Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Podkreślił, że w ramach swobody umów strony mogą wprowadzać rozwiązania całkowicie nowe, dlatego samo ustalenie wysokości świadczenia pozwanych w odniesieniu do wartości franka szwajcarskiego mieściło się w granicach swobody umów wyrażonych w art.353 1 k.c. (...)Postanowienia umowy określały zatem, w jaki sposób wykorzystana w złotych kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy. (...)(...)§ 1 ust 1 umowy kredytu potwierdzało fakt zrozumienia i akceptacji(...)gdyż m. in. kwestia indeksowania kredytu kursem franka szwajcarskiego została indywidualnie uzgodniona z pozwanymi,(...)(...)Formalnie wiążące strony postanowienia umowy określały zatem, w jaki sposób wykorzystana w złotych kwota kredytu podlega przeliczeniu na kwotę we frankach szwajcarskich, a następnie w jaki sposób ustala się wysokość świadczeń kredytobiorcy.

Jako walutę kredytu oznaczyli franka szwajcarskiego. (...)Antycypując dalsze wywody, godzi się wskazać, że dokonanie przez powodów wyboru kredytu denominowanego kursem franka szwajcarskiego nie oznacza, że kwestionowana przez nich umowa była, jak twierdzi pozwany, negocjowana choćby w tym zakresie. (...)Pomimo zatem teoretycznej możliwości spłaty udzielonego kredytu w CHF, po uprzednim uzyskaniu zgody Banku (zakładając, że zostałaby powodom udzielona), charakter zawartej między stronami umowy, która od początku dotyczyła kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, pozostał niezmieniony. (...)(...)bankowy o nazwie umowa o kredyt mieszkaniowy (...) ), przyznał sobie prawo do jednostronnego ustalania w PLN wysokości rat kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, poprzez wykorzystywanie wyznaczanych przez siebie kursów kupna i sprzedaży franka szwajcarskiego.

Teza orzeczenia: a. Przepis art. 3531 k.c. ustanawiający w polskim statucie cywilnym zasadę swobody umów należy do kategorii przepisów iuris cogentis i naruszenie któregokolwiek z wymienionych w nim kryteriów swobody kontraktowej uruchamia sankcję nieważności z art. 58 k.c.; b. Zasadniczym elementem każdego zobowiązania jest możliwość obiektywnego i (...)

(...)ust. 1 pr.bank. (w odniesieniu do kredytów denominowanych bezpośrednią płaszczyzną kontroli jest ustalenie,(...)się banków przed zmianami kursu franka szwajcarskiego poprzez operacje na rynku międzybankowym,(...)(...)II CSK 19/18), zaś w obecnym stanie prawnym zarówno kredyt indeksowany, jak i denominowany zostały już określone ustawowo w Prawie bankowym . (...)(...)krajach, w których zaczęto udzielać kredytów walutowych (Włochy, Australia, Austria, Wielka(...)stałej (od kilkudziesięciu lat) aprecjacji franka szwajcarskiego do innych walut światowych i związanych(...)(...)Skoro w tak krótkim czasie kurs franka zmienił się o ponad 50%, to w informacji dla kredytobiorców należało wskazywać zarówno samą obiektywnie wysoką zmienność kursu, jak też realną możliwość zwiększenia kursu o kilkadziesiąt procent w stosunku do momentu zawarcia umowy.

Teza orzeczenia: 7. Teza orzeczenia (): W sytuacji gdy, klauzule walutowe (stanowiące niedozwolone postanowienia w większości kredytów frankowych zawieranych z konsumentami) określają główne świadczenia stron, to gdy żąda uwzględnienia ich abuzywności konsument, a leży to w jego interesie i gdy zostały sformułowane w sposób jednoznaczny, ich wyłączenie z (...)

Sama umowa ma standardowy charakter kredytu na cele mieszkaniowe denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)Ta immanentna właściwość pożyczki denominowanej do kursu franka szwajcarskiego nie jest intuicyjna dla przeciętnego odbiorcy i odbiega od standardowej umowy kredytu, w której kwota pozostała do spłaty praktycznie zawsze maleje z upływem czasu i przy spłacaniu kolejnych rat. (...)To on decydował o kursie franka szwajcarskiego. (...)W tym miejscu przede wszystkim należy zauważyć, że na gruncie umowy zawartej przez powodów chodzi o umowę kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego, przy czym spłata rat kredytowych miała następować w walucie polskiej.

