Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Jako kwota udzielonego kredytu została wskazana kwota 113.667 CHF (franków szwajcarskich). (...)Natomiast zeznania te stanowiły wiarygodne potwierdzenie, że wzór umowy i kurs franka szwajcarskiego do wypłaty kredytu nie podlegały negocjacjom. (...)Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Za pomocą klauzuli denominacyjnej powodowie zostali w sposób nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytów oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.

Mimo odwołania się w umowie do waluty franka szwajcarskiego, umowa nie przewidywała oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty we frankach szwajcarskich ani zwrotu kredytu w tej walucie – kredyt wypłacony i spłacany był w złotych polskich. (...)Podniósł, że przedmiotowy kredyt jest kredytem walutowym oraz że wzięcie kredytu we franku szwajcarskim dawało niemal stuprocentową gwarancję niskich stóp procentowych przez cały okres kredytowania. (...)W pozwanym Banku poinformowano ją, że posiada zdolność kredytową w przypadku kredytu, udzielonego na podstawie umowy kredytu denominowanego do waluty franka szwajcarskiego. (...)Powódka w oparciu o treść umowy sądziła, że kredyt zostanie wypłacony we frankach szwajcarskich.

Teza orzeczenia: Naiwnością było oczekiwanie, przy minimalnej wiedzy historycznej i ekonomicznej, że przez 30 lat kurs CHF będzie się utrzymywał na zbliżonym poziomie z chwili podpisania umowy. Z perspektywy czasu oczekiwania te zostały brutalnie zweryfikowane, a powodowie , jak wielu kredytobiorców frankowych doszli do wniosku, że kredyt nie był tak (...)

Powodowie przed zawarciem umowy wiedzieli, że kwota zadłużenia będzie wyrażona we frankach. (...)Dopiero w momencie wzrostu kursu franka powodowie uznali, że zawarta przez nich umowa „to nieporozumienie”. (...)Natomiast w okresie, gdy kurs franka szwajcarskiego był stosunkowo niski, nie uważali, że umowa kredytowa zawiera postanowienia niedozwolone wobec konsumentów. (...)Zmiany zaś na rynku walutowym, które nastąpiły po zawarciu umowy kredytowej skutkujące wzrostem kursu franka szwajcarskiego nie mogą być uznane za sprzeczne z dobrymi obyczajami, gdyż stanowią fakt notoryjny, a żadna ze stron nie miała na nie wpływu.

Teza orzeczenia: Nie sposób przyjąć, że powód nie był świadomy co to jest ryzyko kursowe, skoro w momencie zawierania umowy pracował wiele lat zagranicą, a jego wynagrodzenie było wypłacone w walucie obcej. Musiał mieć zatem świadomość wahań kursowych, a co za tym idzie, mieć także świadomość, że w przypadku wzrostu kursu CHF jego raty, jak i (...)

W systemach bankowych księgowana była natomiast należność wyrażona we franku szwajcarskim. (...)Żeby udzielić kredytu indeksowanego do (...) bank był zobowiązany do posiadania na swoim rachunku franków szwajcarskich. (...)Transakcje (pożyczki i kredyty w walucie, transakcje (...) ) były zawierane na kilka, kilkanaście, bądź też na kilkadziesiąt milionów franków szwajcarskich. (...)Bank nie dokonał zmiany w tabeli służącej do obsługi kredytów indeksowanych i poniósł stratę ok. 40 tysięcy złotych na każde sto tysięcy rat wyrażonych we franku szwajcarskim.

(...)z siedzibą w G. umowę kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego kursem franka szwajcarskiego (dalej (...) ) w kwocie 128.830,80 zł , która to kwota kredytu zgodnie z podpisaną umową została wypłacona (po potrąceniu kosztów kredytu) w jednej transzy w dniu 9 listopada 2007 r. (...)Kurs franka szwajcarskiego był przedstawiony jako charakteryzujący się wysoką stabilnością wśród walut obcych i ustalany według obiektywnych kryteriów. (...)Powodowie po przemyśleniu postanowili zaufać doradcy bankowemu i zdecydowali się na kredyt we frankach szwajcarskich . (...)Ryzyka Systemowego z dnia 21 września 2011 r. dotyczących kredytów walutowych wskazano, że nawet najbardziej staranny konsument nie był w stanie przewidzieć konsekwencji ekonomicznych kredytu hipotecznego we frankach szwajcarskich, który był proponowany przez banki,(...)

Nawet gdyby zgodzić się ze stroną powodową, że umowa kredytu jest w pewnej części nieskuteczna(...)nie można przyjąć, że umowa kredytu jest kredytem w istocie złotowym, bo niezależnym(...)oprocentowanym na podstawie stóp procentowych franka szwajcarskiego. (...)Pracownica banku poinformowała powodów, iż kredyt udzielony w złotówkach byłby dla powodów niekorzystny oraz przekonywała ich, że frank szwajcarski jest walutą stabilną. (...)Jako walutę waloryzacji kredytu określono franki szwajcarskie ( (...) ). (...)(...)

Teza orzeczenia: Nie może budzić wątpliwości, że zawarta umowa była zgodna z wolą stron zobowiązania. Intencją powoda było zawarcie umowy na określoną kwotę z korzystnym oprocentowaniem, nie kwestionował też warunków umowy ( nie negocjował), gdyż wysokość raty pozostawała na niskim poziomie, a na tym mu zależało jako młodemu 22-letniemu człowiekowi, który (...)

(...)że pozwana przyznała sobie prawo do jednostronnego regulowania zarówno samej wartości kredytu udzielonego w polskich złotych, a(...)(...)O walutowym charakterze kredytu świadczą także inne postanowienia umowy zobowiązujące powoda do ustanowienia hipoteki kaucyjnej, której wysokość oznaczono zgodnie z walutą kredytu, tj. we franku szwajcarskim ( (...) ), a także postanowienia umożliwiające przewalutowanie kredytu. (...)Natomiast w okresie, gdy kurs franka szwajcarskiego był stosunkowo niski, nie uważał, że umowa kredytowa zawiera postanowienia niedozwolone wobec konsumentów. (...)Zmiany zaś na rynku walutowym, które nastąpiły po zawarciu umowy kredytowej skutkujące wzrostem kursu franka szwajcarskiego nie mogą być uznane za sprzeczne z dobrymi obyczajami, gdyż stanowią fakt notoryjny, a żadna ze stron nie miała na nie wpływu.

Tam doradca klienta powiedział mu, że korzystny jest kredyt denominowany do franka szwajcarskiego i przedstawił mu odpowiednią symulację. (...)Dalej Trybunał, odnosząc się już bezpośrednio do kredytu denominowanego do franka szwajcarskiego wskazał, że w przypadku takiej umowy dyrektywa 93/13 nakłada na bank dwa obowiązki. (...)Możliwe było całkowicie odmienne ukształtowanie sposobu określania kursu franka szwajcarskiego na potrzeby wykonywania umowy bez zmiany jej istoty jako kredytu denominowanego do waluty obcej. (...)(...)nieuzasadniony obciążeni całością ryzyka deprecjacji franka szwajcarskiego w okresie do uruchomienia kredytu oraz całością ryzyka aprecjacji franka szwajcarskiego przez cały okres spłaty kredytu.