szwajcarskim bezpośrednio w tej walucie. (...)Realizując powyższą umowę kredytową pozwany Bank pobierał z rachunków bankowych powodów wyliczone przez siebie raty kapitałowo-odsetkowe, przy czym do dnia 28 lipca 2014 r. pobierał je w walucie polskiej (PLN), a od dnia 28 sierpnia 2014 r. – we franku szwajcarskim (CHF). (...)Frank szwajcarski przedstawiono powodom jako bardzo stabilną walutę, pracownik banku mówił, że jeżeli ten kurs się zmieni, to notowania będą miały minimalny wpływ na ratę.

Wobec tego strony umówiły się na zawarcie umowy kredytu złotowego, w której frank szwajcarski stanowił miernik wartości i służył do określenia wysokości kwot, do których wypłaty bądź spłaty były zobowiązane strony umowy. (...)(...)temat funkcjonowania rynku walutowego, pozycji franka szwajcarskiego, istotnych wskaźników makro- i mikroekonomicznych wpływających na kurs złotego do innych walut. (...) takiej nie mieli natomiast niewątpliwie powodowie jako konsumenci. (...)Tymczasem w przypadku kredytu indeksowanego płacą oni dodatkowo różnicę między ówczesnym a obecnym kursem franka, co szczególnie niekorzystnie kształtuje ich sytuację. (...)(...)i negocjacyjną, aby doprowadzić konsumentów do zawarcia umowy, która dawała Bankowi duże szanse na uzyskanie dodatkowych zysków przez zapewnienie sobie, oprócz oprocentowania kredytu, także korzyści wynikających z nieuchronnego wzrostu kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego.

Teza orzeczenia: "Sąd związany jest zakresem żądania sformułowanego przez powódkę i jego podstawą zgodnie z treścią art. 321 § 1 k.p.c. Ewentualna zmiana żądania pozwu w świetle art. 383 k.p.c. jest niedopuszczalna w postępowaniu apelacyjnym, zaś przed Sądem I instancji wymagałaby w myśl art. 193 § 2 ze znaczkiem 1 k.p.c. dokonania jej na piśmie."

Sąd Okręgowy ustalił następujące istotne fakty: W dniu 23 lutego 2007 r. została zawarta umowa kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego do franka szwajcarskiego pomiędzy powódką (Bankiem) a małżonkami R. i J. P. jako Kredytobiorcą. (...)Wysokość obu transz powódka wykazała we frankach szwajcarskich. (...)Ocenił, że zapisy umowne zawarte w § 1 ust. 1 i 4, § 9 ust. 2 i § 10 ust. 3 umowy nie spełniają wynikającego z art. 4 Dyrektywy wymogu transparentności w zakresie, w jakim przewidują indeksowanie kredytu kursem franka szwajcarskiego oraz regulują sposób ustalania kursu tej waluty. (...)Sąd Okręgowy stwierdził, że nawet jednak po tym przeliczeniu kredytobiorca nie otrzymał informacji o rzeczywistej wysokości zaciągniętego zobowiązania, gdyż posiada jedynie informację o tym, że jego zobowiązanie jest równowartością określonej liczby franków szwajcarskich.

Teza orzeczenia: nietezowane

Powódkę zapewniano, że frank szwajcarski jest walutą stabilną, a jeśli kurs wzrośnie to maksymalnie do 3,00 zł. (...)Z samego faktu złożenia przez powódkę wniosku o zawarcie umowy kredytu indeksowanego kursem franka szwajcarskiego, dokonania przez nią wyboru oferty(...)(...)Podkreślić bowiem należy, iż w polskim systemie prawnym wykształcił się odrębny podtyp umowy kredytu tj. umowa o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż waluta polska. (...)(...)rzetelnych informacji o wahaniach kursowych franka szwajcarskiego w dłuższej perspektywie czasu, w tym w formie graficznej (wykresów) czy symulacji.

Teza orzeczenia: brak

Pracownik banku zapewniał, że frank szwajcarski jest najbardziej stabilną walutą, a wahania jego kursu wynoszą 5-10 %. (...)Należy przy tym mieć na uwadze, że Szwajcarski Bank (...) ( (...) ) przez wiele lat prowadził politykę obrony minimalnego kursu wymiany euro na franka szwajcarskiego. (...)Mimo tego, zarówno informacje o historycznych kursach danej waluty, jak też informacje o sztucznie utrzymywanym kursie (...) do euro nie była przekazywana konsumentom(...)atrakcyjnego dla potencjalnych kredytobiorców kursu franka szwajcarskiego. (...)Jednocześnie brak było rzeczywistego gospodarczego uzasadnienia dla zastosowania kursu waluty obcej (poza względami ekonomicznymi stojącymi za zastosowaniem takiego, a nie innego mechanizmu), albowiem powódka nie uzyskiwała dochodów we frankach szwajcarskich.

Średni kurs franka według NBP od dnia wypłaty kwoty kredytu, to jest od 23 lipca 2008 roku do dnia spłaty kredytu (16 czerwca 2016 r.) wzrósł z 2,0014 zł do 4,1058 zł, co daje wzrost o 105 %. (...)Otóż celem wprowadzenia mechanizmu waloryzacji do umowy kredytu było odniesienie wartości świadczeń stron do miernika innego niż złoty polski, w tym wypadku do waluty zagranicznej – franka szwajcarskiego. Sama waloryzacja do franka szwajcarskiego, jako indywidualnie uzgodniona między stronami, nie może być kwestionowana. (...)Po pierwsze, sąd nie podziela poglądu, by bank – kredytodawca mógł dowolnie ustalać wysokość kursu kupna franka szwajcarskiego.