W uzasadnieniu podali, że 25 czerwca 2007 roku zawarli z (...) Bank S.A. w W. umowę kredytu mieszkaniowego na kwotę 340.000 zł denominowanego do franka szwajcarskiego. (...)W dniu 21 lutego 2014 roku powodowie podpisali z bankiem aneks numer (...) na mocy, którego strony ustaliły, że raty kredytowe w okresie od 15 października 2007 roku do 17 lutego 2014 roku były płatne w złotych a od 17 marca 2014 roku będą płatne we frankach szwajcarskich. (...)Zatem w dacie jej zawierania musi dojść do ustalenia wysokość kredytu, a tym samym wysokości zobowiązania(...)indeksacji walutą obcą, także kursem franka szwajcarskiego. (...)Powodowie domagali się zwrotu kwoty łącznie 333.925 zł obliczając ją jako równowartość spełnionej kwoty we frankach szwajcarskich przeliczonej na złote według kursu NBP z dnia wytoczenia powództwa.

(...)względu, że przyznają pozwanemu uprawnienie do swobodnego ustalania wartości franka szwajcarskiego w złotych polskich oraz przewidują stosowanie różnych kursów przy wypłacie kredytu, a także jego spłacie. (...)Oceniając spełnienie powyższych wymogów przez pozwany Bank należało mieć na uwadze, że jako profesjonalista na rynku usług finansowych musiał on dysponować wiedzą o ryzyku kursowym i utrzymującej się od kilkudziesięciu lat stałej aprecjacji franka szwajcarskiego do innych walut światowych. Dlatego obowiązkiem, wynikającym z zasady uczciwości kupieckiej, było poinformowanie kredytobiorców o możliwych skutkach potencjalnego, drastycznego wzrostu kursu franka szwajcarskiego, rzutujących na saldo całego kapitału kredytu, czemu pozwany nie sprostał. (...)Z twierdzeń powódki (k.173v-174), nie podważonych przez skarżącego wynika, że powodom przedstawiono ofertę kredytu we frankach, jako bardziej korzystną od kredytu w złotych, a ponadto wskazano, że na zaciągnięcie kredytu w złotych nie posiadają oni zdolności kredytowej.

Teza orzeczenia: Klauzula ryzyka walutowego (inaczej „walutowa", rozumiana jako ryzyko zmiany kursu waluty w trakcie obowiązywania umowy) oraz klauzula kursowa (inaczej „spreadowa", rozumiana jako wynikające z umowy uprawnienie kredytodawcy do ustalania kursu przeliczeniowego waluty z odwołaniem się do własnych tabel kursowych) stanowią elementy składające (...)

Choć ówcześnie ustawa nie przewidywała możności udzielania kredytów indeksowanych lub denominowanych do walut obcych, to takie umowy „nienazwane” były dopuszczalne w świetle zasady swobody umów. (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21.09.2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie samodzielnie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany przez banki,(...)(...)Na skutek powyższej nowelizacji zarówno kredyt indeksowany, jak i denominowany zostały uregulowane w ustawie Prawo bankowe . (...)(...)niedozwolonych, na przykład kursem średnim franka szwajcarskiego ogłaszanym przez NBP. Ocenia się, że byłoby to sprzeczne z celem Dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.

W uzasadnieniu pozwu powodowie podnieśli, że analiza umowy wskazuje, iż strony zawarły umowę kredytu denominowanego frankiem szwajcarskim. (...)Istotne jest również to, że powodowie od początku obowiązywania umowy kredytu mieli możliwość spłaty kredytu poprzez rachunek walutowy we frankach szwajcarskich, mogli zatem spłacać kredyt frankami szwajcarskimi nabytymi na rynku po korzystniejszym kursie, z czego nie skorzystali. (...)Kwotą kredytu udzielonego na podstawie umowy kredytu jest kwota 153.739,53 franków szwajcarskich. (...)Wskazać należy, że kredyt udzielony powodom to kredyt denominowany do waluty obcej.